ATOPO
Rexistros actuais: 1.618.965
Obxectos dixitais dispoñibles: 504.660

Acta de sesión 1992/06/22_Extraordinaria

Área de identificación

  • Código(s) de referencia ES.GA.36038.ADPO.1.1.3.3.17.714/3.1992-06-22_Extraordinaria

  • Título Acta de sesión 1992/06/22_Extraordinaria

  • Data(s) 1992-06-22 (Creación)

  • Volume e soporte 1 acta de sesión

Área de contexto

Área de contido e estrutura

  • Alcance e contido Folla: 42 Da sesión extraordinaria en primeira convocatoria, celebrada polo Pleno desta Excma. Deputación o día, 22 de xuño de 1992 No Salón de Sesións da Excma. Deputación Provincial de Pontevedra, sendo as dez horas e vinte minutos do día vintedous de xuño de mil novecentos noventa e dous, baixo a Presidencia do Ilmo. Sr. Presidente D. César Xosé Mera Rodríguez, reuníronse os Sres. Deputados, D. José Ramón Abal Varela, D. Xosé Manuel Barros González, D. Laureano Calero Valverde, D. Jorge Casal Pintos, D. Manuel Ramón Conde Romero, D. José Crespo Iglesias, D. José Manuel Chapela Seijo, D. Avelino Fernández Alonso, Dna. Mª Dolores Fernández Alonso, D. José Manuel Fernández Rodríguez, D. Manuel Freire Lino, D. Emilio González Iglesias, D. Arturo Grandal Vaqueiro, D. Manuel Iglesias Carrera, D. José Luis Jorge Caramés, D. Bernardo López Abadín, D. César Marcelino López Freire, D. Juan Francisco Martínez-Herrera Escribano, D. José Cesáreo Mosquera Lorenzo, D. Antonio Nieto Figueroa, D. José Luis Rodríguez Lorenzo, D. Juan José Salgueiro Montouto, D. Francisco Santomé Otero, D. Santiago Tirado serén e D. Manuel vi lar Márquez, co obxecto de celebrar sesión extraordinaria da Deputación en Pleno, en primeira convocatoria, con arreglo á correspondente Orde do Día. A efecto de votacións faise constar que a Corporación está formada por vintesete Deputados de feito e de dereito, incluído o Presidente. Da fé do acto o Secretario Xeral Interino, D. Rogelio Nicieza de la Cerra, e está presente o Sr. Interventor de Fondos provinciais Interino, D. Antonio Graña Gómez. Non asiste o Sr. Deputado D. Emiliano Lage Rodríguez. Declarada aberta a sesión e de orde da Presidencia éntrase seguidamente no exame da Orde do Día, adoptándose en relación coa mesma os seguintes acordos: Sr. Presidente.- Vamos a dar comienzo, con retraso; es que hay un Pleno también ahora en el Ayuntamiento de Vigo y queríamos ver si algunos compañeros nuestros y de ustedes vienen. Pero, en fin, vamos a ir empezando el Pleno. 1.3190.- ACTA ANTERIOR Sr. Presidente.- Aprobación del borrador del Acta de la anterior sesión ordinaria del día 29 de mayo de 1992. ¿Alguna intervención?. Sr. González Iglesias.- Es una cuestión previa que no tiene nada que ver con el Acta. Y la cuestión previa es que algún Diputado del Grupo socialista le solicitó a ustedes en la Comisión de Economía, el miércoles pasado, que cambiase el horario del Pleno precisamente porque coincidía con el de Vigo. Ustedes no hicieron caso, pues bueno, pues ahora se empieza tarde. Una cuestión de chulería, como siempre, por parte de la Presidencia. Nada más. Sr. Presidente.- Es que ya estaba convocado el Pleno; entonces no se podía cambiar porque se publica en el Boletín Oficial de la Provincia. Sr. González Iglesias.- Si se puede Presidente. Puede convocar al día siguiente de nuevo. Tenía tiempo suficiente. Es igual. Sr. Presidente.- Bueno. Vamos a entrar en el debate propiamente dicho. ¿Algún voto en contra?. ¿Alguna abstención?. Se aprueba por unanimidad. O Pleno acorda, por unanimidade, aproba-lo borrador da Acta da anterior sesión, ordinaria, do día 29 de maio de 1992. ------ Folla: 42,47 2.3191.- APROBACIÓN DE PROXECTOS DE CONTRATOS DE OPERACIÓNS DE CRÉDITOS Sr. Presidente.- Intervenciones. Sr. Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Si, bueno, esto é o "alea jacta est" non, esto está xa cocido e ó fin e ó cabo o que vén aquí non é máis que cando viñeron a aprobación das bases dos contratos, pois, as bases para refinancia-la débeda, pois bueno, xa estaban máis ou menos concretadas as condicións e agora pois veñen os proxectos de contratos con esas mesmas condicións. Bueno, eu vou ser moi breve e remitirme ó que xa se dixo no seu momento porque ó fin e ó cabo non cambiou nada. Unha operación de refinanciación Sr. Presidente é sempre mala, sempre implica uns custes, sempre implica un trastorno no funcionamento e nas previsións e demais, non. E esta en concreto pois é peor porque supón cinco mil millóns máis de custe e o único que se logra, porque os tipos de interese son os mesmos, é crear unha demora. Eu francamente estou admirado como se pode permitir unha Institución pública refinanciar e deixar dous anos de carencia; agora nos topamos con dous anos en que esta Institución non vai pagar intereses, á parte, practicamente por ningún dos créditos que ten, de aí o interese por refinanciar todos co cal se logra alixeirar un pouquiño estes dous anos, alixeira-lo ano que vén oitocentos millóns e o 94 mil, e á partir de aí pois a pagar máis ata un total de cinco mil millóns máis que supón esta operación de refinanciación. Eu, nós seguimos pensando que é un disparate e polo tanto imos votar en contra. Sr. Presidente.- Muchas gracias. Sr. González. Sr. González Iglesias.- Si, esta es la octava vez que viene el tema al Pleno este tema. Vamos a ver; con respecto al Pleno anterior, yo una de las cosas que me gustaría que el Presidente nos aclarara es por qué no apareció la oferta en marcos. En el Pleno anterior usted planteaba una posible variante de refinanciación en divisas, si lo recuerda; además se aprobaron las Bases, se aprobaron dos tipos de Bases, una para esta oferta que viene ahora mismo y otra para una posible oferta en marcos que usted decía que tenía también prácticamente cerrada. Pero bueno, debe ser como aquélla famosa oferta americana que tampoco apareció nunca más. No voy a entrar en el tema, en el tema aquél que ya fue suficientemente debatido, explicado, ya nos aclaró el Presidente que nos estuvo mintiendo durante unos meses, lo reconoció en el Pleno anterior y a nosotros ese reconocimiento nos vale. Vamos a entrar en el tema actual. Mire, hay varias ofertas, o sea, ofertas por diferentes entidades. Una de él las es la del Banco de Crédito Local, que es una oferta por el total de la deuda que hay con el Banco de Crédito Local que son diez mil trescientos veintiséis millones de pesetas, que se propone al 12,75% con una comisión de apertura de 0,5 a 12 años y con dos años de carencia. Pero con una cláusula de amortización anticipada del 4%. Es decir, esto para decirlo claramente si dentro de un año el precio del dinero estuviese más barato y esta Institución quisiera hacer de nuevo una operación de refinanciación resulta que estaría penalizada con este 4%, con lo cuál saldría bastante más cara. A no ser que a lo mejor se hiciese con el mismo Banco y se llegase a algún tipo de acuerdo con ese mismo Banco para que no se cobrase ese tema. Pero en principio figura en el contrato como una cláusula de penalización. Dentro de los créditos pendientes con el Banco de Crédito Local hay una cantidad que viene a ser unos ocho mil millones de pesetas que están a unos intereses actualmente entre el 4% y el 12%, están por debajo de la oferta del 12,75%. Con lo cuál, Sr. Presidente, nos explicará su famoso argumento de siempre, cuando nos decía que si el precio del dinero está más barato por qué no vamos a hacer una operación de refinanciación. La realidad es otra, la realidad es que la operación de refinanciación se hace porque la situación económica no es buena precisamente, tal como usted reconoció en múltiples ocasiones. Sr. Presidente.- Si, habla. Sr. González Iglesias.