Servicio de patrimonio documental e bibliográfico - Deputación de Pontevedra

Área de contido e estrutura

• Alcance e contido A C T A Da sesión ordinaria en primeira convocatoria, celebrada polo Pleno desta Deputación o día, 31 de xaneiro do 2014 No Salón de sesións da Deputación Provincial de Pontevedra, sendo as once horas e cinco minutos do día trinta e un de xaneiro do ano dous mil catorce, baixo a Presidencia do Sr. Vicepresidente Don José Manuel Figueroa Vila, reuníronse as/os Señoras/es Deputadas/os, Dona María Isaura Abelairas Rodríguez (PSdeG-PSOE), Don José María Bello Maneiro (PP), Don Uxío Benítez Fernández (BNG), Don José Antonio Cacabelos Rico (PSdeG-PSOE), Don José Crespo Iglesias (PP), Dona Begoña Estévez Bernárdez (PP), Dona Ornela Fernández Salgado (BNG), Don Horacio Gil Expósito (PP), Don Juan Antonio González Pérez (PSdeG-PSOE), Don Fernando Guitián Guitián (PP) Dona Marta Iglesias Bueno (PP), Don José Carlos López Campos (PP), Don Xosé Cesáreo Mosquera Lorenzo (BNG), Don José Luis Pérez Estévez (PP), Dona María Pilar Ramallo Vázquez (PP), Don Eduardo José Reguera Ocampo (PSdeG-PSOE), Don Severino Reguera Varela (PP), Don Santos Héctor Rodríguez Díaz (PSdeG-PSOE), Don Moisés Rodríguez Pérez (PP), Don Alejandro Rodríguez Rodríguez (PP), Don Alberto Valverde Pérez (PP), Don Jesús Vázquez Almuíña (PP), Dona Ana Isabel Vázquez Reboredo (PP), Don Francisco Andrés Veiga Soto (PSdeG-PSOE) e Dona Iolanda Veloso Ríos (BNG), co obxecto de celebrar sesión ordinaria do Pleno da Deputación, en primeira convocatoria, consonte á correspondente orde do día. Non asiste o Ilmo. Sr. Presidente Don Rafael Louzán Abal. Da fe do acto o Secretario, D. Carlos Cuadrado Romay, e está presente o Sr. Interventor, D. Antonio Graña Gómez. Declarada aberta a sesión e de orde da Presidencia éntrase seguidamente no exame da orde do día, adoptándose en relación coa mesma os seguintes acordos: Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Desculpar a ausencia do Presidente que está en outras cuestións importantes, tamén, para esta Deputación. Vamos a comezar a orde do día do Pleno ordinario do mes de xaneiro. 1.6430.- ACTA ANTERIOR Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Aprobación do borrador da acta da anterior, sesión ordinaria do día 29 de novembro do ano 2013. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Non se escoita. A ver, megafonía. Sr. Secretario.- No es problema de esto, es problema de la sala. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Din que non se escoita ben. Nestes intres non se escoita a gravación por problemas coa megafonía da sala. Sr. Secretario.- Ahora, ya. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Si, a ver se, despois do traballo dos técnicos, funciona. ¿Se escoita agora ben ou non?. Punto un. Aprobación, dicía, do primeiro punto da orde do día, da acta anterior, sesión ordinaria do día 29 de novembro de 2013. ¿Votos en contra?. Non hai. ¿Abstencións?. Votamos todos a favor. Acórdase por unanimidade aprobar o borrador da acta da anterior sesión, ordinaria, do día 29 de novembro de 2013. a) Parte resolutiva: 2.6431.- DELEGACIÓN DO CONCELLO DE A ESTRADA NA DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA DAS FACULTADES DE XESTIÓN, LIQUIDACIÓN, INSPECCIÓN E REVISIÓN EN VOLUNTARIA E EXECUTIVA DO IMPOSTO SOBRE VEHÍCULOS DE TRACCIÓN MECÁNICA, DO IMPOSTO SOBRE CONSTRUCIÓNS, INSTALACIÓNS E OBRAS DAS TAXAS MUNICIPAIS E OUTROS INGRESOS DE DEREITO PÚBLICO Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Punto dous. Delegación do concello da Estrada na Deputación de Pontevedra das facultades de xestión, liquidación, inspección e revisión en voluntaria e executiva do imposto sobre vehículos de tracción mecánica, do imposto sobre construcións, instalacións e obras, das taxas municipais e outros ingresos de dereito público. Votamos. ¿Votos en contra?. ¿Abstencións?. Todos a favor. O Pleno do concello da Estrada nas sesións celebradas o día 2 e 23 de decembro de 2013 acordou delegar na Deputación Provincial de Pontevedra as facultades de xestión, liquidación, inspección, recadación e revisión en voluntaria e executiva do imposto sobre vehículos de tracción mecánica, do imposto sobre construcións, instalacións e obras, das taxas municipais e outros ingresos de dereito público. Considerando o previsto no artigo 7 do Real decreto lexislativo 2/2004, de 5 de marzo, polo que se aproba o Texto refundido da Lei Reguladora das Facendas Locais e o establecido no artigo 106.3 da Lei 7/1985, de 2 de abril, reguladora das Bases de Réxime Local, e no artigo 8 do Real Decreto 939/2005, de 29 de xullo, que aproba o Regulamento Xeral de Recadación. O Pleno, de conformidade co ditame da Comisión Informativa de Economía, Facenda e Turismo, acorda por unanimidade: 1.- Aceptar a delegación das facultades de xestión, liquidación, inspección, recadación e revisión dos seguintes recursos municipais e facultades: 1. Imposto sobre Vehículos de Tracción Mecánica. 2. Imposto sobre Construcións, Instalacións e Obras. 3. Taxa pola utilización privativa ou aproveitamentos especiais constituídos no solo, subsolo, e voo das vías públicas, a favor de empresas explotadoras de servizos de subministro de interese xeral. 4. Taxa pola utilización privativa ou o aproveitamento especial do dominio público local polas empresas explotadoras de servizos de telefonía móbil. 5. Taxa por tendidos, tubarías e galerías para a condución de enerxía eléctrica, auga, gas, ou calquera outro fluído incluídos os postes para ligas, cables, palomillas, caixas de amarre, de distribución ou de rexistro, transformadores, raís, básculas, aparatos para a venda automática e outros análogos que se establezan sobre vías públicas ou outros terreos de dominio público municipal ou voen sobre os mesmos. 6. Taxa por apertura de establecementos. 7. Taxa por licencias urbanísticas. 8. Taxa por licencias e autorización de autotaxis e demais vehículos de alugamento. 9. Taxa de sumidoiros. 10. Taxa de recollida e tratamento de lixo. 11. Taxa por servizos de distribución de auga, gas, electricidade e outros abastecementos públicos incluídos os dereitos de enganche de ligas e colocación e utilización de contadores e instalacións análogas. 12. Taxa por ocupación do subsolo de terreos de uso público municipal. 13. Taxa por apertura de gabias, calicatas e calas en terreos de uso público local, inclusive estradas, camiños e demais vías públicas locais, para a instalación e reparación de canos, conducións e outras instalacións, así coma calquera remoción de pavimento ou beirarrúas na vía pública. 14. Taxa por ocupación de terreos de uso público municipal con mercadorías, materiais de construción, refugallos, valados, puntais, asnillas, andamios e outras instalacións análogas. 15. Taxa por entradas de vehículos a través das beiravías e reservas de vía pública para aparcamento exclusivo, parada de vehículos, carga e descarga de mercadorías de calquera clase e outros usos similares. 16. Taxa por ocupación do voo de toda clase de vías públicas municipais con elementos construtivos pechados, terrazas, miradoiros, balcóns, marquesiñas, toldos, paraventos e outras instalacións semellantes voladizas sobre a vía pública ou que sobresaian da liña da fachada. 17. Taxa por ocupación de terreos de uso público municipal con mesas, cadeiras, tribunas, taboados e outros elementos análogos, con finalidade lucrativa. 18. Taxa por instalación de quioscos na vía pública. 19. Taxa por instalación de postos, barracas, casetas de venda, espectáculos, atraccións ou recreo, situados en terreo de uso público municipal, así como industrias na rúa e ambulantes e rodaxe cinematográfica. 20. Taxa por instalación de portadas, escaparates e vitrinas. 21. Taxa por depósitos e aparellos distribuidores de combustible e, en xeral, de calquera artigo ou mercadoría en terreos de uso público local. 22. Taxa pola instalación de anuncios ocupando terreos de dominio público municipal. 23. Taxa por servizos de matadoiros, lonxas e mercados. 24. Taxa pola utilización de columnas, carteis e outras instalacións municipais análogas para a exhibición de anuncios. 25. Taxa pola recollida, retirada, transporte e custodia de vehículos e outros obstáculos das vías públicas. 26. Taxa pola prestación do servizo de prevención e extinción de incendios, auxilios e salvamentos de persoas e bens e outros análogos (Protección Civil da Estrada). 2.- Esta delegación do concello da Estrada será levada a cabo pola Deputación de Pontevedra a través dos seus servizos tributarios, e sométese ás condicións establecidas nas Bases para a prestación do servizo aprobadas polo Pleno da Deputación Provincial en data 20/07/92, na Ordenanza reguladora da taxa pola prestación de servizos, aprobada polo Pleno da Deputación Provincial en data 08/06/2012, a Ordenanza fiscal xeral do órgano de xestión tributaria e recadación de recursos locais (ORAL) desta Deputación de Pontevedra, aprobada polo Pleno da Deputación en data 22/02/2013 e demais disposicións de pertinente aplicación ou, no seu caso, á normativa que por imperativo legal ou por razóns organizativas a substitúa. 3.- Facúltase ó Sr. Presidente para que formalice o correspondente convenio co concello da Estrada así coma os demais documentos que procedan. 4.- A delegación efectuada polo Pleno do concello da Estrada para exercer as facultades de xestión, liquidación, inspección, recadación e revisión en voluntaria e executiva do imposto sobre vehículos de tracción mecánica, do imposto sobre construcións, instalacións e obras, das taxas municipais e outros ingresos de dereito público, publicarase no Boletín Oficial da Provincia e no Diario Oficial de Galicia, tal como determina o artigo 7.2 do Real decreto lexislativo 2/2004, de 5 de marzo, polo que se aproba o Texto refundido da Lei reguladora das facendas locais. 