ATOPO
Rexistros actuais: 1.617.826
Obxectos dixitais dispoñibles: 504.649

Acta de sesión 1994/09/30_Ordinaria

Área de identificación

  • Código(s) de referencia ES.GA.36038.ADPO.1.1.3.3.18.808/3.1994-09-30_Ordinaria

  • Título Acta de sesión 1994/09/30_Ordinaria

  • Data(s) 1994-09-30 (Creación)

  • Volume e soporte 1 acta de sesión

Área de contexto

Área de contido e estrutura

  • Alcance e contido Folla: 117,120 Da sesión ordinaria en primeira convocatoria, celebrada polo Pleno desta Excma. Deputación o día, 30 de setembro de 1994 No Salón de Sesións da Excma. Deputación Provincial de Pontevedra, sendo as once horas e dez minutos do día trinta de setembro de mil novecentos noventa e catro, baixo a Presidencia do Ilmo. Sr. Presidente D. César Xosé Mera Rodríguez, reuníronse os Sres. Deputados, D. José Ramón Abal Varela, D. Xosé Manuel Barros González, D. Laureano Calero Valverde; D. Manuel Ramón Conde Romero, D. José Crespo Iglesias, D. José Manuel Chapela Seijo, Dna. Mª Dolores Fernández Alonso, D. José Manuel Fernández Rodríguez, D. Manuel Freire Lino, D. Emilio González Iglesias, D. Arturo Grandal Vaqueiro, D. Manuel Iglesias Carrera, D. José Luis Jorge Caramés, D. Emiliano Lage Rodríguez, D. Bernardo López Abadín, D. César Marcelino López Freire, D. Juan Francisco Martínez-Herrera Escribano, D. José Cesáreo Mosquera Lorenzo, D. Antonio Nieto Figueroa, D. José Luis Rodríguez Lorenzo, D. Francisco Santomé Otero, D. Isidoro Serantes Serantes, D. Santiago Tirado Serén e D. Manuel Vilar Márquez, co obxecto de celebrar sesión ordinaria da Deputación en Pleno, en primeira convocatoria, consonte á correspondente orde do día. A efecto de votacións faise constar que a Corporación está formada por vintesete Deputados de feito e de dereito, incluído o Presidente. Da fé do acto o Secretario Xeral, D. Rogelio Nicieza de la Cerra, e está presente o Sr. Interventor, D. Bautista Pérez Carnero. Non asisten os Sres. Deputados, D. Avelino Fernández Alonso nin D. Juan José Salgueiro Montouto, quen xustifica a súa ausencia. Declarada aberta a sesión e de orde da Presidencia éntrase seguidamente no exame da orde do día, adoptándose en relación coa mesma os seguintes acordos: 1.3608.- OPERACIÓN DE CRÉDITO A LARGO PRAZO PARA FINANCIAMENTO DE ACTUACIÓNS CON CARGO O PRESUPOSTO DE 1994 Sr. Presidente.- Vamos a dar comienzo al Pleno. Primer punto del orden del día. Operación de crédito a largo plazo para financiación de actuaciones con cargo al Presupuesto. Intervenciones. ¿No hay intervenciones?, si hay. Sr. González. Sr. González Iglesias.- Sr. Presidente, en principio yo creo que como consejo no estaría mal que usted pusiese un reloj de fichar para los componentes de su grupo porque es habitual que el Pleno empiece tarde o que, incluso, como usted nos anunciaba, que hubiese que cambiar el orden del día para poder aprobar este tema. Es que no es ni la primera, ni la segunda, ni la tercera, Sr. Barros, pero bueno, es igual, amanece más temprano, esto también es cierto, pero también sabe usted que hay la otra parte del refrán, a quien madruga Dios le ayuda. Bueno, vamos al tema. Se trata de una operación de crédito o de las operaciones de crédito previstas en el Presupuesto de 1994. Como todos sabemos, este Presupuesto se ha aprobado a primeros de años, entonces es difícil de entender, a menos que el Presidente nos de una explicación clara, ¿por qué o cuál es la razón de que a finales de setiembre, es decir, de que en el mes de octubre es cuando se vayan a consolidar estos créditos?. Lógicamente sabe usted de nuestra filosofía. Ya en la aprobación del Presupuesto hemos votado en contra del Presupuesto y hemos criticado las posibilidades de endeudamiento de la Diputación, incluso las que preveían en el Presupuesto ustedes, por lo tanto lógicamente vamos a votar que no. Le decía antes que tendrá que explicar por qué estos créditos se van a firmar en el mes de octubre cuando el Presupuesto es de principios de año, y sobre todo porque la única disculpa que podría haber, usted recuerda que en la operación de refinanciación nosotros le decíamos que el ahorro producido por la operación de financiación debería, en buena lógica, aminorar los créditos de este año, es decir, con aquel ahorro, si los créditos previstos por el Presupuesto dan estos 597.000.000 de pesetas, lógicamente el ahorro debería trasladarse a que el crédito de este año fuese menor de los 597.000.000 de pesetas. Esto tampoco se produjo por lo que estamos viendo en este Pleno, y lógicamente independientemente de que se ha consultado a diferentes bancos, etc., etc. Y que se haga a la oferta más ventajosa, esto coloca la carga financiera de la Diputación, según informe de Intervención, en un 20%, pero en un 20% ficticio y no quiero aquí volver a reeditar, digo que no quiero volver a reeditar la discusión de siempre de la carga financiera; pero teniendo en cuenta la carencia en la que estamos por la refinanciación, y teniendo en cuenta que estos créditos van a entrar también dentro de un año en carga, ese 20% no es real y estamos en lo que dijimos siempre, es decir, en una situación bastante catastrófica de esta Diputación, situación económica bastante catastrófica. Sr. Presidente, yo es que le aconsejaría a usted que siguiese los temas antes como los demás y atienda a las intervenciones, es un consejo nada más, pero un consejo por una cuestión de comportamiento de usted con los grupos de la oposición. Sr. Presidente.- Yo le estoy escuchando. Sr. González Iglesias.- Difícilmente se puede escuchar a dos bandas, difícilmente, aunque en usted es bastante habitual. Bien, como le estaba diciendo lógicamente vamos a votar en contra de esta operación y creo que le ofrecimos, incluso en la refinanciación, diferentes salidas para minorar el crédito de la Diputación. Nada más, gracias. Sr. Presidente.- Muchas gracias. Sr. Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Moitas gracias Sr. Presidente. Bueno, eu creo que o tema está bastante claro. De feito a miña intervención vai ser moi parella á que fixo Emilio, pero eu quería centrarme, quizáis o único matiz que a maiores podo dicir é que ese 20% de carga financeira, unha vez que se transfiran os hospitais vai ir ó 35%, e a situación da Deputación pois é a que é, xa a criticamos moitas veces ou analizamos, non creo que teña sentido seguir. As ofertas que se tan resulta que son máis caras que as que se fixeron, haberá tres semanas, por aí, hai moi poquiño tempo no Concello de pontevedra, e supoño que responderá esta situación a aquel informe que fixera Caixa Pontevedra, tamén hai pouco tempo, a esta Deputación dicindo que había un risco máis elevado dada a situación económica; de feito, Caixa Pontevedra fixo unha oferta mellor ó Concello de Pontevedra que a esta Deputación. Para non alargar, que xa digo que é un tema que está moi sobado, ó fin e ó cabo é de trámite, pois vamos votar en contra sen entrar en máis matices sobre as condicións técnicas do crédito porque así o fixemos no Presuposto e esto é unha consecuencia daquel Presuposto. Nada máis Sr. Presidente. Sr. Presidente.- Moitas gracias. Vou contestarlle ó Sr. González que retrasamos un pouquiño o comezo do Pleno porque no primeiro punto da orde do día facía falta a maioría absoluta, catorce votos. Había uns compañeiros que non chegaran e ía intentar cambiar a orde do día; non fixo falta porque neses momentos chegaron o Sr. Herrera e o Sr. Barros. Simplemente aclarar esa circunstancia. Fai falta maioría absoluta. Xa dicindo do tema, cando se aprobou o Presuposto de 1994 unha das cuestións que ían no presuposto de ingresos era precisamente a solicitude deste crédito. ¿Por que se pidiu nesta fecha e non se pidiu antes?. Porque non fixo falta de momento e á parte creo que eso é positivo; non é negativo, posto que se se pedira fai bastante tempo xa estaríamos pagando intereses dese diñeiro, dese préstamo. Entón, bueno, era unha cuestión contemplada no Presuposto. Vostedes votaron en contra e en coherencia pois seguen votando en contra. Pero é que nós evidentemente contemplamos esa liña de ingresos cando se aprobou o Presuposto e estámola desarrollando, non é ningunha cousa nova. En canto a que a carga financeira é alta, eso sempre é relativo, se o 20% é alto ou o 15% ou o que sexa. Eu teño que dicir que a nosa Institución neste momento non está pasando unha situación complicada a nivel das Corporacións Locais; aínda o outro día no Senado se recoñecía este tema, incluso se fala de facer un pacto local dunha vez por todas e de atalla-lo financiamento das Corporacións Locais, pero que eu teño que dicir que a Deputación de Pontevedra está nunha situación normal, de regularidade, que non está nunha situación complicada. E nada máis. ¿Se é que quere intervir un momentiño?. Sr. González. Sr. González Iglesias.