- Como le decía, la situación económica no es buena, tal como usted reconoció en múltiples ocasiones, y lo que hace con esto es conseguir dos años en los que no va a pagar las amortizaciones de este crédito. Va a conseguir dos años, aunque sí tiene que pagar los intereses, la amortización no la paga. Con lo cuál durante dos años usted sí va a conseguir mayor liquidez en esta casa y liberar dinero, evidentemente, para próximas campañas electorales. Aunque haya que volver a pagarlas de nuevo al año siguiente con una operación de quinientos millones que es otra de las que viene aquí. Es decir, aquí dentro hay otra operación de quinientos millones de pesetas, a la que nos referiremos en los puntos 3 y 4, de excesos que ustedes han cometido sobre previsiones que tenían en el Presupuesto del año 91, además de las diferentes modificaciones de créditos que hicieron en su día. Y después están las otras ofertas de Caixa pensións y Caixa Vigo y Caja Pontevedra, que en estos momentos me parece que son ofertas caras; MIBOR+O,5 es una oferta cara. Y ya no entiendo el por qué a una de las entidades se le consiente MIBOR+O,65; haga usted toda la refinanciación con la entidad que le de MIBOR+O,5 en todo caso, pero no sé por qué razón se va a una que le de MIBOR+O,65, o sea, pagando más. Nosotros no estamos en contra de operaciones de refinanciación, y lo planteamos y lo dijimos en diferentes ocasiones. Lo que pasa es que las operaciones de refinanciación cuando se llega a momentos de grave dificultad económica, como son los de esta Diputación, hay que enmarcarlas dentro de otras cosas, dentro de un Plan Económico General, dentro de una política de contención de gastos corrientes que signifique mejorar de alguna forma la situación económica de la Diputación. Y aquí se hace justo lo contrario. Y la prueba más evidente de que se hace justo lo contrario es que lo primero que hace es pedir otro crédito de quinientos millones de pesetas para esas facturas sin pagar o subvenciones sin pagar del año 91, es decir, está usted empeorando sistemáticamente la situación económica de la Diputación. Hace unas declaraciones para la galería, hace unas declaraciones de intenciones, pero la realidad final es que lleva esta casa al desastre económico. Vamos a votar en contra, evidentemente. Sr. Presidente.- Bien, muchas gracias. Yo, simplemente retornando sus últimas palabras, creo que voy a demostrar al cabo de esta legislatura que será todo lo contrario de lo que usted dice y en ese momento tendremos un debate al final de la legislatura en ese sentido, a ver si esta casa está en un desastre económico o está en una situación mejor que la de partida. Lo que si tengo que decir es que quienes gobernamos esta Institución somos los veintisiete Diputados, aunque la responsabilidad directa recaiga en el equipo de gobierno. Nosotros hacemos lo que creemos conveniente, si nos equivocamos ya serán ustedes mismos con sus críticas, que aparte es lógico que las hagan, o serán incluso al final los electores los que nos digan si estamos o no estamos equivocados en ese sentido. Lo que si tengo que decir es que, efectivamente, la situación en general de las Corporaciones Locales en este país no es buena desde el punto de vista económico, de ahí que ahora que acaba el mandato precisamente del modelo económico que afecta a las Corporaciones Locales se vaya a negociar el nuevo modelo para el período 93-97, que lo estamos estudiando a través de la Ejecutiva Nacional de la FEMP en colaboración con los Ministerios de Hacienda y Administraciones Públicas. Aparte de esa historia, cada Corporación tiene sus circunstancias particulares. Efectivamente, no es que nosotros vayamos a mejorar en el interés, eso es cierto; no vamos a perder tampoco, pero lo que si vamos a tener es una situación de desahogo que es muy importante para poder pagar a nuestros proveedores. Y hay que decir una cuestión que es la siguiente: en este momento, la liquidación del Fondo de Cooperación Local del año 91, que tenía que entregarse en mayo se entregó en diciembre, es decir, con ocho meses de retraso, pero es que una parte todavía de la liquidación del Fondo del 90 todavía no se ha entregado; si se hubiera entregado en su momento, y se hubiera entregado la segunda parte, podríamos pagar a nuestros proveedores. Otra cuestión importante que usted sabe, ya que también es responsable de un Ayuntamiento, es que la liquidación del fondo del 91 según la Ley de Haciendas Locales también tenía que haber sido ingresada ya en mayo; en cambio, no sabemos si la ingresarán en septiembre o en octubre, y esas demoras importantes no son achacables ni a esta Corporación ni a ninguna, son al Estado que es el único responsable porque la Ley de Haciendas Locales le obliga necesariamente en ese sentido, y tampoco vamos a echar solamente la culpa a la Administración Central, porque aquí yo estoy gobernando y me importa un comino el color de los partidos políticos; también a la Comunidad Autónoma, porque, como decíamos el otro día, el SERGAS también nos debe dinero, nos debe mil y pico de millones de pesetas, y gracias a esas dos deudas la Diputación está en una situación de falta de liquidez, como muchas veces el Sr. Mosquera reconoce. Entonces, si nosotros tuviéramos aproximadamente ese montante, entre lo que debe la Comunidad Autónoma más lo que nos debe el Estado, el Interventor puede corregirme, estaremos hablando del orden de dos mil millones de pesetas; entonces, podríamos hacer frente a los proveedores, esa es la única situación real. Y desde el punto de vista ya puramente económico tengo que decir que tengo aquí un cuadro que lógicamente no lo he hecho yo, que lo ha hecho el Interventor que es un Técnico, no con directrices políticas sino con criterios y parámetros técnicos, en el que dice claramente que la carga financiera de esta Institución, una vez refinanciada, este año será del 18,6, y yo digo que incluso va a ser más baja al final del año, ¿por qué?, porque los créditos no se van a disponer durante todo el ejercicio, lo cuál quiere decir que la carga financiera de esta Institución a 31 de diciembre del 92 va a ser bastante más baja del 18,6%. Y después ustedes analicen el tema hasta el año 95 que es nuestro mandato, ven que el momento más alto en cuanto a carga financiera está en el año 95 precisamente con un 22%, porque en el 93 estaría en el 17,5, en el 94 con 16,5, pidiendo mil millones cada año, todavía estaríamos en el año 95 con un 22%, es decir, no me preocupa realmente a mi ese tema. A mi lo que me preocupa es la falta de liquidez y que hay una serie de proveedores que no han podido cobrar, y tengo que decir que estamos haciendo una política dura desde el punto de vista económico, que está dando sus frutos, pero que no son inmediatos. Estamos amortizando plazas que creemos que no son necesarias, el año pasado hemos amortizado ciento y pico de plazas, y vamos a seguir en esa línea. Estamos reduciendo gastos de todo tipo, estamos reduciendo subvenciones, vamos a intentar buscar más dinero para inversiones. Esa es la política que vamos a hacer, les guste o no les guste, ya serán los electores los que nos juzguen, pues ya digo, vamos a hacer una política más bien orientada a hacer más inversiones y menos subvenciones, y por eso tengo que decir claramente que al final del año 1995 esta Corporación no estará en bancarrota, como usted, en plan mago dice, sino todo lo contrario porque esa es la responsabilidad del equipo de gobierno y sobre todo mía, a nivel personal, y ahí si que yo empeño mi palabra en que otra cosa no sabré hacer, pero por lo menos gestionar si que yo creo que lo voy a demostrar. Independientemente que sus criterios son esos, entiendo sus críticas, pero claro, ustedes saben perfectamente que si no hago este tipo de refinanciación tendré efectivamente a los proveedores dándome la lata todos los días, lo cual supone un desgaste y encima no puedo hacer inversiones, no podría hacer inversiones a lo mejor hasta el 93, pero gracias a Dios no somos tontos en esta Institución y sabemos que tomamos las medidas coyunturales que son necesarias y la situación económica en el 95 comprobará usted y su grupo que lógicamente no va a ser así. Sr. Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Si Sr. Presidente, gracias. Vamos a ver, vostede fala moitísimo dos proveedores, que eu sepa ós proveedores se van a tapar cos quiñentos millóns para operacións correntes, non ten nada que ver coa refinanciación hoxe por hoxe, penso eu, ou sexa, ÓS proveedores se lles paga, nestes momentos se piden eses quiñentos, cincocentos millóns. Sr. Presidente.