3.6432.- MOCIÓN DO GRUPO PROVINCIAL DO PSdeG-PSOE, RELATIVA Á COLABORACIÓN ECONÓMICA DA DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA CO FUNCIONAMENTO DO CENTRO DE EMERXENCIAS PARA MULLERES VÍTIMAS DE VIOLENCIA DE XÉNERO DE VIGO Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Punto tres. Moción do Grupo Provincial do Partido Socialista de Galicia PSOE, relativa á colaboración económica da Deputación de Pontevedra co funcionamento do centro de emerxencias para mulleres vítimas de violencia de xénero de Vigo. Intervencións. Dona Isaura Abelairas. A ver, ¿hai que darlle aquí, non?. Espera, espera un momento. Sr. Secretario.- Ahora, ¿está?. Sra. Abelairas Rodríguez.- Está. Con data vinte e un do once do dous mil oito, o Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar e o concello de Vigo, asinan un convenio de colaboración para a xestión do centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero. Coa firma deste convenio, ambas administracións manifestan a conveniencia e necesidade de establecer un centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero, para prestar atención inmediata e urxente ás mulleres vítimas de malos tratos, que permita unha rápida intervención. É necesaria a coordinación co equipo de profesionais que integraban naquel momento o centro municipal de información dos dereitos da muller dependente da Concellería de igualdade do concello de Vigo. A cláusula terceira do convenio, establece que o concello de Vigo cederá ó consorcio o uso do inmoble en Vigo e o equipamento e mobiliario detallado no inventario incorporado como anexo ó convenio. O consorcio asumirá a xestión integral do centro e farase cargo de todos os gastos derivados do seu funcionamento e equipamento, comprometéndose o concello a contribuír con ditos gastos cunha achega de douscentos sesenta e seis mil euros ó ano. En todas e cada unha das reunións de seguimento do convenio, o concello de Vigo ten posto enriba da mesa, que as estatísticas de ocupación do centro indican que as mulleres de Vigo que utilizan o servizo son unha mínima parte, non superan nin sequera o 40%, sendo o 60% restante mulleres procedentes doutros concellos de Pontevedra, Galicia e mesmo o resto de España. Nas reunións de seguimento anuais, ambas administracións concordan en manifestar que se produce un desequilibrio económico no financiamento deste servizo, sendo o concello de Vigo, a única administración pública na que está a recaer o gasto deste servizo, pois é a única administración que está a soportar un total do 95% de todo o gasto do centro. En todas e cada unha das reunións da comisión mixta de seguimento, acórdase que a achega municipal se debería minorar e para elo a Xunta de Galicia se comprometeu a realizar as xestións oportunas, coas deputacións provinciais, co obxecto de que contribuísen no financiamento do centro de emerxencia e baixase o esforzo económico que está a facer esta administración local. Os datos obxectivos procedentes das memorias anuais elaboradas polo propio consorcio, confirman plenamente o carácter supramunicipal do centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero, así, do total das mulleres acollidas no 2011, un 40% delas procedían de Vigo, un 33,3% doutros concellos de Pontevedra, un 20% doutros concellos de Galicia e mesmo un 6,7% de fóra de Galicia. Se facemos análise, incluíndo ós menores que as acompañan, resulta que do total das sesenta e oito persoas acollidas no ano 2011, un 39,7% eran de Vigo, 38,2% do resto da provincia de Pontevedra e un 13,2% doutras provincias galegas, -por certo, convén matizar que Vigo pertence á provincia de Pontevedra.- Do total de mulleres acollidas no 2012, o 48% delas procedían de Vigo e repito, que convén recordar que é da provincia de Pontevedra, 31% doutros concellos de Pontevedra, 17% do resto das provincias galegas. Nos tres informes trimestrais correspondentes ó presente ano, xaneiro-outubro, estou falando do ano 2013, seguimos exactamente a mesma liña, se comentamos o número de persoas acollidas, as porcentaxes non varían moito. Polo tanto, segundo os datos de ocupación do centro, máis dun 30% das mulleres que proceden de concellos da provincia de Pontevedra, están sendo acollidas polo centro de Vigo e esta a ser, incrementándose ó 70%, incluíndo as mulleres de Vigo, como ten que ser. Atendendo pois, a máis do 70% das mulleres da provincia de Pontevedra, que están utilizando recursos de acollemento do centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero, atendendo que a cidade de Vigo é a que está a sufragar o gasto do 95% do custo do servizo, e, atendendo tamén, que a Deputación de Pontevedra non financia ningún recurso de acollemento para mulleres vítimas de violencia de xénero, sen dar resposta á petición que lle fixo o concello en xuño de 2008. En consecuencia, propoñemos ó Pleno a seguinte moción: instar á Deputación de Pontevedra a que atenda as peticións realizadas polo concello de Vigo e colabore, economicamente, no funcionamento do centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero. E, subliñar aquí, que xa, dende o ano 2008, se solicita, por parte da concelleira, que naquel momento é responsable do servizo, a colaboración á Deputación de Pontevedra, que retome, outra vez, o convenio que estaba tendo lugar no seu momento, creo que eran cento seis mil euros e que naqueles intres era concelleira de igualdade Iolanda Veloso. Adiantándome un pouco á resposta, que seguramente me vai a dar a deputada do Partido Popular, gustaríame que tivera en conta, que o centro de recuperación integral para mulleres que sofren violencia de xénero, que mediante un decreto 1/2014 do DOGA de 10 de xaneiro, que acaba de publicar a Xunta de Galicia, non ten absolutamente nada que ver cun centro integrado, cun centro para atención á mulleres vítimas de violencia de xénero. Por iso, dende a concellería de igualdade, estiven intentando falar coa responsable do consorcio, levo un ano que me está dando largas para que nos poidamos sentar e dialogar, e lles anuncio, que tampouco pasa nada porque se apoiara nesta moción, que temos a visita e unha xuntanza de traballo o próximo mércores. Espero que, da súa colaboración, do seu apoio e do seu voto favorable a esta moción, que o único que pretendemos con ela é que os recursos sexan atendidos por todas as administracións que teñen competencias na violencia de xénero. Moitas grazas. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sra. Abelairas. ¿Algunha intervención?. Dona Iolanda Veloso. Sra. Veloso Ríos.- Moitas grazas. Ben, este é un tema recorrente, practicamente dende a apertura do centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero na cidade de Vigo. Un centro de emerxencia, un recurso para mulleres vítimas de violencia de xénero, que ten ámbito autonómico, porque a través dun convenio que se asinou entre o concello de Vigo e a Xunta de Galiza, está xestionado, precisamente, pola Xunta de Galiza, se ben é certo que o financiamento recae, maioritariamente, sobre o concello de Vigo. No momento da sinatura do convenio estableceuse unha achega por parte do concello de Vigo de douscentos sesenta e seis mil euros, e, en 2010, nunha xuntanza da comisión de seguimento, que se debe reunir todos os anos, segundo figura no convenio, a Secretaría Xeral de Igualdade e o Consorcio Galego de Igualdade e Benestar informaba daquela de que estimaban que o custe do servizo era de trescentos mil euros, co cal é evidente que a maior parte do financiamento corre a cargo do concello de Vigo. Nesa mesma comisión de seguimento, a propia Secretaria Xeral de Igualdade, daquela e o Xerente do Consorcio Galego de Igualdade, manifestáronnos que se dirixiran á Deputación de Pontevedra, para solicitar que fixese unha achega económica, tamén, ó sostemento deste servizo. Esta achega non chegou a facerse nunca e de feito, o propio Xerente do Consorcio informábanos de que estaba pendente a renovación do convenio da resposta da Deputación de Pontevedra e isto figura así nunha acta de esa comisión de seguimento, elaborada pola propia Secretaría Xeral de Igualdade e que foi enviada ó concello de Vigo. É dicir, isto non é unha manifestación que faga eu e que faga ademais como Concelleira de Igualdade naquel momento, senón que consta nunha acta da comisión de seguimento, que tivo lugar en 2010 e que foi, elaborada e remitida pola Secretaría Xeral de Igualdade. Alí manifestaban que se dirixiran á Deputación de Pontevedra e que estaba pendente a renovación do convenio da resposta desta administración. Posteriormente, no concello de Vigo, tamén se aprobou unha moción, en febreiro de 2011, na que se instaba á Deputación de Pontevedra a contribuír, economicamente, ó funcionamento do centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero. Esta moción foi aprobada no concello de Vigo, por tanto, o acordo plenario foi trasladado tamén a esta Deputación, e, por tanto, esta Deputación, tamén a través do concello de Vigo, era coñecedora da demanda, tanto do concello, como da propia administración autonómica, como por parte da Xunta de Galiza, de contribuír economicamente ó sostemento deste servizo. As razóns, xa as explicou a Sra. Abelairas, son ademais moi evidentes. Ademais de que, esta Deputación, ten tamén a responsabilidade de atender ás mulleres vítimas de violencia de xénero e o centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero é o único recurso de acollemento para mulleres