- Si. Vamos a ver, Sr. Presidente, cuando en mi intervención anterior decía que era muy tarde para pedir estos créditos voy a explicar el por qué. A los Ayuntamientos, por ejemplo para temas del Plan de Obras y Servicios y para otros Planes, se les está diciendo que las obras tienen que estar adjudicadas antes del 31 de octubre. Difícilmente se pueden adjudicar obras si la financiación de esas obras está sin tramitarse, algunas de ellas, digo las que le corresponde a Diputación y usted lo sabe igual que yo. ¿Qué ocurre?. Que esto ya se hizo también el año pasado. Y ustedes lo hacen fundamentalmente por una razón, para justificar después la urgencia en la contratación de las obras, que a ver si lo decimos de una vez. El año pasado pasó exactamente igual. Hace dos años con el INTERREG pasó exactamente igual, es decir, incluso se bordea la Ley, después, no voy a decir bordea, yo creo que se conculca claramente en ese tipo de adjudicaciones. Porque por ejemplo, y usted recordará, lo hemos dicho aquí en más de una ocasión, lo que se hace es exposición pública de los proyectos o el tema de las ofertas a partir del último día en la publicación en el Boletín Oficial de la Provincial. Resulta que hay que publicarlo en el BOP, hay que publicar en el DOG y hay que publicar algunas en el BOE o algunas incluso en el Diario de la Comunidad Europea. ¿Qué ocurre, qué está ocurriendo en esta Institución?. Que como se pone esa coletilla tan, yo diría que increíble, porque además es que es absolutamente increíble, de que se admiten las plicas a partir del último, tantos días a partir de la publicación en el Boletín Oficial de la Provincia, se da la circunstancia de que cuando se publican por ejemplo en el DOG ya están adjudicadas las obras. Y eso ha ocurrido en esta casa más de una vez y más de dos. Con esto se viene a hacer al final lo mismo, es decir, se va hacer todo por trámite de urgencia porque hasta ahora no había la financiación para esas obras. Esa es la razón fundamental por la que ustedes están llevándose los créditos a final de año, no es por ahorrar intereses. Y esto, ya le digo, ocurrió exactamente igual el año pasado; el año pasado fue peor, se hicieron estas operaciones en el mes de noviembre, este año se adelanta un mes, en algo vamos mejorando, evidentemente algunas cosas hay que reconocerlas. Pero el fin es el mismo. Sr. Presidente.- Antes de que le dé la palabra al Sr. Mosquera, decirle que no le quiero dar una lección de técnica presupuestaria, pero lo que está diciendo es totalmente incorrecto porque hay una cosa que es la siguiente: nosotros, por lo que parece que usted está diciendo, de que si nosotros por ejemplo solicitáramos el crédito más tarde que las obras, no se podrían licitar aunque nosotros no pidiésemos este crédito, nosotros podemos licitar las obras porque están contempladas en el Presupuesto, exactamente igual. En el presupuesto de gastos está aprobado este gasto y yo lo puedo hacer independientemente de que pida el préstamo o no pida el préstamo. El préstamo lo pido porque va contemplado a nivel de ingresos, pero podía suceder que yo tuviera, supongamos, un ahorro presupostario de otras partidas y no lo necesitara. El único problema que hay de tener dinero, por este concepto de la vía del crédito, es en el caso de que cuando las obras se empiecen a ejecutar, podría pasar que a la hora de certificar, cuando se hagan las certificaciones y hubiese que hacer realmente efectivas las certificaciones, que no hubiese dinero. Pero yo puedo sacar una obra a concurso o a subasta con que esté aprobada en el presupuesto de gastos, independientemente de que pida el crédito o no lo pida. Si usted no sabe esa cuestión es su problema, pero después de tantos años en las Corporaciones Locales yo creo que eso es el ABC. Le voy a dar la palabra. Sr. González Iglesias.- Sr. Presidente, diez segundos nada más. Mire usted, usted puede sacar las obras a licitación, pero usted no puede adjudicar las obras mientras no tenga el crédito firmado. Sr. Presidente.- No es cierto. Sr. González Iglesias.- Pero Sr. Presidente, mire usted, usted en Presupuesto lleva un tipo de financiación de obras, si lleva las obras financiadas con un crédito para adjudicarlas tiene que tener ese crédito firmado. Porque imagínese que, por cualquier razón, a esta Institución no le conceden el crédito. No quiero recordarle lo que decía el Sr. Mosquera; hubo alguna entidad bancaria en otras ocasiones que decía que esta era una situación demasiado arriesgada para éllos. Sr. Presidente.- Confunde el concepto de pago con el concepto de gasto. Sr. González Iglesias.- Bueno, debe ser esta la única Administración que puede hacer esto. Adjudicar sin dinero. Sr. Presidente.- Si usted ha dicho que el año pasado hemos solicitado el crédito en diciembre y en cambio las hemos adjudicado antes, ¿qué tendrá que ver?. Son conceptos completamente distintos, lo que pasa que hay que entenderlos y hay mucha gente que no los entiende. Esa es la cuestión. Sr. Mosquera, a ver, que usted de estas cosas parece que sabe algo más. Sr. Mosquera Lorenzo.- Si, eu o que quería dicir, que non me contestou, e tampouco posiblemente sexa o momento para o debate, é que se nestes momentos temos unha carga financeira de 2.800.000.000 sobre 14.000.000.000 de recursos ordinarios correntes, unha carga efectivamente do 20%. Pero cando transfirámo-los Hospitais e quedemos aproximadamente sen 6.000.000.000 ou algo menos de recursos ordinarios correntes, e temos 8.000.000.000, 2.800.000.000 sobre 8.000.000.000 vai dar entre o 33 e o 35% de carga financeira. Non me estraña despois que a Caixa diga que a situación económica é arriscada e de peores condicións que para outros Concellos onde por agora, aínda que levan o camiño de ter unha situación coma a desta Deputación, esperemos que non chegue a eso, pois de peores condicións. Eu o que quería é manifestar e deixar claro a ver como pensan arranxar eso, porque a situación pode ser de auténtico estrangule daquí a moi pouco tempo, daquí a 14 ou 15 meses e vostedes saberán como pensan arranxala, e como seguen tirando os gastos alegremente e tal. Nada máis. Eso é o que teñen que aclarar vostedes. Sr. Presidente.- Moitas gracias. Sometemos a votación este punto da orde do día. ¿Votos en contra?. O PSOE e o Sr. Mosquera. ¿Abstencións?, non hai. ¿Votos a favor?, o Grupo Popular. Queda aprobado por maioría, é dicir, con 15 votos, porque necesítanse 14. Vista a proposta da Presidencia e o informe de Intervención, de datas 20 de setembro do ano actual, para concertar unha operación de crédito a largo prazo para financiar actuacións de gastos de capital previstos no Presuposto para 1994, por un importe de CINCOCENTOS NOVENTA E SETE MILLÓNS OITOCENTAS TRECE MIL PESETAS (597.813.000), e resultando que das seis ofertas presentadas, amáis vantaxosa para esta Deputación e que mellores condicións ofrece, é a formulada polo Banco de Crédito Local, opción a) consonte ás seguintes condicións: - Contía da operación: 597.813.000 ptas. - Destino: financia-las actuacións previstas no Presuposto para 1994. - Prazo: 12 anos. - Carencia: 2 anos. - Amortización: constante por trimestres vencidos. - Comisións: 0,35% por apertura. - Garantía: recursos que xa ten afectados o Banco por outras operacións. - Interese: variable, referenciado ó MIBOR a tres meses máis un diferencial do 0,375%. O Pleno de conformidade co dictame da Comisión Informativa de Economía acorda por maioría, cos votos en contra do PSOE e do BNG e o voto a favor do PP, concerta-la citada operación de crédito co Banco de Crédito Local, facultando ó Ilmo. Sr. Presidente para cantas actuacións teña que realizar ata a sinatura do contrato. ------ Folla: 120,122 2.3609.