- ¿Me permite un inciso, simplemente?. Sr. Mosquera Lorenzo.- Si. Sr. Presidente.- Hai moito diñeiro en resultas que efectivamente está pendente de pago, pero non se pode pagar porque non hai liquidez, eses proveedores tamén o están esperando. Sr. Mosquera Lorenzo.- Exactamente, pero o que se pide agora para pagar ós proveedores son os cincocentos millóns de pesetas eses. Ben, en canto á carga financeira é que o argumento se lle volve en contra, o argumento se lle volve en contra claro, agora resulta que no ano 92 se pode baixar a carga financeira real que non a formal que é superior, di e pon aquí de un 23,4 que sería este ano senón se refinancia a un 18,6, efectivamente baixa, pero, ¿baixa a conta de que?, de que a carga actual con eses mil millóns que non cree ninguén que se vaian pedir, que se vai pedir bastante máis, pois a partir do ano 2000, do 2001 por exemplo, coa situación actual a carga xeneraría un 10 e pasa a ser un 16, o ano seguinte igual, a cambio de cargarlle seis puntos para dentro de dez anos, o que se está é demorando a carga financeira, nalgún momento vai ter, vai a reflexarse. Entón non me diga que no ano, agora quedamos moi ben e que no 95 cun 22 e demáis. Ese é un argumento que xa digo se vira en contra polo seguinte motivo, porque se van a pedir mil millóns e resulta que coa situación actual nunca chegaríamos ó 25% tampouco, segundo o cadro, 23, 23, 23, 22, 20, 19, 17, nunca chegaríamos ó 25, ou sexa que seria perfectamente soportable, non habería ningún problema. O problema está en baixa-Ia carga financeira. Non o problema está en ter nestes momentos cartos para o que hai que telos e nada máis a cambio xa digo de, deixar hipotecada a Deputación ata o ano 2004, 2005, non, ou sexa, empezas a pagar bastante máis a partir do 95 e no 2000 se paga o dobre do que se pagaría coa situación actual. Bueno é que eu me gustaría saber si dentro de catro anos vai sucede-lo mesmo, refinanciamos ou- tra vez e entón se baixa un pouquiño no 95 para pagar no 2010 e seguimos peloteando diñeiro, eso se chama peloteo de diñeiro e o argumento da carga financeira non vale porque se votamos man do cadro como vostede votou pois resulta que sería perfectamente soportable nestes momentos seguir coa situación actual sen ter que recorrer a tal. Cousa que por outro lado eu defendo, a situación económica e financeira, a situación económica da Deputación se acaso alguén sabe como está, ese é o problema, porque despois aparecen recoñecementos de créditos e non se sabe cantos van aparecer máis, etc., se é o que aparece así formalmente pois é tolerable, outra cousa é que teñan falta de liquidez, se piden os cincocentos millóns ou os mil, eu no Pleno anterior cando foi eso dixen en vez de cincocentos pedir mil. Pero nunca vai xenerar uns intereses, nunca vai ter unha carga de cinco mil millóns máis como ten así. Pidan mil, págase ós proveedores e non hai ningún problema. Eso é tolerable, se pedindo os mil millóns que din nunca chegaríamos real ó 25%, formal bastante máis. Nunca chegaríamos, ou sexa, que non vexo onde está o problema. A argumentación desde logo non lle vexo ningunha solidez. Sr. Presidente.- Moitas gracias. Sr. González. Sr. González Iglesias.- Hombre, a mi gracias por no contestarme nada. Y en lo poco que me contestó me reconoció que tenía razón. Entonces gracias, vamos bien, si hombre, por primera vez empieza a reconocer usted que no gana en intereses, no gana, lo acaba de decir. Claro que no gana, pierde. Tampoco queda igual como dijo, ¡eh!, pierde y bastante. Y cuando quiera hablamos del tema. Mire empezamos por el tema de la carga financiera. Empiezo por el final. Echando mano al cuadro, pero es que antes del cuadro hay consideraciones y yo no estoy de acuerdo cómo se hace este cuadro de carga financiera. No estoy de acuerdo por una razón, porque ahí se empieza ya haciendo referencia a que los derechos liquidados corrientes en el 92 se estiman que serán los previstos en el Presupuesto inicial, que experimenta un incremento de mil cuatrocientos millones de pesetas sobre el ejercicio del 91. Entonces, bueno, que yo sepa hasta ahora, lo lógico es hacer esta previsión con lo del 91 no con lo del 92, cuando van seis meses. Digo, sería lo lógico. Pero, en fin, así sale mejor, así le sale más favorable, le sale más favorable el tema. Pero, ya digo, no estoy de acuerdo ni tal como se hizo, está bien hecho pero para hacerlo real se puede hacer de otra forma y creo que también tengo razón en eso. Mire, dice usted, que con ésto está haciendo una política económica dura. No es cierto. Y que va a utilizar este tema. Bueno, la está haciendo dura en cosas puntuales pero no la está haciendo donde tenía que estarla haciendo. Dice usted también, que esta refinanciación va a servirle para pagar a proveedores. Eso no es cierto, no es cierto, por- que si es cierto eso en el Pleno anterior volvió a mentir. Le recuerdo sus palabras en el último Pleno donde nos decía a todos que iba a utilizar el dinero que se liberaba de esta operación para carreteras. Y debe figurar en el Acta. Todo lo que liberara para carreteras porque las carreteras provinciales están muy mal. No sé si lo recuerda. Y ahora resulta que nos dice que no, que lo que va a liberar va a ser para pagar proveedores. Pues a ver si nos aclara entre un Pleno y otro cuál es su punto de vista político, porque muchas veces, usted Presidente, acude a la fórmula de decir: ésto lo han hecho los técnicos, se hizo con criterios técnicos sin ingerencias políticas, pero nunca nos dice a dónde va con su filosofía política. Nunca nos dice cuál es. ¿Sigo?. Sr. Presidente.- Bueno, ¡ah, perdón!. Sr. González Iglesias.- Lo que pasa es que como no atiende, por eso paro. Sr. Presidente.- Si, escucho. Sr. González Iglesias.- Digo que no nos dice, hasta ahora nunca nos ha dicho cuál es su política económica ni su política provincial. Es decir, cuando tiene algún problema se nos va a los criterios técnicos y a que le hace el informe un técnico y que hay un cuadro técnico. Pero nunca hemos sostenido un debate en esta casa sobre la política provincial del Presidente de la Diputación o la política económica del grupo de gobierno en esta Diputación. Hay un argumento también cuando se refiere a la carga financiera que usted utiliza, lleva utilizando durante tres Plenos y el argumento es el siguiente: dice usted, pidiendo mil millones cada año llegaríamos a tal cantidad de carga financiera dentro de cuatro años. Resulta que éste, que es un año de ajuste duro, de política dura según usted, va por los mil ochocientos millones de pesetas. Quinientos de la operación, mil trescientos y pico de los Planes y este es el año de política dura, es decir, está haciendo unas previsiones falsas siempre. Parte de premisas falsas y al final llega a conclusiones falsas, evidentemente. Y también incurre en lo de siempre. Cuando le faltan argumentos en un punto pues se va a Madrid. Van a tener que nombrarlo a usted representante en el Congreso. Su Partido va a tener que nominarlo. Ya digo, cada vez que no sabe por dónde salir aquí, se nos va a Madrid y nos cuenta la película de siempre. Y usted está en la Federación Española de Municipios y Provincias y usted hace dos meses nos vino aquí a vender que en el mes de junio nos pagaban lo del 90. Pero es que esa es una situación, como usted bien decía, general. No es la situación concreta de la Diputación de Pontevedra. La situación general puede darse por múltiples cosas. La de la Diputación de Pontevedra se da porque sistemáticamente han estado pagando campañas electorales, una detrás de otra. Y la prueba ya le digo, viene en el punto dos y tres. No nos ha convencido, seguimos votando en contra. Sr. Presidente.