vítimas de violencia que existe nesta provincia. A casa de acollida de Pontevedra pechou, hai xa tempo. Esta Deputación tiña un convenio co concello de Vigo para o mantemento da casa de acollida que existía en Vigo, antes de que se transformase no centro de emerxencia xestionado pola Xunta de Galiza, que foi rematado, unilateralmente, pola Deputación, porque de feito, xa non fixo o último pago antes de que pechase a casa de acollida de Vigo. Logo, asinou un convenio cunha entidade, con Alecrín, para un piso de acollida de mulleres vítimas de violencia de xénero en Vigo, que non chegou a funcionar. De tal maneira, que esta Deputación está, ademais, pasando directamente das súas responsabilidades como administración para atender ás mulleres vítimas de violencia de xénero nesta provincia, na provincia de Pontevedra, agora mesmo, a Deputación non dedica nin un só euro ó acollemento de mulleres vítimas de violencia de xénero nin á existencia de ningún recurso de acollemento, porque o único que existe é o centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero que está na cidade de Vigo. Insisto, este é un tema recorrente, poderásenos dicir, agora, que a concelleira actual non se dirixiu a ningunha deputada provincial nin ó Presidente provincial para solicitarlle a súa colaboración, pero é que xa se dirixiu, tanto a Secretaría Xeral como o Consorcio Galego de Igualdade, como o propio concello de Vigo, en múltiples ocasións, dende que abriu o centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero, outra cousa é que non queiran, non queiran poñer cartos, que non queiran dedicar recursos a un centro que funciona ben, que acolle a moitas mulleres en situacións, especialmente difíciles, extremadamente difíciles, que atende a mulleres de Vigo, tamén da provincia de Pontevedra e de todo o pais, como xa explicou a señora Abelairas e senón queren poñer os cartos que o digan claramente, senón queren contribuír a que haxa un centro de acollemento para mulleres vítimas de violencia, que o digan claramente, pero o que non se pode dicir é que non teñen coñecemento e que ninguén lles solicitou a súa contribución económica, porque se lle solicitou en múltiples ocasións e neste caso, ademais, é difícil xustificalo, nin sequera por esas razóns que moitas veces motivan ás decisións políticas, desgrazadamente, que son as razóns puramente partidistas, porque neste caso, tanto, dende unha Concellería do BNG como dende unha Secretaría Xeral de Igualdade e un Consorcio Galego de Igualdade que estaba dirixido xa por persoas do Partido Popular, tanto por un partido como por outro, se lles solicitou e se negaron ou, polo menos, non dan resposta, e non dando resposta chegamos xa a 2013 sen que a Deputación de Pontevedra faga ningún tipo de achega económica a este centro. Nós, por suposto, vamos apoiar esta moción e igual que, evidentemente, xa manifestamos o noso desexo e ademais entendemos que é a responsabilidade da Deputación de que achegue fondos para o sostemento deste centro, insisto, en múltiples ocasións anteriores, xa dende 2010. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sra. Veloso. Polo Grupo Popular, Dona Marta Iglesias. Sra. Iglesias Bueno.- Si. Muy buenos días a todos. Una vez más nos traen a este Pleno temas, que como saben, no son competencia de las Diputaciones. Y, vaya por delante, y vaya por delante, que eso no quita que no consideremos que el problema de la violencia de género no sea para nosotros una lacra social que hay que erradicar y que nuestro partido no tenga la sensibilidad de que los poderes públicos tienen que establecer medidas y poner a disposición recursos para ayudar a las víctimas de este tipo de violencia y de cualquier violencia en general. Como bien dice la moción, este es un convenio que viene ya desde el 2008, en que el ayuntamiento de Vigo y el Consorcio de Servicios Sociales firmaron un convenio en el que se comprometen a poner en marcha un centro para prestar atención a las víctimas de violencia de género. No es un centro provincial, es un centro, como digo, único para toda Galicia, es el único que hay en la Comunidad Autónoma. Dice usted que en cada una de las reuniones de seguimiento de ese convenio, se puso de manifiesto que se iban a realizar gestiones con las diputaciones provinciales, con el objeto de que contribuyesen a la financiación de este centro de emergencia; gestiones que, desde que este gobierno tomó posesión, nunca se realizaron, nadie, ninguna institución, ni el concello de Vigo, ni Xunta de Galicia, ni Consorcio Galego de Servicios de Igualdade e Benestar, nunca se nos ha planteado esta cuestión y tampoco tengo constancia de que, anteriormente, el Consorcio haya mandado ninguna carta, ni en las reuniones que hemos tenido se nos ha mencionado este centro para nada. Además, tenemos con la Xunta de Galicia un contacto directo, porque hemos firmado otros convenios, como usted sabe, relacionados con servicio de ayuda a domicilio y nunca se nos planteó la cofinanciación de este centro. La primera noticia que tiene este gobierno provincial, es la de la presentación por vía urgente, el 23 de diciembre de 2013, o sea, hace un mes, que luego se retiró, es decir, no se presentó ninguna otra iniciativa en los años anteriores ni moción -perdona, estoy hablando- ni moción, ni ninguna, ni alegaciones en el presupuesto, que también las podían haber presentado, y, ni siquiera lo presentaron en el último, que fue cuando presentaron la moción, tampoco aprovecharon esa oportunidad. Pero como ustedes saben, esto no se soluciona en una Diputación provincial, como es el tema de la Sanidad o la Educación, que son asuntos también fundamentales para el estado de Bienestar, pero que no son competencia de esta Diputación, son competencias impropias, son competencia de otras administraciones. Se acabó el que todas las administraciones estuviésemos en todas las salsas, ahora nos vamos a dedicar cada uno a lo que nos tenemos que dedicar. Creo que todos tenemos conocimiento de que el lunes treinta de diciembre de 2013, entró en vigor la Ley de Racionalización y Sostenibilidad de la Administración Local, una reforma de la Ley de bases de régimen local del año ochenta y cinco, que entre uno de sus principales propósitos es el de clarificar las competencias municipales para evitar duplicidades de forma que se haga efectivo el principio, una administración, una competencia, evitando, de esta manera, solapamientos competenciales entre administraciones hasta ahora existentes. En esta Ley, dice, en su artículo veintiséis, que los municipios de más de veinte mil habitantes, deberán prestar los servicios de atención inmediata a personas en situación o riesgo de exclusión social. Dice además, que las competencias que deben asumir las diputaciones provinciales, que no hablan, que no mencionan este tema en concreto, sino de la coordinación de la recogida de residuos, abastecimiento de aguas, limpieza viaria, alumbrado público, etc., etc., para ayuntamientos de menos de veinte mil habitantes, y ya, en la disposición transitoria segunda, que se refiere a la asunción por parte de las comunidades autónomas de las competencias relativas a los servicios sociales, dice que éstas asumirán la prestación de estos servicios con independencia de que se hubiese venido realizando por municipios, diputaciones u otra entidad. Y esto lo tienen que hacer antes del 31 de diciembre del 2015, y, si en el caso de que en esta fecha no se hubiesen asumido la cobertura de esta prestación se establecerá un sistema de retenciones en las transferencias a las comunidades autónomas para que asuman el coste de estos servicios sociales. Con todo esto, quiero decir, que ni el futuro va por donde ustedes están proponiendo. Por lo que sabemos, sabiendo estas dos circunstancias, primero, que no es una competencia ni lo será de las diputaciones provinciales y segundo, que pasados dos años y medio de mandato, nunca manifestaron el interés por este tema, solo le puedo encontrar un interés en la presentación de esta moción, que, desgraciadamente, no es el interés por las víctimas de violencia, sino que, su único interés presentando iniciativas en el pleno, que saben de antemano que no van a salir adelante por los motivos que ya he mencionado, es el de hacer demagogia con temas tan sensibles como este. Desde este grupo provincial lo que queremos es invitarlos a reflexionar sobre su papel de oposición, creo que se equivocan de foro y deberían hacer más gestión y menos fotos y menos manifestaciones. Yo lo único que le digo es que, si cambiamos la propuesta y en vez de “instar a la Diputación de Pontevedra a que atenda as peticións realizadas polo concello de Vigo e colabore económicamente no funcionamento do centro de emerxencia de mulleres vítimas de violencia de xénero”, lo cambiamos por “instar a la Xunta de Galicia”, que es quien tiene las competencias, nosotros votaríamos a favor, sino, en este caso, lo tenemos que votar en contra. Gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Muy bien Sra. Iglesias. A ver, espera un minuto. Sra. Abelairas Rodríguez.