- APROBACIÓN DO PROGRAMA DE ACTUACIÓNS COMPLEMENTARIAS DO PLAN DE OBRAS E SERVICIOS (POS), PROGRAMA DE ACCIÓN ESPECIAL (PAE), PROGRAMA OPERATIVO LOCAL (POL) E REDE VIARIA LOCAL (RVL) PARA 1994 Sr. Presidente.- Aprobación del Programa de Actuaciones Complementarias del Plan de Obras y Servicios, Programa de Acción Especial, Programa Operativo Local y Red Viaria Local. Yo simplemente voy a hacer una intervención inicial para decir que se trata en este caso de aprobar una relación complementaria, porque así lo exige el Ministerio para las Administraciones Públicas, de aquellas obras que podrían financiarse, digo podrían, es una cuestión hipotética, con cargo a las posibles bajas que se originasen en cada uno de los respectivos Planes. Hasta ahora los Ayuntamientos, cuando adjudicaron alguna obra y se producía alguna baja querían que revirtiesen esos dineros sobrantes en su propio Municipio. A mi me parecía bastante lógica esa postura puesto que ya bastante desgracia tienen las Corporaciones Locales con la financiación que tienen en estos momentos. Pero esto no es posible; entonces nosotros lo que hacemos es, cumpliendo fielmente las indicaciones que se nos dan desde el Ministerio, aprobar una relación de obras complementarias para los distintos Planes, y esa relación de obras complementarias es precisamente de aquellas obras que han propuesto los Municipios. Puede suceder que se faculte a la Presidencia para elegir la obra determinada, para no volver a Pleno, porque a lo mejor no se produce ni una sola baja, pero si se produce alguna baja que tenga importancia, pues no tiene sentido que venga a Pleno. Eso lo explicamos el otro día en la Comisión. Intervenciones. Sr. Nieto Figueroa. Sr. Nieto Figueroa.- Bueno, con relación a lo de la puntualidad aquí ya se ha tratado una moción y usted ganó por segundos. Váyales al bolsillo, hombre, haga el favor, respeten el tiempo de los demás. Lamentablemente el espectáculo que los políticos dan con relación al reloj es denigrante y no es sólo aquí. El tiempo de los demás es sagrado. Bueno, vamos con el asunto este. Ya ve usted como la historia va dejando huellas; aquí llevamos varios años, yo he iniciado ese asunto para que efectivamente los remanentes, aquello que tantas veces se ha repetido aquí, los remanentes volviesen aquí y usted no hizo caso, claro, porque somos menos. Yo ya sabe que tengo una expresión para eso; los ignorantes por ser muchos no dejan de serlo, son una pandilla de lobos, pero son lobos todos, no son seres humanos. Entonces, por fin, se nos da la razón no sólo aquí sino incluso en el Ministerio. Pero usted es muy listo. Si yo no he entendido mal en la Comisión del otro día, usted iba a ser una especie de distribuidor, más o menos gerente, usted va a ir haciendo de Alcalde en los otros Ayuntamientos y se va hacer la obra complementaria, que a usted le preocupe. Si es amigo suyo. Sr. Presidente.- Yo ofrecía un pacto político allí en la Comisión. Y aparte lo sigo ofreciendo. Sr. Nieto Figueroa.- No engaña a nadie. Yo sigo pensando que el propio Ministerio está errado en este tema y que había que devolver aquí la pasta. Pero un paso se ha dado, por lo menos ahora cada Ayuntamiento ya pone un epígrafe en el que efectivamente se dice tan pronto se termine esa obra, yo si hay posibilidades quiero hacer esta. Porque a lo mejor, como decíamos antes, como gerente general de todos los Ayuntamientos, hace en el Ayuntamiento donde le parezca a usted bien. Naturalmente que tengo que ser localista. Yo no prefiero ser "localisto", como ustedes, no, yo prefiero ser localista que "localisto", que es lo que está ocurriendo aquí. Y digo esto revisando la serie de repartos que se prevén, de solicitudes y de adhesiones y cosas que están por ahí. Por ejemplo, en el POS, Vigo sigue sin recibir un céntimo; en lo de la Comarca Especial de Zona Interior exactamente igual; y nos corresponden 9.000.000 de pesetas para la Red Viaria Local. Curiosamente Cambados 17.500.000; Cerdedo, 24.000.000; Silleda, 16.000.000; Cangas, 17.500.000 y me alegra mucho; pero lo que no me puede alegrar es que a Vigo se le siga insistiendo en dos temas interminables: la ampliación de la carretera Xurela-Bao y la carretera Vigo-Vincios, 9.000.000 de pesetas. Bueno, allá ustedes con el sentido común y con su conciencia, pero por lo menos, mientras yo pueda, no ha de quedar en silencio esta forma de proceder con la ciudad más importante de Galicia, que tarde o temprano no le quedará otra solución que ser provincia. Créame, créame que seremos provincia y entonces a lo mejor la moción que yo he presentado no hace mucho tiempo, concretamente el pasado 11 de julio que decía "distribuir de forma equitativa entre todos los Ayuntamientos de la provincia los fondos emanados de la Administración Central, MAP, FEDER, etc., etc., y Diputación Provincial los cuáles integrados en el POL rebasarían los 5.000.000 de pesetas", decía yo que se repartiesen entre todos los Municipios. Porque los ciudadanos de Vigo también somos de Pontevedra. Claro que dentro de no sé cuánto tiempo seremos de Vigo, Vigo provincia. Sr. Presidente.- Muchas gracias Sr. Nieto Figueroa. Sr. Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Moitas gracias Sr. Presidente. Traemos aquí a aprobación os programas de actuacións complementarias. Creo que xa está explicado, pero non estaría demais se cadra incidir un pouquiño. Hai un Plan que é o Plan de Obras e Servicios, bueno os catro Plans e os remanentes que haxa preténdese que haxa un listado de obras para invertir. Cando foi a aprobación dalgún deses plans veu acompañando un listado de obras que se devolveu no Pleno a solicitude da oposición por ser absolutamente irreal e nun detalle que a nós nos pareceu, en fin, nos sorprendeu, é dicir, que barbaridade, estaban a facer algo razonable, devolven aquel listado absolutamente irreal e van a facer un real. Pois a nosa sorpresa é que cae en decepción cando nos atopamos cun listado para aplicar eses remanentes que se producen nas obras que é absolutamente disparatado. Poño por exemplo, na Rede Viaria Local vostedes tan un listado de obras para aplica-los remanentes de 2.719.000.000, é o listado que traen agora aquí. Resulta que o Plan da Rede Viaria Local tiña 217.000.000, ou sexa, que se aplicamos nos 217.000.000 non sei que baixas pode haber, pero aínda que nos fixeran tódalas obras gratis, tódalas obras gratis do Plan, evidentemente non chegaban nin para o 10% do que vostedes nos traen agora aquí para aplicar eses remanentes. Igual poderíamos dicir do POS, onde se meten bastantes máis cartos neste listado e creo que esto, eu non sei como chamarlle, se resistencia a cumpri-la normativa que manda o MAP, se tomadura de pelo, etc., etc. Porque despois prodúcense confusións e un pódese topar, e supoño que con toda a boa intención, pode ler un na prensa que se vai arranxa-la estrada de Pontevedra-Figueirido e máis non sei cantas cousas, porque está neste listado, e no listado da Rede Viaria Local meteron tódalas, é copia da que poñen para o ano que vén que xa analizamos no Pleno pasado que é un disparate porque non se vai cumprir case nada. Entón poñen tódalas obras habidas e por haber e despois queda a discreción do Presidente o cal se mete. Eu francamente creo que o procedemento é moito peor que o anterior. Creo que é moito peor que o anterior e é unha auténtica tomadura de pelo, ou sexa, que a quen se lle ocurre poñer para aplicar remanentes obras por un valor dez veces superior ó do Plan que vai xerar eses remanentes. E que é absolutamente unha tomadura de pelo. De verdade é que creo que habería que tomalo un pouquiño máis en serio, priorizar algo, o que sempre se fala nesta Deputación, haberá que