- De acuerdo, yo simplemente y ya para cerrar el debate decirle al Sr. Mosquera que aparte de los quinientos millones de pesetas que se liberan, es decir, que van a gastos corrientes, lógicamente hay un ahorro importante en el tema de las amortizaciones y con parte de ese dinero también se paga a los proveedores. Es decir, liberamos dinero, hay una cantidad de dinero que estaba previsto pagar este año en amortizaciones y no se va a pagar; entonces mientras no nos envíen el dinero tanto la Comunidad Autónoma como Madrid, con parte de ese dinero podemos pagar a los proveedores que están en resultas y como hay falta de liquidez no podemos pagarle. Usted sabe perfectamente que es así, porque este año hay un ahorro neto calculado de seiscientos veintiséis millones por ese concepto y va a ser superior, por lo que comentamos antes, que los intereses de los créditos no se van a empezar a pagar hasta que se disponga del dinero y para el año están previstos ochocientos nueve. Entonces, que vamos a permitir adelantar el dinero. No como decía el Sr. González, que ese dinero no va a ir a carreteras; claro que efectivamente ese dinero va a inversiones. De momento va a ir a pagar a los proveedores, pero es que después Madrid y la Comunidad Autónoma nos tienen que pagar ese dinero; nosotros lo único que vamos a hacer, por decirlo de alguna forma, es adelantar las deudas pendientes que tenemos con una serie de proveedores debido a que la Comunidad Autónoma y Madrid no nos pagan. Eso es un tema distinto. Entonces de momento pagaremos, pero después ese dinero vuelve a ingresar y lógicamente haremos un plan especial en ese sentido. Bueno, y dicho esto sometemos a votación este punto del Orden del Día. ¿Votos en contra?, PSOE y BNG. ¿Abstenciones?, ninguna. ¿Votos a favor?, el PP. Se aprueba por mayoría absoluta. Vista a Memoria da presidencia e o informe da Intervención de Fondos, e de conformidade co informe favorable da comisión de Economía, o Pleno acorda por maioría cos votos en contra do PSOE e do BNG, e os votos a favor do PP, aproba-los proxectos de contrato de préstamo que a continuación se relacionan e coas características que se sinalan, con excepción da que figura co número 2 para refinancia-lo Crédito Sindicado, que será obxecto de aprobación cando se remita o correspondente proxecto de contrato: 1.- OPERACIÓNS DE CRÉDITO EN PESETAS 1. Operación de Crédito para Refinanciar Créditos Concertados co B.C.L. A concertar co mesmo Banco. - Importe da operación................ 10.326.489.922 - Tipo de interese............................ 12,75% - Comisión de apertura.......................... 0,5% - Comisión de amortización anticipada............. 4% - Prazo de amortización.... 12 anos con 2 de carencia. - Sistema de amortización............ Sistema francés. 2. Operación de Crédito para Refinancia-lo Crédito Sindicado co B.C.L., C.A.P. e C.A.V. (pendente). - Importe da operación 2.342.118.068 - Tipo de interese MIBOR+(0,5%) - Comisión de apertura 0,5% - Sen comisión amortización anticipada - Prazo de amortización 12 anos con 2 de carencia. - Sistema de amortización Sistema francés. (Pendente para outro acordo plenario). 3. Operación de Crédito para Refinanciar Créditos Concertados coa C.A.P. e a concertar coa mesma. - Importe 362.718.768 - Tipo de interese MIBOR+(0,5%) - Comisión de apertura 0,5% - Sen comisión amortización anticipada - Prazo de amortización 12 anos con 2 de carencia. - Sistema de amortización nos 40 trimestres últimos con cuotas constantes. 4. Operación de Crédito para Refinanciar Créditos Concertados coa C.A.V. e a concertar coa mesma. - Importe 381.368.683 - Tipo de interese MIBOR+(O,5%) - Comisión de apertura 0,5% - Sen comisión amortización anticipada - Prazo de amortización 12 anos con 2 de carencia. - Sistema de amortización nos 40 últimos trimestres con cuotas constantes As operacións de crédito que, no seu día xa foron obxecto de solicitude por parte do Pleno, ó aproba-lo Presuposto da Deputación, destinaranse a financiar obras e servicios incluídas en Plans de 1991 e 1992, presentarán as sequintes estructuras: 1. Operación de Crédito para Plans de 1991. A concertar coa Caixa de pensións. - Importe da operación 1.580.917.683 - Tipo de interese MIBOR+(0,5%) - Comisión de apertura 0,5% - Sen comisión amortización anticipada - Prazo de amortización 12 anos con 2 de carencia. - Sistema de amortización Sistema francés. 2. Operación de Crédito para Plans de 1992. A concertar coa C.A.P. e Vigo. - Importe da operación 1.305.366.000 - Tipo de interese MIBOR+(0,5%) - Comisión de apertura 0,5% - Sen comisión amortización anticipada - Prazo de amortización 12 anos con 2 de carencia. - Sistema de amortización nos 40 últimos trimestres con cuotas constantes A operación de crédito para financiar qastos correntes, ten por obxecto financiar un expediente de modificación de créditos para facer frente a compromisos de gastos ou gastos xa realizados e, por tanto, necesarios e urxentes. Esta operación é viable desde o punto de vista legal, pois, conforme se aclara no informe de Intervención, cúmprense os requisitos establecidos nos artigos 158-5 da Lei 39/88, de 28 de decembro e 36-3 do R.D. 500/90, de 20 de abril. Esta operación presentará a seguinte estructura: 1. Operación de Crédito para financiar gastos correntes. A concertar co Banco de Crédito Local. - Importe da operación 500.000.000 - Tipo de interese 13,25% - Comisión de apertura 0,5% - Sen comisión amortización anticipada 4% - Prazo de amortización 3 anos - Sistema de amortización Sistema francés. Así mesmo acórdase facultar ó Ilmo. Sr. Presidente desta Deputación Provincial, para a realización de cantos trámites sexan necesarios en orde á formalización dos préstamos antes descritos e nas condicións que se sinalan. ------ Folla: 47,55 3.3192.- EXPEDIENTE DE RECOÑECEMENTO DE CRÉDITOS Sr. Presidente.- Sr. Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Si, aquí non é o primeiro nin o segundo xa que se fai este ano, pero si é o máis gordo, foi un golpe, vamos a recoñecer gastos que se fixeron dunha maneira ou excesiva ou irregular, ou as dúas cousas en anos anteriores; douscentos sesenta millóns que co que xa hai recoñecido de anos anteriores vamos en cincocentos millóns de pesetas de gastos que non entraron no presuposto pasado, senón entraron cando tiñan que entrar pois, ou ben porque se contrataron non habendo consignación presupostaria ou ben porque foron irregulares na súa contratación, en calquera caso nulos de Pleno dereito no sentido de que exista a obrigación de pagalos, de que exista contrato, perdón, de que exista contrato. Entón que é o que imos a facer aquí, pois se hai algunha fórmula o que van a facer vostedes, unha fórmula en principio excepcional que nesta Deputación é habitual, que é o recoñecemento extraxudicial de créditos, bueno, esto sona así como moi forte, non, estamos nós, é real, na práctica, o Pleno na práctica está facendo a labor de Xulgado, ou sexa, está evitando ós proveedores que teñan que ir ó Xulgado a demostrar que fixeron a obra para cobrar, dado a nulidade radical do contrato por non ser feito coas formalidades debidas ou ser xa de plano irregulares. Bueno, este é un procedemento, xa digo, que debe ser excepcional, está contemplado como unha vía cando hai, digamos un fallo ou un gasto a maiores pero puntual, e que nesta Deputación como xa vimos e volveremos a ver bastantes veces máis, é un procedemento habitual, parece se-lo procedemento habitual, ou sexa, parece que casi tódolos gastos ou gran parte deles, dos gastos voluntarios, se realizan nesta forma tan estraña, recurrindo sempre ás situacións de sempre, nulidade, Pleno dereito do contrato, recoñecemento extraxudicial de créditos e hai que pagalo para evita-lo enriquecemento ilícito da Administración dado que está feito o servicio. Ese é o procedemento habitual nesta Institución, Sr. Presidente, é algo franca- mente preocupante. O outro día na Comisión houbo que escoita-lo seguinte chiste, que igual ata me adianto para que non se lle ocurra facelo tamén no Pleno, é dicir, non, é que se vostedes votan en contra do recoñecemento pois nós agora imos ir ós proveedores, ás asociacións ou a quen sexa e dicirlles, mire, estes non queren que cobren, co cal inda por riba van quedar vostedes de malos, tamén tiven que escoitar eso