- Hai que ensaiar máis o tinglado este, hai que ensaiar máis. De todas formas estao facendo moi ben, polo menos dálle un pouco de tranquilidade a este debate. Sra. Iglesias, non tiña absolutamente ningunha dúbida do que ía votar vostede, pero non me poña argumentos que non serven para nada. ¿Competencias impropias?, pobres cidadáns que teñan que desprazarse a Santiago cando teñan un problema de violencia de xénero. Estoume imaxinando unha muller, estoume imaxinando unha muller, no meu pobo, por si nono saben, en Taboada, na provincia de Lugo, no meu pobo, que teña que alugar un taxi, ¿con que?, porque acaba de ser vítima de violencia, de levar unha malleira, que teña dous ou tres nenos, e a ver como vai a Santiago a que a atendan nun centro integral de non sei de que, que se acaba de crear non sei para que. Porque esas competencias impropias non llas pode dar o concello de Taboada, que, por certo, o alcalde do Partido Popular é unha excelente persoa, que os está atendendo agora mesmo. Competencias impropias, entonces, cando lle chegue á porta, diralle, “mire, ten que ir a Santiago”, e dirá a señora “¿e como?”, “¡ah!, non sei”. Bien, competencias impropias, en Educación, precisamente, na Deputación de Pontevedra, ¿me están falando de competencias impropias?, ¡oiga!, eu lémbrome cando estaba, fai anos, porque xa unha cumpre uns cuantos anos, pero, si empezamos a falar do Príncipe Felipe, si empezamos a falar de Educación e das garderías, ¿competencias impropias?, competencia da Xunta de Galicia e Consellería de Educación, digo eu, é que, aquilo de que son do ensino. Competencias impropias: os campos de fútbol, as subvencións ás corais, á festa da bicicleta, etc., etc, etc., pero bueno, a memoria e a mentira, a mentira ten as patas moi cortas. Pero voulle recordar a moción presentada polo grupo municipal do BNG no concello de Vigo: “Moción do Grupo Municipal do BNG instando da Deputación unha resposta inmediata ás solicitudes realizadas pola Xunta de Galicia de colaboración económica co centro de emerxencia para mulleres vítimas de malos tratos”. Bien, nese centro, onde estaba eu, perdón, nese Pleno onde estaba eu e onde estaba vostede tamén, 28 de febreiro do ano 2011, que di que non tiñan, que aquí non había nada, aquí perden os papeis, estou segura que non, o que pasa é que non os atopou. Pero mire, apróbase, co voto a favor da Sra. Abelairas Rodríguez, ou sexa eu, a proposta faina Iolanda Veloso, concelleira do BNG, vostede estaba nese Pleno, vostede estaba nese Pleno. ¿Quere que lea a relación de todos ou dámolo por aprobado?. “Acórdase aprobar a moción formulada pola voceira do Grupo Municipal do BNG, señora Méndez Piñeiro, instando á Deputación de Pontevedra a que dea unha resposta inmediata ás peticións da Xunta de Galicia de colaboración económica para o centro de emerxencia de Vigo co texto que figura nos antecedentes deste acordo”, etc., etc., etc. ¿vale?, ou sexa que non me diga que non había, que non había. A Sra. Pedrosa Silva recibiu unha carta escrita pola Concelleira de Igualdade, Iolanda Veloso, na que tamén lle solicita que estuden a posibilidade de continuar prestando colaboración con esta concellería para o mantemento do noso dispositivo, centro de emerxencia que será o único destas características de Galicia. Ou sexa, que peticións tíñanas todas, que non as queren atender me parece ben, están no seu dereito de non as querer atender, pero non poñan escusas de mal pagador e non me fale das competencias impropias, porque repito, pobres ciudadanas e pobres ciudadanos que teñan que solicitar unha axuda de emerxencia e teñan que ir ata Santiago. Moitas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sra. Abelairas. Sra. Veloso. Sra. Veloso Ríos.- Si, aclaro. Efectivamente, tal e como explicaba a Sra. Abelairas, esa Moción presentouse no Pleno do concello de Vigo o 28 de febreiro de 2011 e a deputada que nos está falando agora mesmo estaba presente nese Pleno e de feito figura na acta que votou en contra, é dicir, que o coñecemento, non pode dicir que nono sabía, non pode dicir que nono sabía. Esa moción foi achegada a esta Deputación porque para iso era unha moción que instaba a Deputación e ademais este tema tamén foi traído a esta Deputación, posteriormente, por parte do Grupo Provincial do BNG. E ademais, insisto, este tema se tratou tanto no Pleno do concello de Vigo como na Deputación de Pontevedra, como foi transmitido pola Secretaría Xeral de Igualdade e o Consorcio Galego e eu non teño por que dubidar da súa palabra, porque así figura nunha acta elaborada por eles mesmos. Eu non teño por que dubidar da palabra da señora Marta González, que daquela era a Secretaria Xeral de Igualdade, que estaban falando coas deputacións provinciais e se referiu, no caso que nos atinxía a nós, especificamente, á Deputación de Pontevedra, iso é así. É certo e eu coincido, coincido nunha cousa coa señora Iglesias, nós entendemos que a Xunta de Galiza ten que asumir este tipo de servizos, por iso no seu momento, cando decidimos abrir un servizo como o centro de emerxencia na cidade de Vigo, decidimos poñernos en contacto coa Xunta de Galiza para asinar un convenio e que a xestión fose realizada pola Xunta de Galiza, porque nós entendemos que este tipo de servizos non poden depender das capacidades de cada concello. Porque quizais un concello como o de Vigo pode asumilo, pero a maioría dos concellos do país non teñen capacidade para asumir todos os servizos que se necesitan en situacións de violencia de xénero. Por iso nós tomamos a iniciativa de poñernos en contacto coa Xunta de Galiza para que fose a Xunta quen xestionase ese centro e ademais garantir así que fose un centro público, de xestión pública, e aí si que coincidimos. Outra cousa é que digamos que, a partir de aí e segundo conveña, cada administración entende cales son as súas competencias ou cales non, despois da aprobación da Lei de racionalización e sostenibilidade das administracións locais, bueno, a verdade é que, as deputacións son as que teñen case todas as competencias, agora vai resultar que non, pero en todo caso fíxese, ata este recurso resulta que está xestionado pola Xunta de Galiza, así que, por aí non vamos discutir. Outra cousa é que durante todos estes anos, xa poderíamos falar dos cartos que se teñen aforrado, porque xa mesmo antes do centro de emerxencia, cando existía a casa de acollida, que estaba financiada tamén pola Deputación de Pontevedra, que achegaba cen mil euros ó ano, en 2009, esta Deputación decidiu revogar ese convenio e xa non se fixo cargo da parte que lle correspondía dos seis últimos meses de funcionamento da casa de acollida. Aforrouse cincuenta mil euros, de maneira, absolutamente, unilateral e a partir de aí desentendeuse completamente, completamente, das súas competencias en materia da atención a mulleres vítimas de violencia, completamente, esa é a realidade. E, logo poderán dicirnos que ninguén se dirixiu a eles e que temos escritos, probas, actas, que demostran que en máis dunha ocasión, en máis dunha ocasión houbo demandas de colaboración da Deputación para manter un centro de atención a mulleres vítimas de violencia de xénero. Se esta é a actitude, pois a verdade é que tampouco temos moitas esperanzas de que, nin con nova Lei, nin con competencias da Deputación, nin da Xunta de Galiza, vai haber realmente recursos para as mulleres vítimas de violencia, e, de feito, unha das probas é o retraso, tremendo, na apertura do centro de recuperación integral de Santiago, que estaba ademais previsto, como complemento, eran dous servizos complementarios no país, o centro de emerxencia e o centro de recuperación integral con funcións diferentes, pero agora mesmo, dende hai catro anos, que estaba previsto abrir o centro de recuperación integral, non existe nada máis que o centro de emerxencia para mulleres vítimas de violencia. E, poden poñer as escusas que queiran, pero a única conclusión á que chegamos é que non queren poñer recursos para unha cuestión como esta. E, poderán chamarlle demagoxia, pero cando unha muller necesita axuda, porque ten que coller as maletas, ós seus fillos e marchar da casa, onde pode ir é o centro de emerxencia de vítimas de violencia de xénero que está en Vigo, sostido polo concello de Vigo. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sra. Veloso. Dona Marta Iglesias. Sra. Iglesias Bueno.- Bueno, yo creo que con estos temas, nos …, ¿qué?, ¡ah, perdón!. Con estos temas no se puede hacer demagogia de esta manera, porque como usted sabe, Sra. Isaura, que los recursos económicos los ponga la Xunta de Galicia, no quiere decir que vaya a cerrarle el centro de Vigo y que las mujeres se vayan tener que desplazar a Santiago, eso usted sabe que no es así, no es así, simplemente que el dinero lo tendrá que aportar la Xunta de Galicia y además, tendrá que hacer lo mismo porque si va asumir todos los servicios sociales de toda la Comunidad Autónoma, pues tendrá también que asumir los costes de Príncipe Felipe, de la Guardería y de todos los temas de servicios sociales en los que ahora, pues está atendiendo la Diputación y luego, como digo, antes del treinta y uno de diciembre del 2015, tendrá que asumir la gestión o sino pagar el cien por cien de lo que cuesta, eso es lo que dice la Ley, no quiere decir que las personas que están atendidas en Vigo se van a tener que ir a Santiago, en ningún momento se habla de ese tema, de que se va a cerrar el centro de Vigo, sino que su financiación va a depender al cien por cien de la Xunta de Galicia. Bueno, y además otra de las conclusiones que saco, del debate de esta moción, es que el hecho de traerla aquí, es también un signo claro que, desgraciadamente, el gobierno de Vigo cada vez le cuesta más llegar a acuerdos con otras administraciones, que si tiene la competencia, que no es capaz de gestionar ni los convenios que ya tiene firmados porque está visto que el diálogo y el consenso son palabras que desconocéis, y esta situación es un ejemplo más de vuestra incapacidad como gobierno municipal. Como dice la moción, esto es un proyecto supramunicipal y son ustedes los que todos los días ponen freno a todas las iniciativas supramunicipales, el hospital, el