priorizar algo, os remanentes máis ou menos poden estar cuantificados. ¿Canto poden se-los remanentes da adxudicación de obras por 200.000.000?. Poden ser entre 20 e 60, bueno pois vamos a poñer 100.000.000 entre as obras priorizadas e en función deso iremos metendo as que correspondan, non facer un listado de 2.700.000.000 que xa sabemos de antemán que é, pois non sei, unha manobra de despiste, non sei, é que non o sei, é dicir, alguén o le, porque esto despois sempre circula por aí que obras son e despois alguén se crea a esperanza "variante de Montecelo", tódalas estradas provinciais que hai no Concello de Pontevedra están nese listado. Seguramente non se vai arranxar ningunha, ningunha, home eu non sei que sentido ten andar con estes enredos. Fagan o que queiran. Desde logo nós non vamos a votar a favor desto. Ogallá se poideran facer todas estas obras ou a metade, pero home non se pode facer un Plan tan absolutamente irreal, e dicir, é que obriga o MAP e listo. Oiga, pero ¿vostedes non son quen de facer unha priorización das obras?, cando menos na Rede Viaria Local que é da Deputación, ¿non son quen?, ¿non queren?, non lle dá a gana. póñenas por aí, despois xa irán arranxando os cachiños que lle pareza. Non é de recibo. Deixémolo a discreción do Presidente e punto, e esto non é maneira de funcionar. Polo tanto, imos a votar en contra non porque nos parezan ben ou mal as obras, porque nos parecen magnificamente tódalas que hai e moitas máis, senón porque non están priorizadas, co cal non é un Plan complementario nin nada deso, é unha tomadura de pelo, outra máis, que se lle fai á poboación en xeral, que esto sexa algo máis serio, aínda que xa sabemos que as Deputacións é moito pretender que sexan serias, sobre todo nas súas manso Pero bueno, non parece de recibo que nos fagan esta tomadura de pelo. Nada máis Sr. Presidente. Sr. Presidente.- Muchas gracias Sr. Mosquera. Sr. López Freire. Sr. López Freire.- Bueno, Sr. Presidente, como empezamos este Pleno un poco distendido vamos a seguir en la misma línea. Dicía O meu compañeiro Leri que vai aprendendo case case a paus, e agora é o MAP o que obriga a que os remanentes non se lle dean ós Concellos senón que volvan aquí nun Plan especial. Eu penso que vostede, como eu coñecín ó seu profesor de EXB, o amigo Luis Boullosa xa fallecido, penso que non é culpa do profesor, que é malo o alumno e aprende mal e entón, pois claro, veñen estes golpes, pero non van se-los únicos Sr. Presidente, non van se-los únicos, vai levar bastantes paus deses e algúns de lugares moi próximos. Sr. Presidente, esto mire, en plan de bo humor, este proxecto de obras complementarias está un pouco entre a historia interminable e os contos da boa pipa. Porque, mire, un Plan complementario, como xa se fixo, de miles de millóns de pesetas, cando vostede mesmo sabe, o dixo en Comisión, que case non vai haber baixas de subasta porque aquí o que non corre voa e os Alcaldes non son tan parvos para non saber aplicar estrictamente os procedementos para que non haxa baixas. Sábenno todos. Home, o Alcalde da Cañiza é un bo exemplo tamén, non vaia vostede a pensar. Entón non vai haber baixas nin para esto nin para nada. Pero de todas formas se se seguira estrictamente a Lei, porque a Lei está ben feita, o malo é a súa aplicación. Primeiro, todos estes Plans en principio podía subastalos a propia Deputación, cederllos ó Concello está moi ben, pero que sexa restrictiva e que esixa a máxima fidelidade ó Plan. E despois, Sr. Presidente, segue vostede ignorando a Lei. A Lei di claramente que aquel Plan Adicional ten que facerse con cargo a unha Enquisa que levo pedindo desde hai un montón de anos, que é a Enquisa de Infraestructura e Equipamento Local. Ten que facerse con cargo a eso. Supoño que a estas alturas xa estará nos sistemas informáticos da Deputación esa Enquisa pasada ó PC e podería consultala. Polo tanto, Sr. Presidente, imos votar en contra porque esto, xa lle digo, esto non é un Plan, é un Plan pero no sentido ese especial que se lle aplica ás veces a algunhas actuacións non reguladas. Sr. Presidente.- Bueno, eu non vou a contestar porque xa quedou perfectamente claro o que pasou na Comisión e algúns de vostedes intentan falar de cousas distintas do que estaba na orde do día, porque eu creo que o Sr. López Freire, coa última intervención, deixouno perfectamente claro e quizais as posibles baixas van ser moi pequenas. Aí simplemente hai unha relación de obras posibles que se poden financiar algunha delas, se hai algúns cartos con algún remanente. Non estamos dicindo que esas obras sexan posibles, eso está na mente do Sr. Mosquera, nada máis. Vamos a someter este punto a votación. ¿Votos en contra?. Sr. Mosquera e Grupo Socialista. ¿Abstencións?. Non hai. Os demais votamos a favor. Queda aprobado por maioría. Gracias. Conforme co establecido no apartado 6 das Instruccións para a Xestión do Programa de Cooperación Económica Local, da Dirección Xeral de Acción Económica Territorial, o Pleno de conformidade coa proposta da Comisión Informativa de Cooperación e Mancomunidades acorda por maioría, cos votos en contra do PSOE e do BNG e o voto a favor do PP, aproba-lo Programa de Actuacións Complementarias do Plan Xeral de Obras e Servicios (POS), Programa de Acción Especial (PAE), Programa Operativo Local (POL) e Rede Viaria Local (RVL) para o exercicio de 1994, para utilizar na aplicación de remanentes que se produzan nos indicados Programas, e que se obteñen das propostas efectuadas polos Concellos dos proxectos a incluir no Plan Plurianual de Inversións para 1995. Adxúntase listado de ordenador de cada un dos Programas. Facúltase á Presidencia da Deputación para a elección dos proxectos nos que se aplicarán os remanentes, dentro de cada un dos Programas. ------ Folla: 122,127 3.3610.- CONVENIO DE COLABORACIÓN PARA REHABILITA-LO MUSEO E COMPRA COLECCIÓN "JOSÉ FERNÁNDEZ LÓPEZ" Sr. Presidente.- Intervenciones. Sr. Santomé. Sr. Santomé Otero.- Si, bos días. Bueno, antes dicirlle que vamos a votar afirmativamente este punto porque nos parece que as intervencións dos Presupostos da Deputación nestes asuntos creo que son importantes, e creo que é algo interesante para a Provincia que o Museo de Pontevedra se agrande con esta colección importante de obras de arte. O que pasa é que tamén temos que dicir polo mesmo que nós non votamos en contra en moitas ocasións e case sempre hai razóns suficientes de peso; aquí creo que os meus compañeiros están unha e outra vez precisamente intentando demostralas. Non se nos fai caso. O problema é que todos xuntos, a oposición, temos dez votos e vostedes teñen dezasete. Non fan caso ata que ás veces as instancias superiores lles obrigan a facelo coma no caso anterior. Pero xusto neste caso, precisamente para demostralo, imos votar a favor polo mesmo que lle dixen antes, e sen embargo o expediente que se nos presenta é un expediente que dá a impresión de que se nos toma o pelo. Se nos toma o pelo dunha maneira grave por canto algo que despois de pasar pola Comisión saben perfectamente a nosa vontade, algo que creo que tiveron o acerto de ir adiante cunha adquisición importante, resulta que ese expediente ten cando menos unha falta de forma. E dá a impresión de que é unha operación bancaria, que é algo que nós nun principio estivemos estudiando para mirar se ía ser así ou non, non temos elementos suficientes e sobre todo, volvo a dicir, polo feito de mala compostura dese expediente. Podo dicirlle que de 313 obras que se van adquirir hai un listado, un listado valiente, que supoño que o faría o responsable do Museo, nos cales sen embargo pon que desas 313 obras, 51 son anónimos, 9 atribuídos a, 1 de taller de, 4 de maestro de, 1 copia de, 7 círculo de, 8 cunha interrogante, 11 estilo de. Eso significa, Sr. Presidente, que fai falta unha documentación precisa e concreta da procedencia desas obras. Nos coidamos que despois de pasar polas mans do señor que leva o Museo, D. Carlos Valle, non nos debe quedar ningunha dúbida, posto que un profesional como este hai poucos, e por tanto vamos a votar que si. Pero ese expediente necesitaba unha documentación, que me imaxino que a haberá pero que aí non está nin consta para nada ningún documento no cal acredite que esas 99 obras son auténticas, ou están autentificadas, por tanto, volvo a dicir que sería bo, que sería preciso que se aprobara, non cabe dúbida, esta adquisición, pero que se lle engadiran os documentos necesarios que acrediten que esas obras teñen a documentación precisa. Esto é unha falta de forma, é case creo que é un pouco un insulto á Corporación presentala soamente con esa operación de crédito, ese convenio, que aí o pon. Por tanto, volvo a repetir, vamos a votar que si, pero lle pido por favor que cumprimente ese expediente. Sr. Presidente.