na Comisión que é un chiste, máis ou menos, claro. Resulta que se tan as cousas mal, entón nós agora temos que avalar e dicir, non, fágannas peor, sigan facéndoas así que o están facendo moi ben, como di a canción. Ben, os primeiros perxudicados, non sei se inocentes ou non, en tódolos casos, son os propios proveedores. Aquí se nos trae, miren vostedes, as facturas que hai que pagar, todas do ano pasado, algunhas de xaneiro do ano pasado, de febreiro, de marzo, de abril, de todo o ano, é todo este taco de facturas, se poden imaxinar anque a contía ó final son douscentos sesenta millóns, se poden imaxinar, máis os douscentos corenta que xa hai, cincocentos, máis o que virá, que virá, virá máis, virá, e pois se poden imaxina-la cantidad e de proveedores que están afectados en maior ou menor medida por este tipo de funcionamento, están todos nesta relación. A min me parece dunha falta de funcionamento, dunha incorrección de funcionamento e dunha desidia absoluta, porque se vostedes contratan algo, ben ou mal, mal neste caso como noutros, o normal é que teñan a valentía de coller ó cabo de dous meses, cada dous meses, bueno, a ver que foi o que contratamos mal, recoñecemento de crédito e pagamos, e vamos, a menos que tamén os que fixeron o contrato, os proveedores tamén non sexan tan inocentes. Eu non entendo nada porque o normal era pagarlle no seu momento; fagan recoñecemento de crédito e se paga, como agora hai que recurrir a cincocentos millóns para pagar esto, pois se puido recurrir a cincuenta en febreiro do ano pasado, a cen en non sei onde, a setenta en decembro e irlle pagando; total, ó final hai que pagarlle igual. Ben, entón hai un segundo apartado, que este procedemento se siga usando, insisto, reiteradamente, estase convertindo no procedemento habitual e sempre cunha advertencia clara, é dicir, hai que pagar cando hai un suministro, unha obra feita por un proveedor, un contratista, anque o contrato é nulo de Pleno dereito, ten vicio radical, etc., hai que pagalo pero sempre se di, dado que xa está feito hai que pagalo sen prexuízo das responsabilidades a que haxa lugar, e pasamos anos, e miles de ocasións, miles de contratos mal feitos, se seguen pagando miles de facturas, miles de millóns con esa advertencia e nunca, nunca hai a intención de depurar esas responsabilidades, como moito unha declaración de principios, os golpes de peito, é dicir, a partir de agora non pasará, non pasará a partir de agora e chegamos ó seguinte Pleno e zac, unha situación igual, vanse mirar dúas facturiñas máis por aí e a mesma situación. Estamos sempre na mesma, que esto, xa digo, creo que debían cambia-la lexislación, primeiro procedemento ordinario, contratar mal e despois pagar como se poida, ese é o procedemento ordinario desta Administración. Ben, á parte é que a cuestión xa pasa de castaño oscuro cando se empeza a entrar nalgunha factura; non vou entrar en demasiadas porque, xa digo, son todas estas algunhas das facturas que hai que pagar e que chegaron aquí pois polo que chegaron; vamos con algunha en concreto. A min me parece xa reincidir, ou sexa, un desprecio absoluto por toda a opinión pública, por todo, por exemplo, vamos a detallar un casiño así con certa calma que é por exemplo o arreglo de A Lanzada; ben, eu, xa no seu momento, non sei se pública ou privadamente, dixen que non me parecía un tema especialmente grave, se arreglou alí aquela casa e bueno, houbo certo espolio, de feito creo que non chegou ó Pleno. Ben, esa obra fíxose en xullo do ano pasado, estaba rematada, a reparación da casa de A Lanzada, houbo espolio na prensa por eso, ou sexa que era un tema público, e tanto caso lle fixeron que aparece o presuposto do Arquitecto dicindo que hai que arreglalo, que está moi mal aquelo o 23 de setembro, dous meses despois de estar feita, cando xa saíra á luz pública, e vamos, polo menos gardámo-las formas, que nos poden pillar, que este é un tema que está á luz pública, nada. A liquidación o 31 de decembro cando a obra estaba feita en xullo, ou sexa, poñer un parquet xa debía estar gastado, seguramente esta todo raiado, gastado, etc., e se fai a liquidación da obra, se firma a recepción, se fai a liquidación o 31 de decembro, ou sexa, se fai todo un paripé de procedemento, que segue sendo irregular, unha vez feita a obra, cando saíra á luz pública que estaba feita. Non pasa nada, esto segue funcionando, non pasa nada, que máis da que saia á prensa e que non saia, que xa todo o mundo sepa que é unha obra feita, que máis da, aquí todo segue a súa rutina habitual, fai falta un papeliño de que esto hai que facelo, facémo-lo papeliño que corresponda á realidade, etc. E ben, eu por poñer un exemplo, que halo máis e se queremos seguimos con outros que tamén teñen bastante que talar, pero por agora casi me vou a calar, que xa no seu momento darán o xogo que sexa. Eu non sei, por exemplo, que se é un gasto, mire usted, esto hai que xustificalo en base a que son gastos necesarios e urxentes, ese é o procedemento para poder facer un recoñecemento extraxudicial de crédito, bueno, nin necesario nin urxente porque están todos feitos. Despois, en canto á urxencia concreta, home, eu non sei si meter, por exemplo, se distribuir malo presuposto para publicidade institucional e despois ter que facer anuncios na prensa, algúns de dudosísima de tal, algúns incluso non eran nin tales anuncios, era pagar información e punto, compra descarada nalgún caso, está claro, en xeral haberá unha intención clara de comprar ós medios de comunicación, que a maioría, practicamente a totalidade, non se prestan pero, parece que algún si, pois se ese é un gasto necesario e urxente que veña o demo e o vexa. Bueno, pois eso hai que xustificalo para pagalo como gasto necesario e urxente, fíxense vostedes, meter anuncios, meter anuncios non, meter información pagada sen aparecer como publicidade na prensa, nun medio en concreto, se eso é un gasto necesario e urxente se xustifica como necesario e urxente, se advirte que eso se pode facer sen prexuízo das responsabilidades e aquí non pasa nada, se pon a coletilla antes de necesario e urxente, se paga, se esquence das responsabilidades a que houbera lugar e tira para adiante, aquí paz e despois gloria. Ben, referíame antes a que ata onde sabemos a situación económica da Deputación é "x", naquel momento dicía que delicada pero tampouco desesperada, o problema é si realmente sabemos cal é a situación económica de Deputación porque as súas estimacións máis optimistas din que seguramente no que resta de ano farán falta outros cincocentos millóns, ou sexa, lle metemos ó presuposto deste ano mil millóns de gastos que ninguén sabía que se fixeron; curiosamente os gastos que saben que se fixeron, que foron os de persoal, tódolos días que se deben, non aparecen no recoñecemento de crédito, e os que non se sabía que se fixeron o se o sabía alguén desde logo o tiña moi calado e obrou irregularmente porque senón o normal é que se fixera antes para poder pagar ós proveedores, pois aparecen aquí. Bueno, ó final sumarémo-lo que haxa que sumar e esto, en fin, chove sobre mollado e supoño que no próximo Pleno nos toparemos outra vez. Poderíamos talar tamén, como é habitual, de que as facturas teñen as tachaduras habituais, os cambios de actas habituais, etc., pero eso tamén é un procedemento xa habitual nesta casa, polo tanto, quero dicir que tampouco nos vamos espantar agora porque haxa unhas facturiñas de máis ou de menos tachadas ou con datas corrixidas, etc., eso xa é habitual; estamos no de sempre, funcionando como sempre, amáis eu creo que, Sr. Presidente, é unha pena que non o nomeen para marca-la lei de funcionamento de Réxime Local porque, en fin, creo que habería que cambia-la lexislación e poñela ó revés, o excepcional como normal, as responsabilidades como actuar correctamente, e o normal como excepcional, que nesta casa segue sendo a situación que temos. Evidentemente non porque non crea que á maioría dos proveedores haxa que pagarlle, incluído o que suministraba as medias tenreiras sen solomillos que tamén vén aquí a recoñecemento para pagarlle. Non é que non crea que haxa que pagarlle, que se fixeron os suministros, en fin, seguramente haxa algúns casos en que haxa tamén culpa por parte dos proveedores na forma irregular e no tipo de suministro que fixeron, pero si creo que hai que pagarlle, pero de tódalas maneiras o procedemento de ningunha maneira se pode avalar aínda que sexa xa o habitual por desgracia nesta casa. Polo tanto imos a votar en contra. Nada máis. Sr. Presidente.