área metropolitana, el transporte, creo que podría seguir nombrando un montón de cuestiones que se solucionarían con las demás administraciones y con los ayuntamientos del área metropolitana, que están sufriendo todos los días esa falta de cordura con temas fundamentales para los ciudadanos de Vigo y de esta provincia, y este es un caso más de los muchos que tienen sobre la mesa. Y, además, creo que, constantemente, caen en contradicciones porque a todos los actos que voy, el alcalde de Vigo, en todas las ruedas de prensa, manifestaciones públicas sobre la Ley de la Reforma Local, dice que no la va cumplir, que se va declarar insumiso, porque dice, según él, que le queremos quitar a los ayuntamientos los servicios sociales, y, entonces, que las personas se van a quedar sin atender, porque si él no las atiende pues otras administraciones no lo harán. Y, bueno, pues aquí tengo todos los recortes “Caballero amenaza con no cumplir la Ley de Reforma Local, porque quiere quedarse con la prestación de servicios que se quieren transferir a las autonomías”, o sea, por un lado dice que se haga cargo la Xunta, que se haga cargo la Diputación, eso lo dice aquí, pero luego, cuando se dirige a todos los ciudadanos dice que él quiere seguir manteniendo esos servicios, que vayan a coste del ayuntamiento, no lo dice solo en Vigo, lo dice también en periódicos de ámbito nacional, en el país también habla de este tema, que él quiere seguir teniendo la gestión de los servicios sociales, ¡ah, si!, pero luego hace mociones atacándonos a las demás administraciones que no tenemos competencia, para que se lo paguemos. Entonces, mi consejo es que, bueno, pues que sean más sensatos, que dialoguen con la Xunta de Galicia, que intenten llegar a acuerdos y nosotros ahí los vamos a apoyar, porque como decía, ahí hay ciudadanas de Vigo, de la provincia y de Galicia. Muchísimas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Muy bien, Sra. Iglesias. Para terminar, Dona Isaura Abelairas. Sra. Abelairas Rodríguez.- Fala de consenso a Sra. Iglesias e de chegar a acordos, eu non vin aquí cun tanque a atacar a ninguén, vin a pedir un consenso e un acordo. Mire, Sra. Iglesias, a obrigación do alcalde de Vigo, de Pontevedra, de Vilagarcía e de Cusprediños de Arriba e de Abaixo, é defender os intereses dos seus cidadáns, defender os intereses dos seus cidadáns, pero é que se ademais é socialista, resulta que defende ós dos cidadáns máis vulnerables, esa é unha pequena diferenza, un pequeno matiz, un pequeno matiz. Mire, xa que fala do centro de recuperación integral, seguro que me vai a saber responder ás seguintes preguntas, porque está falando de racionalización, da Lei de Racionalización de non sei de qué, que é moi longo, quere dicir, que os servizos os vai prestar a Xunta, o concello lle vai traspasar os cartos á Xunta, e a Xunta desde Santiago vai a decidir como se atende ou como non se atende, vale. Entón, o centro de Vigo non se pecha, pero acaban de crear un centro de recuperación integral para mulleres que sofren violencia de xénero en Santiago. ¿Entón que é?, ¿outro chiringuito máis?, ¿ese goberno solvente crea outro chiringuito máis e non pecha os chiringuitos anteriores, segundo eles?. O centro estará integrado por un equipo multidisciplinar, di o decreto, especializado, pero, pregúntome, pregúntome, ¿que profesionais traballarán nel?, ¿que tipo de atención específica se lle vai prestar ás mulleres maltratadas?, ¿o mesmo apoio que se lles presta desde os centros de información á muller?; van pedir información a Santiago, a Sra. Maruja de Castelo, do meu pobo. ¿En que se vai diferenciar esa atención?. E, con respecto ós menores, con respecto ós menores, que sei que vostede é especialmente sensible a iso, ¿van a ter atención psicolóxica?, ¿van a ter reforzo educativo?, ese reforzo educativo vano ter en Santiago, nese centro integral. ¿Que proceso selectivo se vai a facer para cubrir as prazas dese equipo multidisciplinar?, ¿con que calendario?, ¿que tipo de procedemento?, ¿que horario de funcionamento vai ter ese centro, para cada unha de esas actividades para o que foi creado?, ¿terase previsto aprobar un regulamento?, ¿como se vai articular ese traslado das mulleres e persoas dependentes ó centro?, se proceden doutros concellos, xa o explicarán, en Santiago terano máis fácil. ¿Váiselle a cubrir os gastos de traslado?, porque estamos falando dunha administración solvente. Ben. ¿Vaise ter en conta o aloxamento o tempo que estea en Santiago?. Mentres dura esa atención do equipo multidisciplinar non pode ir e vir, porque claro, dixen Taboada, que son cento e pico quilómetros de Santiago, ¡anda!, pero se é de Pedrafita do Cebreiro, ou que sei, ou de Verín, e ten que ir todos os días a que a atendan psicoloxicamente ou que lle dean unha actividade de reforzo a un neno teno complicado, ¿está realmente pensado para beneficiar ás mulleres vítimas de violencia de toda Galicia ou vaise a converter, que é o que vai a ser, repito, é o que vai a ser, unha unidade administrativa na que se vai a trasladar á Secretaría Xeral de Igualdade?, unha unidade administrativa máis, nada máis, esa é a escusa, co cal, voten en contra, fagan o que queiran e para falar de demagoxia creo que hai que traer outros argumentos. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sra. Abelairas. Hai unha emenda do Grupo Popular. ¿Aceptan a emenda?. Nestes intres falan algunhas Sras. Deputadas pero non se percibe o que din. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- O Grupo Popular acepta esa … Non. Bueno, pois entón se pon a votación a moción inicial que di, en consecuencia, propoñemos ó Pleno a seguinte moción: Instar á Deputación de Pontevedra a que atenda as peticións realizadas polo concello de Vigo e colabore economicamente no funcionamento do Centro de Emerxencia para mulleres vítimas de violencia de xénero. Votamos, ¿votos en contra?. ¿Abstencións?. ¿A favor?. Queda rexeitada a proposta. O Pleno acorda, por maioría de votos en contra do PP e cos votos a favor do PSdeG-PSOE e do BNG, rexeitar a Moción do Grupo Provincial Socialista, relativa á colaboración económica da Deputación de Pontevedra co funcionamento do Centro de emerxencias para mulleres vítimas de violencia de xénero de Vigo. 4.6433.- MOCIÓN DO GRUPO PROVINCIAL DO PSdeG-PSOE, RELATIVA Á RETIRADA DO ANTEPROXECTO DE LEI ORGÁNICA POLA QUE SE PRETENDE REVISAR A LEXISLACIÓN VIXENTE EN ESPAÑA SOBRE SAÚDE SEXUAL E REPRODUTIVA E INTERRUPCIÓN VOLUNTARIA DO EMBARAZO Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Pasamos ó seguinte punto da orde do día, o punto catro. Moción do Grupo Provincial do PSdeG-PSOE, relativa á retirada do anteproxecto de Lei orgánica polo que se pretende revisar a lexislación vixente en España sobre saúde sexual e reprodutiva e interrupción voluntaria do embarazo. ¿Quen?. Dona Isaura Abelairas. Sra. Abelairas Rodríguez.- Gracias. A verdade é que a min esta si que me costa moito traballo, para unha persoa que xa non vai a ter fillos nin vai a estar embarazada pero que toda a vida pelexou por defender os dereitos das mulleres, resúltalle especialmente complicado, facer a defensa desta Moción. Vou intentar lela: “A Lei orgánica 2/2010 do 3 de marzo, de saúde sexual e reprodutiva e de interrupción voluntaria do embarazo recolle a garantía dos dereitos fundamentais no ámbito da saúde sexual e reprodutiva, regula as condicións de interrupción voluntaria do embarazo e establece as correspondentes obrigacións dos poderes públicos. No seu texto, declárase o dereito de todas as persoas a adoptar libremente decisións que afecten á súa vida sexual e reprodutiva, sen máis límites que os derivados do respecto ós dereitos das demais persoas e a orde pública garantida pola Constitución e as Leis. E recoñécese o dereito á maternidade, libremente decidido, o que implica non só recoñecer ás mulleres a capacidade de decisión sobre o seu embarazo, senón tamén, que esa decisión, consciente e responsable, sexa respectada. A Lei, que veu subscribir a unha Regulación, que vinte e cinco anos atrás supuxeron avance na protección das mulleres, foi elaborada, debatida e aprobada, desde o consenso, coa gran maioría dos grupos políticos con representación parlamentaria, vou a subliñar isto do consenso porque si iso é importante, tras o traballo en Sede Parlamentaria dunha Subcomisión, na Comisión de Igualdade, na que se contou coa participación dunha trintena de espertos e considerando as recomendacións de espertos xuristas e profesionais de bioética e sanidade, vénseme á mente toda aquela campaña orquestrada dende a dereita máis extrema, en contra desa Subcomisión. Ademais reforzou a Seguridade Xurídica na Regulación da interrupción voluntaria do embarazo e incorporou á Xurisprudencia do Tribunal Constitucional e do Tribunal Europeo de Dereitos Humanos, así como, distintos pronunciamentos en forma de conclusións e recomendacións do Consello de Estado e organismos internacionais de Nacións Unidas, Organización Mundial da Saúde, do Consello de Europa e da Unión Europea. O goberno anunciou unha revisión desta lexislación, que representaría un extraordinario retroceso normativo social e, fundamentalmente, ideolóxico, e volvería a situar ás mulleres españolas na clandestinidade, suprimindo o seu dereito a decidir, responsable, consciente e libremente, sobre a súa sexualidade e sobre a súa maternidade e afectando, ademais, á súa seguridade xurídica, tamén á seguridade xurídica dos profesionais do noso sistema de saúde, así como á garantía no acceso as correspondentes prestacións sanitarias. Nese sentido, o 20 de decembro de 2013, presentouse no Consello de