- Moitas gracias. Sr. Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Moitas gracias Sr. Presidente. Para min é un tema contradictorio; por un lado paréceme importante adquirir fondos patrimoniais, por outro lado tal como vén o asunto o corpo pídeme votar que non, racionalmente non é tal. E digo esto porque xa apuntou Santomé algunhas cousas que pasan no expediente pero vou apuntar unhas cantas máis. Primeiro, falta o informe de Intervención, cando é unha operación que necesita rondos, necesita aportación de cartos por parte desta Deputación. En principio son 600.000.000, pon 300.000.000 a Consellería de Cultura e 300.000.000 esta Deputación. Non está no expediente e cando menos non hai tal informe de Intervención que debía ter e a falta del debería determinar que se retire o punto da orde do día, pero bueno. En segundo lugar, falta unha valoración, non hai ningunha valoración da colección aí, ningunha, por algún técnico competente. Hai un listado, xa antes Santomé o dixo, non vou a reitera-las deficiencias que ten, hai un listado no que aparecen moitos cadros anónimos, moitos cadros atribuídos a, da escola de, do círculo de, etc., aparentemente de, con interrogantes, etc. Supoño que terán moito valor, non o sei, pero como non hai ningunha valoración eu podo preguntarlle a opinión e pregunteinas de feito e hai opinións contradictorias, claro, como sempre. Debía de haber algún técnico competente no asunto, se cadra máis dun, que valorará a colección, igual é unha valoración moito máis elevada pero igual é máis baixa, non o sei, non o sei. Falta tamén unha valoración das obras a facer. Porque di que dos 600.000.000, 500.000.000 van para a adquisición da colección e 100.000.000 para as obras. Non hai ningunha valoración desas obras. E vamos reconstruir ou rehabilita-los dous edificios ultimamente adquiridos, un non tan ultimamente. Non sei se eso custa 100.000.000, 50.000.000, 400.000.000, 300.000.000, 20.000.000 ou tropecentos. Póñense 100.000.000 no Convenio porque si, pero non hai ningún informe de que poida ser nin tan sequera unha cifra aproximada, porque si hai un informe que di que van ser 90.000.000 ou 110.000.000 pero, bueno, póñense 100.000.000 no Convenio, despois xa se axustará. Non hai ningún. Seguramente sexa certo. Non o sei se é certo ou non, seguramente sexan correctas esas cifras, non o sei, pero non hai ningún informe no expediente sobre esto. A min a verdad e parécenme un pouquiño elevado os 100.000.000. Pero bueno, supoño que farán falta. E, despois, xa para rematarnos, o mareo, pois resulta que se fai un contrato privado con SODESCO que é a entidad e que nos vende a colección onde o Sr. Presidente firma que vai dar 600.000.000 pola colección, eso está aí no expediente. E no Convenio coa Consellería de Cultura e en todo o resto do expediente di que se lle van dar 500.000.000 pola colección e 100.000.000 pola rehabilitación. Xa queda un absolutamente despeinado, é dicir, entón a colección vale 600, vale 500. Firmouse un documento privado por 500. Van a tragar polos 500 os outros, os propietarios, SODESCO. E francamente unha cousa que non é de recibo, que se poña eso no expediente máxime cando estamos falando de 600.000.000 de pesetas, que non é unha coña. E a colección era unha colección, efectivamente, pero a min fáltame constancia, ou sexa, non teño constancia nin a hai no expediente; é máis, teño bastantes dúbidas de que desa colección non teñan desaparecido quizais as pezas máis valiosas. Pero tamén falta a valoración da colección, hai disparidade de cifras entre o documento privado e tal, falta o informe de Intervención, falta todo eso. Entón esto realmente é un entale, porque se é para adquisición de obras de arte importantísimas, ¿como se vai votar en contra deso?. Pero non se nos pode presentar así, eso é poñelo e dicir traguen vostedes o que lle votamos porque é importante. De verdade que é un auténtico entale. E espectacular que se poñan 600.000.000, que se van pagar a SODESCO nun documento privado, e despois ó lado se poña que se van pagar 500. É que, a ver, ¿cal é a cifra real?. Non hai ningunha valoración. ¿Canto vale a colección?. Vale os 500.000.000, vale 1.000.000.000, vale 300.000.000, vale 4.000.000.000. ¿Hai algunha valoración?. Non a hai. ¿Canto vale a rehabilitación do edificio?. Non hai nungunha valoración aí, non hai ningunha. Faise o Convenio e fírmase e conseguir 300.000.000 da Consellería de Cultura, moi ben, vale, pero é un entale, non deixa de ser un entale porque está moi mal presentado o asunto. Nada máis Sr. Presidente. Sr. Presidente.- Moitas gracias. ¿Quiere intervenir Sr. López Freire?. Sr. López Freire.- Bien, Sr. Presidente, ya mi compañero Santomé presentó el problema de este Convenio perfectamente. Hay dos temas que hay que diferenciar substancialmente: uno, la compra de la colección José Fernández López a la que nadie le pone trabas; y otro, la presentación y tramitación del expediente. Mire usted, ya anunció mi compañero que vamos a votar favorablemente, pero sólo por un principio de credibilidad en el principal funcionario que lleva este tema que es el Sr. Director del Museo, Carlos Valle, solamente por ello, Sr. Presidente, vamos a votar a favor. La presentación de este expediente adolece de multitud de defectos de fondo y de forma que vamos a presentar aunque sea someramente. Creemos que los debe de haber porque el Sr. Valle no adquiriría la colección sin el previo catálogo, sin la previa peritación, sin la previa tramitación de qué cuadros hay que restaurar y lo que costaría su restauración, etc., etc. Pero es que todo esto es suposición, es creer en el señor funcionario que nos tiene demostrada sobradamente su buena actuación en estos temas, pero es que en el expediente no aparece absolutamente nada de esto, absolutamente nada. Y por lo menos debía haber a favor de todos estos temas una referencia, un informe, aparte del informe que ya se ha dicho del Servicio de Intervención, diciendo que existe consignación etc., etc., y todas estas cosas y lógicamente no presentar el expediente así. Como bien se dijo aquí, el Grupo Socialista va a votar favorablemente, Sr. Presidente, porque creemos que la tramitación, aunque no consta en el expediente, el Sr. D. Carlos Valle la habrá hecho correctamente. Pero vamos a vigilar, vamos a vigilar y vamos a solicitar todos los informes necesarios para que se cumplan las condiciones que legalmente tienen que cumplirse en todos estos temas. Sr. Presidente.- Muchas gracias. Bueno ahora va a intervenir Martínez-Herrera que fue el que llevó este tema, él y Bernardo López Abadín, con el consentimiento del Presidente de la Diputación, que yo tuve negociaciones con la Empresa y al mismo tiempo con la Xunta de Galicia, con el Sr. Conselleiro, pero el Sr. Martínez-Herrera va a intervenir en este tema para explicar esas dudas que existen por ahí. Sr. Martínez-Herrera. Sr. Martínez-Herrera Escribano.