- Moitas gracias. Sr. González. Sr. González Iglesias.- Sr. Presidente, a mi esto me recuerda unos "tebeos" que leía de pequeño; había unas viñetas que decían "Pepe Gotera y Otilio, Chapuzas a Domicilio", se titulaba. Es que las de usted ya no son ni a domicilio. Mire, vamos a ver, sin pormenorizar. Con esto que ustedes traen a reconocimiento hoy en este Pleno, lo único que se va a hacer es aprobar, asumir y aprobar prácticas de corrupción encubiertas. Me explico. Cuando se hacen los gastos de la forma que los está haciendo usted o que los están haciendo ustedes, como Grupo Político, y después se traen a aprobar así, lógicamente esas facturas figuran siempre con un 20% o un 30% o un 40% por encima del precio del mercado. Porque los proveedores saben que cuando hacen la oferta, no van a cobrar ni siquiera en un tiempo prudencial de seis meses, que se lo hacen a cualquier Administración. Seis meses, nueves meses, con eso ya juegan. Aquí, por encima, y más por encima por dos razones, por sus declaraciones desde el principio, desde que tomó posesión y porque cuando esto se daba estos señores ya sabían que no iban a cobrar. Porque esto ustedes lo fueron pactando con proveedores, que esto iba a venir más tarde a aprobación y que se iba a reconocer más tarde, si no, evidentemente, les impugnarían el Presupuesto por no habérselo reconocido en su día. Si no lo hicieron fue porque ustedes lo pactaron. Y, como le decía antes, si lo pactaron están de alguna forma aprobando ahora mismo prácticas de corrupción encubierta, así de claro, simple y llanamente. Eso con respecto a las facturas y ahí ya no voy a entrar más. Creo que con esto está todo dicho. Y después, ya lo que es más grave es que aquí vienen subvenciones, subvenciones encubiertas a reconocerse. Y para eso sí que le voy a pedir una explicación política, porque ya me explicará usted, el Diputado que llevaba el tema de Cultura no está, entonces le pregunto, se lo voy a preguntar a usted, ya me explicará usted cómo cuando en el sector de Cultura, después de diferentes modificaciones de crédito el año pasado, iban por ciento sesenta o ciento ochenta millones de pesetas, Ahora aparecen noventa y un millones de pesetas más para pagar actuaciones a bandas, corales, etc., etc., etc. Lo que yo le decía de pagar campaña electoral, algunas de más de un millón de pesetas, porque son varias actuaciones. Y eso son subvenciones encubiertas, así simple y llanamente, y yo tengo mis grandes dudas de esa legalidad, ahí ya tengo dudas de legalidad. De la misma forma que en Deportes aparezcan otros veinticinco millones de pesetas a más también de subvenciones a clubs de un millón de pesetas, etc., etc., etc. Y también puedo preguntarle cuáles son los criterios de distribución en el tema de Deportes, porque aquí ustedes nunca tuvieron criterios de distribución. Entonces, dígame por qué a un club le da un millón de pesetas y a otros no les da nada. Por qué están ustedes, por ejemplo, dándole dinero a clubs profesionales y a clubs que cuidan el deporte base no les dan un duro, Por qué ustedes en el Deporte base no dan un duro, por ejemplo. Pero ya lo que es más grave, resulta que un Municipio determinado de esta provincia, con una entidad determinada tiene un convenio y durante unos años le van haciendo la aportación que hay que hacer mediante ese convenio, que eran un millón seiscientas mil pesetas. Y el año pasado no se la hicieron y ahora también eso lo traen aquí para reconocimiento de crédito. Si eso es legal yo no lo entiendo, Yo es la primera vez que lo veo en mi vida. Y de verdad que quisiera que hubiese unos informes técnicos fijándose justo en esos temas, que a lo mejor se le pasaron por alto hablando de esas legalidades. De todas formas probablemente vayamos a recurrir este acuerdo, es lo más probable, Porque ya le digo, tengo unas dudas tremendas en este tema. Evidentemente nosotros mantenemos la posición del Pleno anterior; en el Pleno anterior había un Grupo Político, que me alegro que haya rectificado, que decía que apoyaría el tema de los quinientos millones para pagarle a proveedores, cuando lo vio rectificó y es lógico que rectificase. Porque es que ustedes también tratan de esconder las cosas cuando las plantean. Y usted, en el Pleno anterior trataba de esconder para qué eran los quinientos millones de pesetas. Y la realidad es que tiene que traerlos tal y como le decíamos, traerlos a reconocimiento de crédito y decir de qué son y cuando dice de qué son, es una barbaridad. Como le decía al empezar la intervención lo de "Pepe Gotera y Otilio, chapuzas a domicilio", usted hace las chapuzas las hizo sistemáticamente en A Cañiza y ahora las trae a Pontevedra y las va a hacer para toda la provincia. y no me vuelva a presumir nunca más en público de su honestidad. Nunca más me vuelva a presumir de ese tema. La personal se la creo de antemano, sin que la diga. La política permítame dudarlo. Vamos a votar en contra. Sr. Presidente.- Muchas gracias. Simplemente decirle al Sr. Mosquera que quizá tenga un error, que es el siguiente: que cuando se habla de gastos necesarios y urgentes, como estos gastos se han originado en su día, lógicamente tiene que darse ese calificativo de necesarios y urgentes porque se han producido para que se pueda realizar el reconocimiento de crédito. Cuando estaba usted diciendo que parece que estamos intentando comprar a la prensa con informaciones y a los medios de comunicación es totalmente falso; hay ahí un grupo de periodistas, que digan a ver cuándo yo he intentado comprar alguno. Que me lo digan, aparte si quiere lléveme usted al Juzgado, ya que es su estilo. Si los quieren comprar otros y si ellos se venden es su problema. Yo creo que afortunadamente aquí, en la Provincia, tenemos buenos profesionales y en ese sentido usted va de cráneo si intenta comprarlos. A mi no me pasa ni por la imaginación. Tengo otro concepto de la ética, independientemente que en política pueda tener errores, y los tengo, es normal. Bueno, dicho esto, tengo que decirle que en cuanto a lo que hablaba de las medias terneras y solomillos, hombre, yo creo que ningún Diputado de los que está aquí hemos comido ni medias terneras ni solomillos; efectivamente, había errores de ese estilo y entonces lo que intentamos fue corregirlos; ¿cómo los hemos corregido?. Hemos privatizado la cocina y en este momento hemos sacado a concurso el tema de víveres del Hospital se le ha adjudicado a la empresa que mejor oferta ha presentado y a partir de este momento ya las terneras y los solomillos serán responsables del señor al que se le ha adjudicado ese servicio. Es decir, hemos intentado solucionar este problema. Efectivamente, las cuestiones pequeñas existen, en un colectivo de mil ochocientos funcionarios puede haber problemas y esas prácticas podían existir. En fin, lo único que puedo decir es que cuando yo tengo alguna información directa de este tema, lo único que hago es intentar corregirlas. Cuando usted me habla de que sigue habiendo chapuzas en las facturas, lo único que digo es que desde que yo he tenido conocimiento de ese tema, que fue en diciembre del año 91, he dado instrucciones para que se erradicara. Usted tiene que ser sincero porque usted siempre está dando los mismos tiros en la misma piedra; esas facturas que está hablando usted son las mismas hasta diciembre del año 91. Son facturas que están en reconocimiento de crédito. No es que desde que usted haya denunciado ese tema no se hayan tomado medidas. Se han tomado medidas, pero usted tiene que saber que podemos tener responsabilidad política, pero si, por