Ministros un anteproxecto de Lei orgánica cuxo contido confirmou e tristemente superou as peores conxeturas acerca dos seus desastrosos efectos sobre a liberdade e os dereitos das mulleres. Co anteproxecto apoiado polo Goberno, suprímese o dereito das mulleres a interromper o seu embarazo nas primeiras catorce semanas, considerándose como delito despenalizado, só os supostos de violación e grave perigo para a súa vida ou saúde, privando a esta do seu dereito a decidir sobre a súa maternidade. Suprímese tamén, por tanto, o suposto de malformacións ou anomalías fetais incompatibles coa vida, que tiña xustificado a interrupción do embarazo dende os anos oitenta do século pasado. Esta norma non só suporá un grave retroceso de máis de trinta anos para a lexislación española nese ámbito e o cumprimento de compromisos internacionais en materia de dereitos sexuais e reprodutivos e de liberar ás mulleres a decidir sobre a súa maternidade, senón que, situaría a España como unha excepción en toda Europa, onde nos últimos anos ningún país lexislara cara atrás, nesta materia, mentres que as mulleres españolas sufrirán ese retroceso despois de contar cunha das lexislacións máis avanzadas, máis seguras, con maiores efectos na prevención, que lle repito, que por moito que modifiquen as estatísticas, os abortos descenderon en máis dun 30% na prevención, repito, dos embarazos non desexados a que conseguira reducir o número de abortos no último ano. Esta normativa provocou un enorme rexeitamento social da cidadanía española e europea, de todas ou case todas as organizacións sociais, profesionais e feministas e ademais motivou a aparición de declaracións de membros do propio Grupo do Partido Popular, incluídas algunhas mulleres que ocupan cargos públicos, discrepando do seu contido e a crítica de dirixentes e medios de comunicación no estranxeiro, onde só cultivou a felicitación de formacións de extrema dereita doutros países. En consecuencia, propoñemos ó Pleno a seguinte Moción: A Deputación de Pontevedra, insta ó Goberno de España a retirar inmediatamente e non continuar a tramitación do anteproxecto de Lei orgánica, polo que pretende revisar a lexislación vixente en España sobre saúde sexual e reprodutiva e a interrupción voluntaria do embarazo; dar traslado da mesma ós grupos políticos presentes en todas as administracións. Non me diga que non é competencia da Deputación. Gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Dona Iolanda Veloso. Sra. Veloso Ríos.- Moitas grazas. Nós vamos apoiar tamén esta Moción, pedindo a retirada do anteproxecto de Lei, un anteproxecto de Lei que está provocando reaccións na maioría da cidadanía española, aí hai que dicir que estamos falando de reaccións de mulleres e homes, ademais de todas as forzas políticas, que está provocando reaccións en toda Europa, porque supón un auténtico retroceso e anulación dos dereitos das mulleres no noso país. Constrúen vostedes, xa o fixeron, ademais, de maneira moi clara no Goberno da Xunta de Galiza, que parece que foi un campo de probas para chegar á elaboración deste anteproxecto de Lei que presenta agora o Sr. Gallardón. Constrúen conceptos xurídicos novos, como o concepto do “concibido” ou o concepto da “muller xestante”. Constrúen vostedes a idea dunha muller que, no momento de quedar embarazada, perde a súa capacidade para tomar decisións, para tomar decisións sobre o seu propio corpo, tomar decisións sobre a súa propia vida e ten que ser tutelada, ten que ser informada, ten que ser convencida, ten que ser sometida a exames psiquiátricos, psicolóxicos, para poder tomar unha decisión, que creo que todo o mundo ten que recoñecer que é una das decisións, senón a máis dura, da vida dunha muller. Utilizan vostedes para defender esta posición argumentos falaces cando non mentiras, utilizan mentiras como o aumento do número de abortos, cando a lexislación aumenta a capacidade de decisión das mulleres, cando a realidade é xustamente a contraria, o número de abortos diminuíu no estado español, o número de abortos, en Galiza, concretamente, é unha ratio moi baixa, realmente xa a nivel europeo, e, utilizan vostedes auténticas mentiras e mesmo despropósitos, porque é vergonzoso, a estas alturas, oír a cargos do Partido Popular, a cargos do Goberno, determinadas comparacións. É vergonzoso poder oír en medios de comunicación, declaracións que comparan os abortos con prácticas nacis e que criminalizan ás mulleres que teñen que tomar unha decisión tan dura nun momento importantísimo das súas vidas. Realmente isto demostra que é unha cuestión fondamente ideolóxica, que se constrúe arredor dese concepto de familia que teñen vostedes, dese concepto de muller, e de cal ten que ser o seu papel na sociedade, e que, o que pretende é eliminar todos os dereitos a decidir sobre a súa vida, das mulleres, e, sobre todo, deixalos en suspenso, completamente, durante esa época da vida que vostedes converten nun estatus xurídico que é o da muller xestante. Realmente é un retroceso tan tremendo e é unha proposta tan desproporcionada e tan, tan ultraconservadora que, mesmo, puidemos escoitar á Portavoz da Fronte Nacional Francesa, manifestándose en contra deste anteproxecto de Lei. Cando menos iso debería facerlles pensar, cando menos, iso. Xa sabemos que non teñen moito hábito de escoitar á cidadanía, xa sabemos que teñen vostedes, si, o contrario, moito hábito de desprezar determinadas opinións situándoas nunha esfera ou outra de partidos, movementos sociais que vostedes desprezan, etc., pero é que, realmente, está sendo asombrosa a reacción polo tremendo da proposta, é realmente tremenda, esta proposta, é un retroceso brutal, absolutamente, e hai, ademais, determinadas mostras de crueldade, un suposto, como o suposto de malformación, que vostedes, bueno, desprezan absolutamente, dunha maneira, sobre todo, sorprendente, porque cando ese neno nace, despois de que nace, a este goberno, que pretende lexislar para que non se poida abortar, non lle importa en absoluto, cando ese neno nace, deixa de ser a súa preocupación, cando ese neno nace, pasa a ser da súa nai, entón si, entón a nai é cando ten todas as capacidades para decidir, é cando queda absolutamente sola fronte a esa situación, aí si que se desentenden, absolutamente, sen recursos, sen medios, sen apoios, ten que sacar adiante ese fillo. A vostedes só lles importa mentres ese fillo non nace. A única razón de manter esa posición é, precisamente, evitar que as mulleres neste país teñamos dereito a decidir. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sra. Veloso. Don Jesús Vázquez Almuíña, polo Grupo Popular. Sr. Vázquez Almuíña.- Moitas gracias, Presidente. A verdade é que teño que dar as grazas tamén á oposición, por deixarnos vivir. Os do Partido Popular non temos os mesmos dereitos, non somos sensibles coma os Socialistas, e somos crueis, non escoitamos á xente, como di o Bloque. Pero, curiosamente, parece ser que, logo, a nivel dunhas eleccións, somos tan sensibles coma os Socialistas e nos escoita máis á xente que ós do Bloque. Miren, o que queren facer neste momento, a Lei, a nova Lei, que por certo está en fase de anteproxecto, que non chegou ó Parlamento; queren facer campaña electoral e o están utilizando como campaña electoral. Con dous partidos en clara, en clara podredumbre, sen ter repercusión mediática ningunha, o que queren é buscar un tema que chame moito a atención e dicir verdadeiras barbaridades como o que, os ponentes desta Lei sexan xente que estea fóra do arco parlamentario, non demócratas. Sen embargo, a oposición di que se retire esa palabra, inmediatamente, inmediatamente, este anteproxecto, é dicir, non se pode nin discutir no Parlamento o anteproxecto, que se basa, curiosamente, na Lei do ano 85, que gobernaba o Sr. González e que tivo un amplo consenso, e matizada cuns límites establecidos polo Tribunal Constitucional Español, que pode ser que sexa cruel, que sexa de extrema dereita, pero é o Tribunal Constitucional que hai en España. Desgraciadamente, a esquerda cando non ten moitos razoamentos pois tende a buscar outro tipo de cousas, sobre todo os insultos, ¿non?, calquera votante do Partido Popular ou calquera dirixente do Partido Popular é unha persoa sen moral, sen ética, e que o único que lle importa son as cousas materiais. E, chegan a dicir, como dicían fai un momento, que, a Sra. Isaura Abelairas, que, pois un alcalde Socialista, sobre todo, o que ten que defender é ós seus cidadáns, pero sobre todo, ós máis indefensos. Eu creo que neste momento os máis indefensos son os que están xa nacidos, non aínda, non están neste mundo pero si están no ventre materno, evidentemente, eses son os máis indefensos. E tamén hai outro mantra da esquerda deste país, que indica que o embarazo é independente, só depende da muller. Normalmente, por moito que se diga, o matrimonio, a parella é un tema de dúas persoas e de un non nacido, ¿de acordo?. O que se quere coa Lei, e que xa dicimos que, dende logo, o Presidente do Goberno di que é unha Lei mellorable, precisamente, estamos dicindo que o trámite parlamentario é importante e o que non queren a oposición é que chegue aí, parece ser que non interesa que chegue aí, porque hai aspectos que o mesmo Presidente considera que deben mellorar. Pero, o fundamental, o fundamental é traer o enfoque de que é o aborto realmente. O aborto é unha parte do que é unha parte final da conduta sexual que leva ó embarazo, hai métodos anticonceptivos e hai outra serie de metas. En Estados Unidos, en Estados Unidos non hai unha adecuada educación sexual e ó único … Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Por favor … deixen intervir. Sr. Vázquez Almuíña.