- Sr. Presidente, yo primero quiero agradecer al Grupo Socialista, oposición, el voto que anuncian favorable para esta operación. En segundo lugar, tengo que darle la razón en que en algunos aspectos este expediente puede que venga incompleto. Yo desde el día de la Comisión, en que se me dijo que faltaban datos en el expediente, intenté localizar a D. Carlos Valle. D. Carlos Valle está fuera de Pontevedra, no viene hasta el miércoles que viene, por lo tanto no he podido pedirle esos datos que él tiene y que faltan quizá en el expediente o que deberían de haber estado. ¿Razones por las que no están en el expediente?. Yo creo que es que aquí ha habido un problema de mal entendimiento entre Museo y Diputación quizá, es decir, quién compra la colección no es la Diputación, compra el Patronato del Museo. El Patronato del Museo sí que ha tomado todas las garantías y todos los procedimientos necesarios para garantizar que esa colección responde al valor de compra. ¿La Diputación y la Xunta en qué intervienen?. Intervienen en la cofinanciación al Patronato para esta compra. Dentro de esa compra hay un apartado, el Sr. Mosquera aludía al tema de las obras, en donde lo que se fija no es la cuantía del valor de la rehabilitación de dos edificios sino el destino de 100.000.000 para esa rehabilitación. Esos 100.000.000 no nacen del albur; el Patronato del Museo se puso en contacto con el Arquitecto D. Celestino Brañas; D. Celestino Brañas hizo un estudio inicial del arreglo y la primera fase de obras serían 100.000.000 de pesetas. Hay que pensar que son dos edificios adquiridos, que están muy deteriorados y que hay que rehabilitarlos completamente para que el Museo pueda en esos edificios expansionarse y fijar unas instalaciones cómodas para todos los visitantes. Hoy como ustedes saben, supongo que sabrán, en el Museo hay algunas zonas que tienen que estar cerradas, que no se pueden abrir todo el día, hay muchos fondos que permanecen guardados sin poder exponerse. Yo ahora quería disipar dudas que pueda haber, sobre todo dudas ante la opinión pública. Cuando se habla de una colección de 313 cuadros y se dice que hay muchos anónimos, habla de 50 el Bloque, fundamental. Claro, lógicamente las tablas castellanas del siglo XV son anónimas, eso no cabe duda. Es decir, no se puede poner autor a 50 tablas castellanas. Hay otros cuadros que son de Escuelas, claro que son de Escuelas, pero fundamentalmente en esa colección se ha partido de dos principios para su valoración; uno, los precios de los seguros de los últimos diez años hasta aquí, todos los años se valoraban por parte de los propietarios de la colección y se contrastaba por parte del Museo, de la Dirección del Museo, para fijar un valor de protección de esos cuadros que siempre es inferior al valor real, porque si no las cantidades que se pagarían serían astronómicas. Y en el año 92 el valor del seguro era de 700.000.000 de pesetas, en el año 92, como consta documentadamente en el Museo. Yo insisto que el problema puede ser que al ser el Patronato el que compra, pero la Diputación cofinancia, pues no ha venido esa parte de la documentación que el Patronato asume responsablemente y que habría que exigirle responsabilidades al Patronato en caso de que hubiera estado mal hecho. Y luego, cuando se habló con la Xunta de Galicia, el Patronato, no la Diputación, cuando el Patronato habla con la Xunta de Galicia para buscar la ayuda y la cofinanciación, dado que no podía sola la Diputación ayudar al Patronato destinándole los 500, 600 o 700 millones de pesetas que se barajaban en un principio, la Xunta de Galicia, la Consellería de Cultura designó a dos personas, encargó a sus Servicios Técnicos dirigidos por el actual Director General Ángel Sicar, que se encargaran de hacer una valoración estimada por la Consellería y llegaron al acuerdo de que podían ser 500.000.000 de pesetas. Es la cifra que al final se le ofreció a los dueños de esta colección. No es ningunha operación bancaria. Es un hecho que ocurre muchas veces en la vida. Un señor hace cuarenta años inició una colección de arte, colección de arte cuyo director de colección y el máximo responsable de la adquisición del 90% de esas obras era el propio Director del Museo, el Sr. Filgueira Valverde, lo cuál garantiza básicamente todo lo que hay allí. Generalmente, Filgueira Valverde fue el que orientó, dirigió la adquisición de esas obras. Cuando este señor muere en el año 92, sus herederos se plantean retirar esa colección porque la han heredado y unos quieren la colección, unos quieren quedarse cuadros y otros quieren dividirla, otros quieren dinero, otros quieren venderla. Entonces, con un criterio que yo considero generoso por parte de la propiedad, uno de los miembros de la propiedad dice que la voluntad de su padre era que esta colección estuviera aquí y si las Instituciones, el Museo o Instituciones que le ayuden quieren comprarla, antes de ir con esa colección a una subasta o antes de repartir la y cada cuál que haga con sus cuadros lo que quiera, se la ofrecemos al Museo, porque entendían y entendemos muchos que es parte substancial de ese Museo una colección que se inició en el año 54 y desde entonces ha estado depositada allí. Y a partir de ese momento se estableció una negociación que se ha llevado con muchas cautelas por muchísimas razones que yo creo que no es necesario explicar. Usted, Sr. Santomé, que ha comprado obras de arte para el Museo de Castrelos, unas veces mejor y otras peor, pero que ha comprado arte y sabe lo que es eso, sabe que la discreción es fundamental a la hora de poder adquirir una colección de este tipo. Yo agradezco el voto favorable a esta adquisición, creo que es un voto beneficioso para la provincia de Pontevedra, para el patrimonio cultural gallego y les pido disculpas y les doy la razón en la parte que en el expediente pueden faltar cosas. Yo lo que sí me comprometo es a que en los próximos días, cuando vuelva D. Carlos Valle, que D. Carlos Valle les facilite a ustedes un informe minucioso y detallado de la valoración pormenorizada de cada una de las obras expuestas. Y sobre todo les invito a algunos Diputados de los que hay sentados en estas bancadas, tanto a la derecha como a la izquierda, que vayan a visitar esa colección porque creo que algunos no la conocen todavía y es lamentable que a estas alturas de la película todavía no la conozcan. Muchas gracias. Sr. Presidente.- Muchas gracias Sr. Herrera. Sr. López Freire. ¡Ah, perdón!, Sr. Santomé. Sr. Santomé Otero.- Si, vamos a ver. Primero, agradecer la explicación que nos ha dado Juan Herrera, pero decir claramente que a esto llamarle colección es muy atrevido porque aquí podemos hablar de varias colecciones, podemos hablar de las tablas, podemos hablar de una serie de pinturas que si pueden ser colecciones, pero por sí el llamar a todo una colección no es verdad. Un almacenamiento de obra con un criterio único en su adquisición o en su catalogación no son colecciones. De hecho se puede decir que parte de estas obras, parte, han sido ofrecidas ya a otros lugares; es más, yo he tenido esa oferta. Yo nunca he comprado un cuadro, lo ha comprado el Patronato de Castrelos, eso es lo mismo que el Patronato de aquí. Hablando de este tema también podía decir que creo que dado que el Museo Municipal de Vigo, Quiñones de León, tiene una parte, una sección que es precisamente Arqueología en la cuál dependía directamente del Museo de Pontevedra y sabiendo que la mayor colección de pintura gallega que existe en el mundo en estos momentos es la que posee Quiñones de León, así de claro y concreto, también es cierto que en piezas de grandes pintores a veces no están debidamente representados, se podían compartir esos fondos del Museo de Pontevedra con esa colección que en estos momentos creo que Galicia tiene en el Museo Quiñones de León y creo que podríamos, deberíamos de contemplar esa posibilidad de transferir algunas obras a esa colección para engrandecimiento y sobre todo para una mejor exposición didáctica del tema. Pero, y acabo también y ese es un tema que queda abierto, lo que si también quiero decir es que si esta Diputación no adquiere esa obra, que sí la adquiere el Patronato, entonces deberíamos de tomarlo esto como una subvención de la Diputación al Patronato o tomarlo como una operación distinta a la que se está tomando ahora. No una adquisición directa que tiene de principio esa laguna que antes decía mi compañero del Bloque, decía que por un lado se habla de 600.000.000 y luego se habla de 500 más 100. Por tanto, todos estos temas creo que dan como resultado que este expediente está incompleto y debería de completarse lo más rápidamente posible. Nada más. Sr. Presidente.