ejemplo, en este momento en el Hospital se están comprando una serie de cosas y se compran mal desde el punto de vista de contratación, de acuerdo con la legislación en la mano, yo cuando me entero tengo obligación de tomar medidas, pero si no me entero no puedo tomarlas. Segunda cuestión; tengo que decir que, independientemente de que usted haya ido al Juzgado con otros fines distintos, nosotros hemos mandado al Tribunal de Cuentas que analizara la gestión de esta Diputación desde el año 87, y en función de lo que allí dijeran tomar las medidas, incluso de régimen administrativo y disciplinario, necesarias; es decir, no estábamos ocultando nada, ¿entiende?. Y después hay una cuestión, que yo no quiero aquí hablar, que es del tema del Juzgado; yo he ido a declarar al Juzgado porque usted me ha denunciado, es decir, ha denunciado a la Corporación, pero yo por supuesto, como es mi estilo, no he dicho nada; he declarado ante el Juez porque es mi forma de ser, y es una declaración secreta del sumario; no hago como usted, que usted incluso dice alguna de las cosas que dice y al salir del Juzgado incluso usted ya condena. Se dice en algún medio de comunicación: "e líbrenos Dios, se hai Dios máis ou menos, que senón condenan a Mera e a Cuíña por prevaricación, que veña Dios e o vexa", ou algo así, o sea, que usted ya está condenando a la gente antes de que las juzguen los demás, yo nunca; yo voy allí porque no tuve más remedio que ir, me cita un Tribunal, y declaro, pero declaro ante el Juez y no digo nada a nadie porque ese es mi estilo; el de usted, por lo que estamos viendo, es otro. Yo tenía un concepto de usted a nivel personal, que quizá por desgracia esté cambiando, a nivel personal, no digo a nivel político. Entonces, ¿qué pasa?, ¿qué efectivamente había errores en las facturas?, bueno, pero son hasta esa fecha; yo he dado instrucciones en ese sentido totalmente rígidas y si alguien se sale de la manta, pues serán sus problemas. Y con respecto a lo anterior, ya el Tribunal en su momento se pronunciará, si yo soy responsable políticamente o a nivel. personal, pues que me condenen, que le vamos a hacer si hemos tenido algún error. Lo único que le puedo decir a usted y lo digo aquí, públicamente, es que yo no he tenido durante mi mandato ninguna advertencia de ilegalidad y que el Secretario y el Interventor me han certificado que durante mi mandato no he hecho nada en contra de una advertencia de ilegalidad, tanto por parte del Secretario como por parte del Interventor; eso es lo único que puedo decir públicamente porque es cierto; ahora, ¿qué haya habido errores de otro tipo?, pues puede que los haya y en su momento se depurarán. Y ya digo, yo no quiero entrar en este tema porque está "subiudice" y entonces, como soy una persona sumamente cuidadosa, pues nunca voy a entrar en este tipo de cuestiones porque no es mi estilo; es decir, yo no condeno a nadie antes de que lo juzguen, no se preocupe que no es mi estilo, no lo haré nunca y los errores que hay vamos intentando corregirlos. En cuanto al Señor González, dice que hemos pactado no se qué rollos con los proveedores, que les íbamos a dar el 40% porque no les íbamos a pagar, más o menos dice eso, que yo tengo aquí corrupción encubierta; usted, por favor, sabe que eso no es así, porque si fuera así usted no podría decir que creería en mi ética personal, porque entonces sería un "chorizo" como de aquí a Lima, los narcotraficantes a mi lado serían de "coña"; es decir, aquí no pactamos nada, simplemente intentamos comprar a los proveedores al mejor precio posible. En cuanto al tema de Cultura, yo no quiero aquí eludir nada; efectivamente, nosotros en Cultura, hay que decirlo públicamente, hemos gastado mucho más dinero del que está presupuestado, la prueba es que venimos a un reconocimiento de crédito porque en el Plan Cultural del año pasado quizás nos hemos excedido y yo lo reconozco aquí y admito esa crítica política como el máximo responsable de esta Institución; hemos gastado más dinero del que estaba previsto, pero no ha sido para darle subvenciones a nadie, ha sido para pagar actuaciones de bandas de música que se han hecho, porque si usted me dice a mí que estamos pagando actuaciones de bandas de música que no hemos hecho, usted lo que tiene que hacer es llevarnos al Juzgado, pero si no ha sido así puede decir que hemos gastado más dinero del que está en la partida, y me parece muy bien, asumimos la responsabilidad que tengamos, política, o de Juzgado o de lo que haga falta, porque lo hemos hecho y hay que ser responsables en ese sentido. Sr. Mosquera Lorenzo.- Sr. Presidente, vamos a ver. Non ten ningún error en canto a gastos necesarios e urxentes, o único que demostra o que acaba de dicir é que aquí as partidas presupostarias, eu o que dixen é que para calquera partida hai que saber se hai presuposto ou non, e eso se viola absolutamente, unha vez que se violou pois entón despois resulta que hai que pagalo, ben, se este é un gasto necesario e urxente sobre todo nestes casos e tal. Pero eu quero ir a algo máis sustantivo, Sr. Presidente; nun medio de comunicación aparece a información do Pleno da súa toma de posesión como Presidente como publicidade pagada, a información, sen publicidade, aparece cando donou quiñentas mil pelas ó Asilo de Ancianos; esa información aparece como publicidade pagada, sesenta e dúas mil pelas, máis do 10% do que dou ós tal; e o Día da Hispanidade aparece a información da Deputación, dos actos da Deputación, con respecto ó Día da Hispanidade aparece como publicidade pagada, Sr. Presidente, non minta, están aí as facturiñas, e están os xustificantes, sabe que hai xustificantes, a folla de información da Deputación, a noticia, e quero seguir, quero seguir porque usted está poñendo a cousa moi quente, moi interesante. E con respecto ó Hospital, á privatización, hai que preguntarlle agora ós pacientes, exactamente como están comendo; aforrar se está aforrando pero hai que preguntarlle como están comendo que as queixas se están multiplicando. E con respecto ó que di de que non había ningunha advertencia de Secretaría nin Intervención, é que os demais estamos cegos, se quere llo paso e houbo centos de informes, centos, centos, que din por exemplo, mire cantas páxinas teñen, que din textualmente na páxina seis, que son todos iguais, lle leo, lle leo porque é moi interesante, voume demorar porque teño que irme, que teño unha evaluación, acerta sempre tamén, o anterior Pleno tamén, teño dous días de evaluación e acerta xusto eses dous días, bueno, di esto: "Considerando esta Intervención que a pesar de los defectos señalados en el procedimiento de contratación de obras, servicios y suministros, defectos que a nuestro entender determina la nulidad de la obligación contractual, procede el abono de las obras, servicios y suministros debidamente realizados, toda vez que el crédito nulo frente a la Diputación de los distintos acreedores se convierte en una obligación extracontractual. Asímismo y al objeto de evitar en el futuro vulnerar la legalidad vigente, ou sexa, se está dicindo que se estéi vulnerando a legalidade vixente centos de veces, centos de veces, se deberían preparar y aprobar los pliegos de cláusulas económico-administrativos y de bases tipo para la ejecución de obras. A pesar de esta advertencia de ilegalidade do procedemento que se estaba a seguir, esto se fixo durante dous anos e pico, se estiveron firmando pagos, non diga que non houbo ningunha advertencia de ilegalidade, eso é un recurso retórico porque a figura legal de advertencia de ilegalidade desapareceu, e eso é un recurso retórico para despistar ós non entendidos. Hai advertencia de ilegalidade ou reparos de ilegalidade, chámelle como queira, pero hainos a miles, a miles. E eu non lle dixen á prensa o que declarou no Xulgado; eu podo facer declaracións públicas cando queira, como vostede aquí fai declaracións públicas e aproveita os Plenos para contestar ós demais. Está tan susceptible que o tema do Xulgado o mete polo medio, alá usted, ese é un problema seu, pero si había reiteradas advertencias de ilegalidades. Sr. Presidente, acaba de mentir dúas veces e de maneira clara, unha cando di que na prensa non había información pagada, que si que había, están aí as facturas e os xustificantes; e dúas, cando di que non había advertencia de ilegalidade en todos aqueles miles de facturas que si os había en todas, se quere lle digo unha por unha, e se quere lle enseño o documento que xa coñece usted de sobra, pero parece que aquí hai amnesias moi interesadas, que quede claro. Sr. Presidente.