- E o único que nos leva é a que se chegue, a que o primeiro método anticonceptivo final sexa o aborto, levou a que Estados Unidos creou graves problemas. O aborto é unha mala solución, é unha mala solución, para a nai en primeiro lugar, pero tamén para a sociedade. E o que se trata, nunha Lei como é esta, é dar todas as marxes de confianza de toda a información posible, de que a nai estea asesorada cando se tome esa decisión. O que non se quere é, por parte dalgúns, é que haxa esa información. E, mire, na época Zapatero, que deus o teña contando nubes moitos anos, a Lei non foi consensuada con ninguén, dun día para outro decidiu cambiar a Lei, unha Lei radicalmente distinta, onde as menores de idade, sen autorización das súas familias, podían abortar, entendemos que non é de recibo, iso non é de recibo. Polo tanto, hai que corrixir eses aspectos onde, dende logo, unha menor de idade necesita cobertura da súa familia para tomar decisións importantes e si lle estamos obrigando que para calquera tipo de intervención a necesite, dende logo, para abortar si, tamén a necesita. Pero, como sempre, o Partido Socialista e o Bloque o que tratan é de dar en momentos que non teñen solucións a problemas da cidadanía, é sacar guerras ideolóxicas, matizando calquera tipo de Lei que queira sacar o goberno e levando ó punto ideolóxico, pero, dende logo, aquí hai unha parte que é xurídica, hai unha parte ideolóxica e hai unha parte da persoa. Non podemos mesturar, o que trata o goberno cunha Lei é protexer sempre ás persoas máis desfavorecidas, en momentos de crise, que poidan ter o asesoramento adecuado para ó final poder tomar esa decisión, e estamos nese punto. O triste, que como dicía ó principio, a estas alturas, para a oposición, o levar algo a un consello de ministros e de alí levalo a un congreso para que sexa debatido polos deputados de España, sexa revolucionario, sexa das peores, recordando épocas doutros tempos, ¿non?, a democracia é a democracia e, dende logo, o que podo dicirlle, é que hai que ter un pouquiño máis de coñecemento do que estamos falando e non utilizar este tipo de argumentos simplemente para facer campañas políticas. Moitas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias, Sr. Vázquez Almuíña. Dona Isaura Abelairas, para rematar o debate. Sra. Abelairas Rodríguez.- Ben, gracias Presidente. Repito, gracias ás mulleres do Partido Popular, gracias ó Partido Popular, gracias porque sexa o Sr. Vázquez Almuíña, médico, o encargado de defender esta Moción. Os xestos que se pretenden facer dende a política, ás veces, pódense volver en contra, por moito que sexa un home e queiran demostrar o seu absoluto respecto ás mulleres, quen fai a defensa desta Moción, o que demostra é todo o contrario. Alégrome que sexa vostede, Sr. Vázquez Almuíña, e me alegro ademais que sexa vostede médico, porque vai saber, sabe perfectamente do que lle vou a falar. Non vou a repetir que foi feita dende o consenso, porque isto está, suficientemente, demostrado. Falaba Iolanda Veloso da crueldade. Non é unha reforma ideolóxica, claro que non, a Lei da Dependencia non a financiamos, a Educación Universal gratuíta tampouco, a Sanidade nola cargamos, despois dámoslle unha medalla, despois dámoslle unha medalla ó responsable da desfeita de Madrid, logo dámoslle unha medalla, vostede leva o camiño tamén de que lle dea unha medalla o Sr. Feijóo, pero non será, non será sen que eu levante a voz no sentido contrario. Recortes en dependencia, recortes en educación, sanidade privada, os máis ricos poden facer o que queiran, os máis pobres non teñen dereito a nada. Dicía Iolanda Veloso, condenan a unha nai a que teña un fillo con certas malformacións, eu sei do que falo Sr. Vázquez Almuíña, e vostede que é médico ten que saber perfectamente do sufrimento dunha muller, e sábeo perfectamente, porque sei que o sabe, do sufrimento dunha muller que está embarazada e que é consciente que ten un feto que non vai a vivir. Esa muller, asegúrolle que non hai capacidade humana nin mente dun home que sexa capaz de saber o sufrimento que ten esa muller, imposible Sr. Vázquez Almuíña, pero vostede como médico, se de verdade é un médico como ten que ser, sabe do sufrimento. E eu seino, Sr. Vázquez Almuíña, e eu seino, e ningunha muller, absolutamente ningunha muller toma unha decisión tan frívola, sen saber o que está facendo, sen saber o que esta facendo. Déixennos a nós decidir o que queremos facer co noso útero, déixennos a nós. Claro que necesitamos que os fillos teñan un pai, claro que si, pero somos maiores de idade Sr. Vázquez Almuíña, maiores de idade, sabemos o que queremos, non nos lexislen o noso útero, non somos menores de idade, non queremos retroceder ó século pasado. Repito, sabe vostede, como médico, as posibilidades dun feto con malformacións, sábeo vostede. Sabe vostede como médico do inmenso cariño, tamén dos pais, ¡eh!, que eu non, non me vou a meter aquí a poñer unha balanza ó cariño, das persoas que teñen fillos con discapacidades, dos traballos que están a sufrir, das nulas axudas que teñen, das nulas axudas que teñen, deixámolos abandonados, escondémolos, escóndenos. ¿Falan vostedes que non é unha reforma ideolóxica?, é unha reforma ideolóxica, é unha reforma inmoral, é unha reforma indecente, e de métodos anticonceptivos, ninguén está pensando que o aborto é un método anticonceptivo, o aborto é un drama, un drama. Métodos anticonceptivos, fálanme vostedes, afortunadamente hai un Papa que pensa doutra maneira, e que Rouco Varela me vai dicir a min, señora, nai, fillas, sobriñas, o que teño que facer co meu útero, é que hai que darlle a ganancia ós máis ricos, a esas grandes empresas que non deixan, por problemas ideolóxicos, nin sequera que as mulleres máis desfavorecidas nos países en vías de desenrolo poidan utilizar o preservativo, por cuestións ideolóxicas, non vaia ser, porque o di o obispo, o cura de turno ou a extrema dereita deste país. Vergonza, pena, que as mulleres do Partido Popular, que estou segura, completamente segura, que aínda que non o digan, no fondo están de acordo co que estou dicindo, non sexan capaces de levantar a voz, aínda que sexa caladamente, pedirlle que retiren esa Lei, que deixen de ser tan inmorais, que países como Francia, Italia, Arxentina, onte saíu, esta mañá saía a Asociación de Genetistas, é que resulta que un deputado, deputada ou un ministro, ou unha ministra, ou o Sr. Gallardón, que, o Sr. Presidente do Goberno é Rexistrador da Propiedade, díganme que sabe el de genética, eu nin idea, ¿que sabe de genética?, ¿que sabe?, o Sr. Gallardón é avogado, ¿que sabe de genética?. Se a mesma Asociación de Genetistas de España está pedindo que se retire a Lei do Aborto, se a mesma Asociación de Genetistas, apoia, por certo, mulleres do Partido Popular, os autobuses da liberdade saen da Plaza de España, se se queren apuntar, estaremos absolutamente contentos de levalas con nós, estaremos en Madrid para dicirlle que non. Un Rexistrador da Propiedade, por moi Presidente do Goberno que sexa e un Avogado, ou non sei que é o Sr. Gallardón, por moi Ministro que sexa, non creo que sexa quen de dicirlle a ningunha muller o que ten que facer co seu útero. Entendo que están tendo problemas graves, que teñen que responderlle a esa dereita reaccionaria, a esa ultradereita, porque senón perderían votos, por certo, os meus respectos a todos os votantes do Partido Popular, porque eu si son demócrata, eu non me meto cos votantes, métome cos dirixentes, non cos votantes, esa dereita á que teñen que responder, pero é que eu pensei, que a sección feminina, non existía. Sodes novas, claro que si, a vós déronvolo feito, a vós mulleres como eu, déronvolo feito, mulleres coma min, mulleres coma min, mulleres coma min que non imos a cumprir os cincuenta, mulleres coma min volo demos feito; non tedes corazón, non tedes corazón se vos metedes no que queren facer as mulleres co seu útero. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Vamos a votar, hai unha emenda, ¿non?. Non. ¿Quen quere?. A ver, eu non teño ningún problema en que cada un, se quere dicir algo, pero eu creo que está o debate, está o debate ordenado, eu pediría que non houbera máis intervencións que as que están establecidas. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Sr. Almuíña, ¡ah!, Sra. Veloso. Hai unha intervención da Sra. Veloso, do Sr. Almuíña, pecha a Sra. Abelairas e votamos. Sra. Veloso Ríos.