- Muchas gracias. Sr. López Freire. Sr. López Freire.- Muy breve para darle oportunidad, Sr. Herrera. Que gran Presidente de la Diputación se hubiera perdido, tiene usted el arte de la oratoria, de decir muchas cosas para al final no decir nada. Sr. Herrera, si todos sabemos que la colección Fernández López es una magnífica colección, todos confiamos en el Sr. D. Carlos Valle, pero eso no es óbice ni cortapisa para que el expediente sea una caca, hablando literalmente, ¿entiende?. Porque nosotros, ya le he dicho es una cuestión de credibilidad, creemos en ello porque por lo demás no hay absolutamente nada. No me venga usted a hablar de anónimos ni de cosas por el estilo. Tiene que haber la catalogación, la peritación, la valoración, el estado de cada obra, etc., etc., que el Museo lo hace estupendamente bien. Pero eso tiene que constarnos aquí porque ya pasaron los tiempos de aquello de creer lo que no se ve, vamos a ver si creemos viendo. Por lo tanto, como aquí no está, le hemos puesto todas esas trabas que existen, vamos a votar favorablemente y vamos a exigir todo ello en el dudoso caso de que el Sr. D. Carlos Valle lo hubiera pasado por alto. Sr. Presidente.- Muchas gracias Sr. López Freire. Le voy a dar la palabra al Sr. Mosquera y después si quiere le contesta el Sr. Martínez-Herrera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Quitoume o inicio López Freire. Que o Patronato o faga todo moi ben paréceme maravilloso, pero cando se comprou o edificio si había unha valoración ó lado, si había, agora non a hai. Segue sen aclarar por que hai un documento asinado, que vincula ó Presidente e polo tanto á Deputación, por 600.000.000 para pagarlle a SODESCO e despois no Convenio parece que se van pagar 500 e os outros 100 van para rehabilitación. Segue sen aclararse que pasa co informe de Intervención e séguese sen aclarar se é que desa colección falta algunha peza valiosa. Da colección que había no Museo hai dous ou tres anos, se veu de Madrid alguén especialista e se levou algunha ou non. Segue sen aclarárseme todo eso. Entón, evidentemente, hai que ter moita fe, que eu a verdade non a teño; eu se a teño de entrada pero é que vostedes me demostraron moitísimas veces que en vostedes non se pode ter como para aceptar esto así. Non son simples erros; agora votamos a favor e despois resulta que mañá nos aparece un técnico que faltan tres obras que valían 200.000.000 e o resto, mire, bulto, e nós votamos a favor así; é que se non se aclara todo esto, é dicir, non vale eso, ou a rehabilitación vale, eu non sei se ese Arquitecto que citou fixo esa peritación ou non, igual si ou igual non. Pero bueno, é que votar algo a favor así, oia, cando se vota algo ese responsable do que se vota, das consecuencias, se despois hai un gazapo monumental, non está demostrado que non o haxa, síntoo moito, pero non está demostrado, non está demostrado que non o haxa. Polo tanto votar a favor así, eu pediríalle que o retirara; non sei se pode agardar un mes ou non, e que trouxeran todo ben estudiado e seguramente votáramos por unanimidade e con aplausos, seguramente, seguramente ou non, non o sei. Temos que ser un pouco prudentes, que estamos xogando con cartos públicos. Comprometen 300.000.000 desta Deputación sen que non apareza por ningún lado o informe de Intervención, non hai ningunha valoración, non hai nada e é un pouco duro. Eu creo que oscurece bastante o fin co cal estamos todos de acordo, insisto, facelo desta maneira. De verdade eu creo que era mellor facelo ben, que non queden estas dúbidas porque se cadra as dúbidas, estamos salvos, estamos salvos de que mañá non apareza e que realmente son os 600.000.000 os que hai que pagar ou que realmente non apareceran pezas ou que realmente a valoración sexa excesiva. ¿Estamos salvos documentalmente, estamos, aquí na Corporación?. Non, na Corporación non, no expediente que vamos a votar non; no resto, eu en principio non podo dubidar de que sexa certo ou non, pero o que vamos a votar hoxe, o expediente ese, non estamos, non estamos. A min paréceme moi delicado face-las cousas así e desde logo se vai adiante, eu estando de acordo no fin voume abster porque non acepto que se poidan aproba-las cousas desta maneira. Nada máis. Sr. Presidente.- Moitas gracias. Antes de darlle a palabra ó meu compañeiro Martínez-Herrera quero dicir dúas cousas que creo que son importantes. Primeiro, que eu creo que nadie dubida aquí do que se dixo, nadie dubida da importancia que ten esa colección para que o Museo de Pontevedra siga tendo a categoría realmente que ten. En segundo lugar, que nun momento determinado o Sr. Fernández López fixo unha cesión temporal dunha colección ó Museo e que despois a súa familia, como di Martínez-Herrera, decide tomar outra decisión, pero tamén teño que decir na honra dalgún membro da súa familia que mostrou a súa vontade para que non fora o tema económico o que ó final tomara esa decisión, porque teño que dicir que era unha cantidade moi respetable tanto para nós como para a propia Xunta de Galicia, que o propio Presidente da Xunta de Galicia, D. Manuel Fraga, interviu nesta operación directamente, que eu o quero agradecer aquí publicamente que se non fora coa intervención do Presidente quizais esta colección non se pudera comprar. O Presidente da Xunta de Galicia deu orde estricta ó seu Conselleiro de Cultura para que esto se levara adiante porque era unha cantidade importante. Hai que pensar que a Xunta de Galicia adquire tamén parte da colección por valor de 300.000.000 de pesetas e que a dona a un Museo, que é o Museo de Pontevedra, mentras podía facelo noutras provincias de Galicia. Quero dicir que aquí quizais haxa un fallo no expediente, pero por unha razón que eu creo que Martínez-Herrera explicou, que é que en realidade quen levou todos esos trámites é o Patronato, que ten entidade xurídica propia; que nós o único que estamos facendo dalgunha forma é subvencionar a ese Patronato. Quizais haxa algún erro aí, evidentemente pode habelo, nadie o está discutindo, pero cónstame que a Xunta de Galicia co Patronato fixeron unha valoración estricta. Estiveron a punto de romperse as negociacións por parte dos representantes da familia porque teñen conciencia de que ían a sacar moitísimos máis cartos. Gracias a intervención directa dun membro da familia, que si tiña interese en respetar un pouco a vontade do seu pai, de que esa colección quedara aquí; quizáis esa intervención foi a que permitiu nun momento determinado que non primara o tema económico e que primaran outro tipo de razóns. E xa digo que a intervención do Presidente da Xunta foi decisiva neste tema. A intervención dun membro da familia tamén foi decisiva e, como vostedes están dicindo, creo que temos un bo profesional ó frente do Museo, dos mellores profesionais que hai en Galicia neste tema. Tamén dicía Juan Martínez-Herrera, eu creo que vostedes saben, a relación persoal que tiña o Dr. Filgueira Valverde co que donou a colección no momento determinado, co Sr. Fernández López, e que foi el o que orientou á adquisición deste tipo de cuadros que teñen un valor incalculable porque alguns son pezas moi importantes. Recoñezo que ó mellor pode haber fallos, é dicir, que ó mellor o Patronato non nos enviou tódolos documentos á Deputación, que vamos a pagar, e quero anunciar outras cousas tamén que non se dixeron no debate. Deses 300.000.000 de pesetas que aporta a Deputación, vai a colaborar tamén o Concello de Pontevedra, que tamén hai que dicilo e que non se dixo aquí; vai a colabora-la Caixa de Aforros de Pontevedra, porque hai que pensar que neses millóns de pesetas unha das cuestións que eu teño pensado é facer unha operación de crédito, para pagar parte desa débeda, coa Caixa de Aforros de Pontevedra. Falamos con ela para que nos faga unha oferta moi favorable, un préstamo a longo prazo cuns intereses moi bos. Tiven