- primeiramente, que como este Pleno se graba, están aí as declaracións; usted o que estaba dicindo é que dalgunha forma estabamos intentando comprar á prensa. Segundo tema, eu non intentei comprar ningunha prensa porque se nón demostre usted a quen estou intentando comprar. Segunda cuestión, outro tema é que se nós facemos unha serie de actos, algúns que efectivamente se dea información porque nos interesa politicamente, así de claro, e asumimos esa responsabilidade como se fai noutras partes, esa é unha cousa; outra cousa é comprar que é o que vostede está intentanto dicir. Nós aquí cando fagamos unha serie de actos se a prensa nos recolle e nós creemos que teñen interese desde o punto de vista político para nós como grupo de goberno, farémolo sempre, seguirémolo facendo sempre e asumímolo, polo tanto non estou mentindo, primeira cuestión. Segunda cuestión que é moi importante. Eu teño unha certificación na que se di que non se me fixo ningunha advertencia expresa, que é o que di a Lei, de ilegalidade, nin polo Secretario, nin polo Interventor. E terceiro tema, en canto a esas cuestións non teño coñecemento ningún delas, xa lle dixen unha vez e o digo diante do Interventor e do Secretario, nunca, nunca e nunca, dase conta, ou sexa que o único que pode mentir é vostede; a min nunca se me advertía persoalmente dese tema; á parte hai unha Instrucción de Contabilidade que di que cando hai algunha cuestión desa no mandamento de pago ten que constar expresamente ese tema, e nunca constou; dígame vostede un primeiro mandamento que eu haxa firmado con esa coletilla, que eu firmara un mandamento de pago ande poña alí o Interventor. Dase canta do que lle quero dicir, esa é a cuestión que lle digo. E segundo tema, que xa digo, que eu firmo miles de mandamentos, miles de mandamentos que podía escapárseme algún, como vostede sabe perfectamente. Eso é o que lle quero dicir a vostede, ou sexa que eu mon minto; cando eu ti ven un coñecemento claro dese tema, efectivamente, como se vostede me quere a min achaca-lo do tema como se eu, por exemplo, aquí falsificara facturas; pero vostede éstase metendo en terreos que non teñen sentido. ¿Que teña erras?, tereinos e seguireinos tendo, non son perfecto, vostede quizá teña a ciencia infusa, eu non a teño gracias a Deus, non son o Espíritu Santo. Sr. Nieto Figueroa. Sr. Nieto Figueroa.- Muchas gracias. Bueno, quería ya de antemano decirle que usted no podía impedir que yo usase la palabra porque no estaban en votación, solamente usted puede prohibir una vez que se entra en votación; por favor, respete las normas si quiere ser respetado. Con relación a las legalidades o ilegalidades que aquí se cometen voy a leer taxativamente, un informe del Sr. Interventor, firmado, valiente una vez más, el pasado día 15 del actual. Dice textualmente así, refiriéndonos por supuesto al punto número tres: "Los distintos gastos que figuran en el expediente para reconocimiento extra judicial de créditos fueron realizados en su momento sin contar con crédito en las partidas a las que deben imputarse, asimismo algunos de ellos se realizaron sin ajustarse al procedimiento de contratación. El realizar gastos sin consignación o no ajustándose a procedimiento, implica la sanción de nulidad de Pleno derecho -repito, implica la sanción de nulidad de Pleno derecho- de las obligaciones que de los mismos se derivan, no obstante si tenemos en cuenta que las obras, servicios y suministros fueron realizados, entiende esta Intervención, por aplicación del principio de servicio prestado realizado, que puede tener lugar el nacimiento de una obligación extracontractual por el derecho que asiste a los proveedores a ser indemnizados y para evitar que se produzca enriquecimiento injusto en favor de la Administración. Es por ello que para poder proceder a su pago es preciso que se proceda al reconocimiento extra judicial de los créditos por el Pleno", de manera que usted, cuando yo llegaba, estaba diciéndole al Sr. Mosquera que no había cometido ilegalidad ninguna y esta ilegalidad se la hace manifiestamente escrita y firmada el Sr. Interventor que tiene a su izquierda, que es donde mejor puede estar. De todas formas, también yo tenía previsto, si hubiese podido llegar a tiempo, que quedase este punto del Orden del Día suspenso, ya que a las ocho cuarenta del viernes tarde fue imposible acceder a las facturas por no haber funcionario ninguno de Intervención. Esto automáticamente ilegitimaba que este punto del Orden del Día fuese tocado al no contar los Diputados Provinciales con la pertinente e imprescindible documentación para que sepan afrontar las obligaciones que le competen. Bien, ese era el primer punto. Entonces yo tenía así escrito a todo gas, yo diría que ese hablar de irresponsabilidad y descaro es lo más importante que se podría decir aquí una vez leído el informe de Intervención. Yo tengo aquí algunas cositas de las cosas que han estado ustedes haciendo aquí antes de las elecciones, porque estamos hablando de un crédito, o sea, de unos reconocimientos de crédito de alrededor de doscientos sesenta millones de pesetas. Y entonces ahora aparecen esos cheques que tantas veces les decíamos que en las elecciones estaban repartiendo de repañota más o menos, decía en aquel momento el que hoy es Secretario Particular del Ayuntamiento de Vigo. Aparecen, y no voy a mencionar prácticamente más que a dos o tres, y no están digamos concretas porque no quiero, no tienen culpa las orquestas, no tienen culpa las bandas de música, no tienen culpa ninguna todas aquellas personas que efectivamente recibieron aquellos donativos en su momento. Por ejemplo, de casualidad, Banda de Música de Lalín, ciento cincuenta mil pesetas; Agrupación de El Rosal, ciento cincuenta mil pesetas. Estoy hablando de unos pagos que ustedes hicieron, según dice el Interventor, sin ningún tipo de garantía, sin ninguna cuenta y sin ningún dinero previsto para ello. Y si no no lo traerían hoy aquí. También la Banda de Música de Oia, decíamos, ciento veinticinco mil; otra cosita de Lalín, la Banda de Música de no sé que, ciento veinticinco mil; también la Polifónica de Lalín, sí, también es de Lalín, sí, ciento cincuenta mil; y luego ya finalmente me quedaba aquí una curiosísima que también me gustaría saber lo que es, Trio Arpegio, non sei quen é, a verdade tampouco no estoy contra éllos, ciento quince mil pesetas. Insisto que no es criticar a una persona ni criticar a otra. Sencillamente entrar en el tema. Este dinero efectivamente única y exclusivamente les correspondería pagarlo a ustedes de su bolsillo y no se extrañen que el Sr. Mosquera tenga que volver por los Tribunales. No se extrañen porque ustedes se están pasando, es una auténtica vergüenza y ahora por fin aparecen los cheques que tanto decíamos y yo reitero lo mismo de siempre; ustedes efectivamente a nivel particular son una gente estupenda, insisto, individualmente son inocentes, pero como equipo de gobierno ustedes, bueno, culpables en alto grado, en sumo grado, absolutamente. Sr. Presidente.- Muchas gracias Sr. Nieto Figueroa. Sr. González. Sr. González Iglesias.- Vamos a ver. Muy corto, dos aclaraciones. Primero, yo decía que había prácticas de corrupción y lo explicaba, explicaba el por qué; usted intentó darle la vuelta, no es como usted decía. Mire, si a unos señores la Diputación les debe dinero desde el año 91 y esas facturas no se reconocen en cuanto se aprueba el Presupuesto de la Diputación lo recurren y tienen qu

Área de notas

  • Nota

Puntos de acceso

Área de control da descrición