conversacións directas co Presidente da Caixa e co Director Xeral e todas esas circunstancias son as que van a permitir que este tema poida realizarse. Nós procuraremos que esa cantidade que a Deputación vai aportar a través dun crédito teña un interese moi baixo para que esta Institución poida seguir atendendo outras parcelas, e por eso quero resaltar aquí a colaboración que vai te-la Caixa de Aforros de Pontevedra e o Concello de Pontevedra. Independentemente que o Sr. Carlos Valle tamén quedou de facer outras xestións para recadar algúns cartos máis, como Director do Museo. Tamén dicir ó final, que, ás veces a unha serie de membros desta Corporación, agora os que estamos e outros antigos, o Sr. Cuiña e tal, se nos acusaba, por algúns sectores da poboación, de extremadamente ruralistas, que soamente practicabamos a política do asfalto, que tamén sepan que temos unha certa sensibilidade, porque eu pódome enorgullecer no futuro de que esta Corporación foi a que fixo posible que unha obra de arte tan importante quedase na provincia de Pontevedra. É dicir, os ruralistas, que chaman en sentido despectivo, van facer posible que esa colección quede neste Museo de Pontevedra e quede en Galicia e que non vaia a outros Museos importantes a nivel nacional ou internacional como sería posible se nós non tiveramos esa intervención. E tamén, repito unha vez máis, gracias a que o Presidente da Xunta tiña interese especial en que esa colección non se marchase de Galicia e que non se marchase de Pontevedra. Eu creo que este é un tema que había que dicir aquí. Sr. Martínez-Herrera. Sr. Martínez-Herrera Escribano.- Quería hacer sólo tres matizaciones muy breves y concluyo el debate. Sr. Mosquera, se adquieren 313 obras que están reseñadas e inventariadas por lo tanto no tenga usted, ni siembre, ninguna duda de que alguna de esas obras va a desaparecer o no va a estar. Ha dicho usted que a lo mejor hay tres o cuatro que no están. En ese sentido ninguna duda. Segundo tema, también se lo digo a usted, esta colección, que desde hace más de treinta años está depositada en el Museo, a lo largo de esos treinta años ha sufrido modificaciones, ha habido cuadros que han salido y cuadros que han entrado y cuadros que se han vendido y cuadros que se han comprado; porque las colecciones, yo no sé si usted colecciona alguna cosa, ¿es usted coleccionista?, yo soy coleccionista de filatelia, compro y vendo y nunca está la colección igual, ningún coleccionista tiene la colección igual. Las colecciones, y ahora se lo digo al Sr. Santomé, es subjetivo el criterio de cómo es una colección. ¿Qué criterio se fijó para esta colección?. El que lo fijó fue el que era Director del Museo. Pues buscar una colección que cubriera agujeros o baches que tenía ese Museo, es decir, mire usted, no tiene pintura castellana, no tiene siglo XVIII, le falta el siglo XX parte, entonces hace una colección en donde hay secciones dentro de esa colección. La finalidad que tenía Filgueira cuando orientaba al Sr. Fernández López era que en el Museo de Pontevedra, aquellas lagunas que existían se pudieran cubrir con esos depósitos y esa es la finalidad de esa colección. Y ahora también te quiero decir, querido Santomé, una cosa. La mejor colección de pintura del mundo gallega lógicamente tiene que estar en Galicia, pero tengo mis dudas de que la mejor colección de pintura gallega del mundo no sea propiedad de Caixa Vigo, tengo mis dudas, no afirmo, digo tengo mis dudas. Bueno, de ignorantes está el mundo lleno, yo asumo la parte que me corresponde de ignorancia, pero yo insisto, insisto en que Caixa Vigo tiene quizá la mejor colección de pintura gallega que existe hoy en día, lo cuál no quiere decir que desde mi ignorancia esté confundido y que usted, que es muy inteligente, Sr. Santomé, ha logrado que el Museo de Castrelos sea el mejor Museo de la provincia de Pontevedra. Sr. Presidente.- Muchas gracias Sr. Martínez-Herrera. Yo creo que el tema está suficientemente debatido. Bueno, Sr. Mosquera treinta segundos. Sr. Mosquera Lorenzo.- Si, claro, pero non terxiverse. Eu non vou a dicir que a partir de agora falte algunha das 313, que tamén ten sucedido no Museo desaparecer obras e despois volve-las a comprar. Algún día falaremos deso. Pero se o señor morreu no 92, do 92 aquí, hai catro meses, hai seis, pudo vir alguén de Madrid e levarse unhas que houbese máis importantes, esa é a dúbida que eu teño. Polo tanto como unha colección, como vostede dixo, é algo vivo, máis se os seus propietarios poden levar e traer todo o que queiran; máis razón para que teñamos que ter diante unha valoración do que hai hoxe e do que se nos presenta aquí, non da colección en abstracto, porque a colección, se cadra, no 92 valía 2.000.000.000 e hoxe vale 300.000.000 ou ó revés. Razón de máis para ter esa valoración. Eu creo que con eso queda claro, e non intente terxiversar, que eu non dixen que foran a faltar, non dixen eso, se non xa se mirará nas actas. Dixen que da colección, digamos entendida como definitiva o 92, cando morreu o señor que a creou, seguramente hoxe non estamos na mesma situación que estabamos, precisamente porque é viva, entón, se faltan ou sobran haberá que ter unha valoración actual que non hai no expediente, non a hai. Ben, entón é un pouco duro votar esto, máximo cando non hai esa valoración e punto e non lle demos máis voltas. Sr. Presidente.- Pois moitas gracias, o tema está suficientemente debatido e eu creo que hoxe é un día histórico para a provincia de Pontevedra porque vamos a poder seguir disfrutando sucesivas xeneracións de que esa colección estea aquí. Próba evidente é que o Presidente da Xunta de Galicia, cando vén algún mandatario estranxeiro a visita ó Museo de Pontevedra é unha visita obrigada, mentras a outros Museos non van. Sometemos a votación este punto da orde do día. ¿Votos en contra?. ¿Abstencións?. Sr. Mosquera. ¿Votos a favor?. Grupo Popular y Grupo Socialista. Queda aprobado con la abstención del Sr. Mosquera. Moitas gracias. De conformidade co dictame da Comisión Informativa de Cultura e Acción Social o Pleno acorda por maioría, coa abstención do BNG e os votos a favor do PSOE e do PP, aprobar definitivamente a sinatura do protocolo de colaboración coa Xunta de Galicia para rehabilita-lo Museo de Pontevedra e adquiri-la colección de pinturas de D. José Fernández López, sendo o seu financiamento aboado por metade por ambas Institucións. ------ Folla: 127,130 4.3611.- PLAN ESPECIAL DE ORDENACIÓN DO PORTO DE MARÍN - PONTEVEDRA: APROBACIÓN INICIAL Sr. Presidente.- Sr. Nieto Figueroa. Sr. Nieto Figueroa.- Bueno, este é outro picar da faneca. Vamos a ver, el pasado 25 de enero yo presenté una moción en la Diputación Provincial que decía textualmente: dirigirse a los Organismos y Autoridades correspondientes a fin de que a la máxima brevedad las competencias asumidas por la denominada Autoridad Portuaria sean totalmente transferidas a las Corporaciones Locales legítimamente elegidas por todos los ciudadanos. Yo no sé si se abstuvieron o votaron en contra, lo que sí estoy seguro es que no se ganó todavía, no se ganó todavía esa pretensión y ese derecho irreversible de los Ayuntamientos a dirigir sus puertos. Yo creo que el gran ejemplo de toda España se llama Vigo, en este terreno. Yo tuve la suerte de haber nacido allí, justo prácticamente donde hoy se ha rellenado ya, y conozco este tema casi casi de carrerilla. Lo he vivido en el Ayuntamiento. Los grandes debates ya de mis tiempos como semiconcejal, en los tiempos de Portanet, fueron tremendos entre la Junta del Puerto, que antes era Junta de Obras del Puerto, después llegaron al Tribunal Supremo cuando ya se denominaba Junta del Puerto y Ría de Vigo, siendo Alcalde Antonio Ramilo Fernández Areal. Por cierto que ganó el Ayuntamiento, ganó el Alcalde, al Supremo. Y hoy la tal Autoridad Portuaria, por lo menos en mi ciudad, sigue campando por sus respetos. Es un asunto larguísimo; hacen torres, de noche cuando llueve col

Área de documentación

Área de notas

  • Nota

Puntos de acceso

Área de control da descrición