- Supoño que todo o contido da súa intervención puido mandalo por correo electrónico tamén ó concello de Pontevedra, para contribuír ó bloqueo do correo electrónico do concello, e sería interesante telo por escrito, para ver como, efectivamente, é o Partido Popular o que pensa que o aborto é un método anticonceptivo e que o aborto é unha solución, porque, dende logo nós, non pensamos que a interrupción voluntaria do embarazo sexa un método anticonceptivo, nin sexa unha solución, nin boa nin mala, é unha decisión moi dura para unha muller. Pero é unha práctica que existiu ó longo de toda a historia da Humanidade, ó longo de toda a historia da Humanidade, en tódolos tempos e en todos os lugares, se realizaron interrupcións voluntarias do embarazo, sempre, sempre, cando xuridicamente se elimina a capacidade de decisión dunha muller, cando unha muller non pode decidir, legalmente, se quere interromper voluntariamente o seu embarazo, o que vai, do que vai depender a súa capacidade de decisión, vai ser dos seus recursos, de tal maneira que aquí neste país, con esta nova Lei, vai pasar o que pasou sempre, antes da Lei que vostedes chaman de Zapatero, antes desa Lei e antes da Lei do 85, neste país se practicaban interrupcións voluntarias do embarazo, en boas condicións para aquelas que podían decidir, porque tiñan recursos para facelo, en boas condicións para aquelas que tiñan cartos para coller un avión e irse a Londres a abortar, e en malas condicións para aquelas que tiñan que ir a aquela señora daquel barrio, que todo o mundo sabía que facía abortos na súa casa, provocándolles, en ocasións graves enfermidades e mesmo a morte. Esa é a capacidade de decisión que nos queda ás mulleres, a capacidade que teñamos en función dos nosos recursos. Porque a interrupción voluntaria do embarazo se practicou sempre, practicouse sempre, e, dende logo, que nós non entendemos que sexa un método anticonceptivo, e non entendemos que sexa unha solución, porque vostedes, moitas veces, moi á lixeira, acúsannos de querer fomentar, de querer posibilitar que as mulleres se libren dun problema. Mire, para as mulleres os fillos non son un problema, e cando unha muller toma a decisión de abortar, cando unha muller toma a decisión de recorrer á interrupción do seu embarazo, non está buscando unha solución, está tomando unha decisión moi difícil, e unha decisión, que haberá mulleres que a tomen máis á lixeira e mulleres que a tomen menos, igual que hai homes, vostede fala do matrimonio, do home, que tamén ten algo que dicir, e haberá homes que se desentenden en absoluto, mesmo hai homes que se desentenden dos seus fillos nacidos, fíxese vostede, mesmo esas cousas pasan. ¿E que lle queda á muller?, a capacidade de decidir, e vostedes eliminan a nosa capacidade de decidir, deixando só a capacidade dos recursos que teña cada muller para marcharse fóra deste país a que lle practiquen unha interrupción voluntaria do embarazo, porque isto sempre se fixo e se seguirá facendo, sempre, e vostedes o que queren é que non todas as mulleres teñan a mesma capacidade de decidir e iso vano lexislar, vano establecer por Lei, e coidado con aquela que insista moito, que ademais vamos a ter uns informes psiquiátricos que digan que non está capacitada, que se lle permite, pero non está capacitada, e veremos cales son as consecuencias futuras para esas mulleres, veremos, porque vostedes o que fan é converternos en persoas minores de idade, sen capacidade para decidir, absolutamente tuteladas, e dependendo, sempre, do que marquen vostedes nas súas leis e do que digan vostedes que ten que ser unha boa familia, unha boa muller e unha boa nai. Sr. Vázquez Almuíña.- Si, precisamente polo que vostede di, evidentemente, aborto houbo toda a historia, abortos houbo toda a historia, tamén houbo a utilización, por parte de Esparta, que sábeno moitos, en Taigeto, se eliminaban tamén a aquelas persoas con discapacidade. Iso é de historia, o que trata unha Lei, o que trata unha Lei é outra cousa, é para os, déixeme, por favor, falar, sexa vostede demócrata e deixe falar … Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Por favor … Sr. Vázquez Almuíña.- … o que trata a Lei, o que trata a Lei, precisamente, é de protexer. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Por favor, Sr. Almuíña, un minuto por favor, Sr. Almuíña, un minuto. Vamos a deixar intervir a todos, é dicir, eu creo que se fixo con orde, eu pediría, por favor, que sigamos o Pleno como estaba ata agora, con absoluta normalidade. Sr. Almuíña, ten a palabra. Sr. Vázquez Almuíña.- Estiven escoitando a última intervención, onde se di que o aborto se practicou de toda a historia da Humanidade, certo, certo, o que trata unha Lei nunha sociedade democrática, precisamente, é protexer, neste caso, á muller, ós nascituros, iso é o que trata, e dar toda a información posible, non é un tema de policía, é simplemente dar información, porque, como ben di, como ben di vostede é unha situación dificilísima que non debe pasar unha persoa soa, ¿de acordo?, entón, o mecanismo do Estado é dar esa protección, asesoramento, de todas as circunstancias e a decisión vén a continuación. Pero a Lei o que trata é iso, a Lei o que trata, é dicir, non pode ser, non pode ser resolver un problema, é, como di, tomar unha decisión dura e para tomar unha decisión dura, loxicamente, é mellor que teñas asesoramento e non que quedes ó albur dalgún desaprehensivo, que queira facer un aborto clandestino como se facían durante todas estas épocas. Isto é o que está dicindo a Lei e o que a vós non vos interesa escoitar, porque vós o que estades utilizando, esta Lei como calquera outra, para facer, pois campaña, ideoloxía de esquerdas, cando realmente estamos falando de cousas moito máis serias que todo iso. A Lei o que busca é a protección, a protección de todo este mundo e que non se poidan facer as cousas, simplemente, porque se creen nun momento determinado unhas situacións límite, falando, ás veces, de nenas de dezaseis, dezasete anos, que poidan ter asesoramento, evidentemente, familiar, como antigamente, coa Lei Zapatero, non quedaba cuberto, e, dende logo, de especialistas que poidan axudar e iso é o único que trata a Lei. Me gusta, tamén, dicir, porque non sei, dicía a Sra. Abelairas se eu podo falar deste tema, porque son home, non son xenetista e como poden falar un Ministro, que é Avogado e o Presidente de Goberno, que a súa profesión non ten nada que ver. Non sei que poden falar, segundo vostede, disto. Isto é un problema importante, cun compoñente social importantísimo e que, loxicamente, estamos todos implicados. Pero, como dicía ó principio, partimos por unha Lei de consenso do ano 85, máis todo o que o Tribunal Constitucional matizou desde entonces, e, cando dicimos que se fan moi ben en Francia, en Italia ou non sei onde, cada un pon o exemplo que quere, pero dende logo, o que hai é unha vontade por parte do Goberno de discutir nun Parlamento, cun anteproxecto que se aprobou nun Consello de Ministros. Dende logo, nós non vamos a renunciar, o Partido Popular non vai a renunciar a que se poida discutir no Parlamento, que é, teoricamente, non sei se para vostedes, o lugar ideal para poder discutir as normativas e as leis dun Estado e aí se van a levar, e alí hai achegas de todos os grupos para tratar de o que se considere que é mellorable, mellorar, o que non, agora, vostedes non queren que chegue a iso, prefiren que non chegue nin a iso, e, dende logo, como digo, o Partido Popular o que quere é que esta Lei sexa unha boa Lei, que teña o maior consenso posible e para iso, é irrenunciable, chegar ó Parlamento Español e sen máis. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Gracias, Sr. Almuíña. Dona Isaura Abelairas, para rematar. Sra. Abelairas Rodríguez.- Sr. Vázquez Almuíña, a nena de Rajoy non vai ter problema ningún, esa pode ir a Londres. ¿Que non queremos que chegue ó Parlamento?, pois vaia bobada, no Parlamento é onde se discuten as cousas. É que non chega, sacan un Decreto, “lo tomas o lo dejas”. Tamén discutiron no Parlamento a Privatización da Sanidade en Madrid e retirárona. Eu pensei que a extrema dereita estaba en Cuenca, pero está cerca. Mire, hai cousas, que eu apelaba, porque sei que vostede como médico sabe, perfectamente, do sufrimento duns e dos outros, e di que a muller ten que ter información, que a Lei o que pretende é aconsellar á muller, só falta, só falta un peliño nada máis, para que se levante o Ministro de Xustiza, Gallardón, pasado mañá, sae da cama, levántase e di, “espera, vou consultar”, e chega e di, “a partir de agora unha muller que queira abrir unha conta bancaria ten que levar o permiso do home, do pai, e, porque senón imposible, non pode ser”, para abrir a conta bancaria ou para viaxar ó estranxeiro, como “nos teñen que aconsellar”, ¡como nos teñen que aconsellar!. Pois a min non me aconsellen, custounos moito chegar ata aquí e non imos a consentir que nos arrebaten os dereitos que temos acadados, nono imos a consentir. Mire, Iolanda Veloso, falaba de que nadie entende, as mulleres … tampouco entendemos, o aborto como método anticonceptivo, ¡para nada!. Logo hai unha diferenza á hora de abortar, os ricos van a Londres e as pobres a onde podemos. E que é outra cousa, tremendamente horrorosa, moitísimo peor ca todo iso, moitísimo peor ca todo iso, e agora, ultimamente, estes días están saíndo moito nos xornais aquelas mulleres que a extrema dereita e a Igrexa, as acollen e lles din, “non podes abortar, deus me libre”, non quere dicir que unha vaia abortar ós oito meses, non falo diso, dentro das semanas das que estamos a falar, “non fagas iso, aí hai unha casa, que te imos atender moi ben”, ¿que pasaba despois cos bebés?, ¿que pasa cos bebés?, que presuntamente nacían mortos, que presuntamente, con outra familia vai a estar mellor, pero é que a capacidade de sufrimento que ten unha muller é inmensa, que vostedes todos teñen nais, senón lles viven, seguen tendo nais, a capacidade de sufrimento dunha nai, e de aguante dunha nai, é inmensa, vostedes veñen dun ventre materno, veñen do mesmo sitio de onde vimos todos os seres humanos, ¿que saben vostedes?, pero, ¿que saben vostedes?, as mulleres sábeno, vostedes, homes, do que é levar unha vida dentro, ¿que sabe vostede dun aborto, dunha malformación, que sabe Sr. Vázquez Almuíña?, ¿que sabe vostede?, nada, non sabe nada, pero como médico tiña que sabelo, como médico tiña que sabelo, e repito, eu si o sei, son inhumanos, son inmorais, e son vostedes, teñen vostedes un cerebro cuadriculado, que o único que pretende é domesticar ás mulleres e domesticar ós inferiores, quitándonos todos os dereitos para que teñamos que dicir amén, á Lei de Dependencia, á Sanidade, á Educación, Hospitais privados, etc., etc., etc., privilexios para uns poucos e os de abaixo que estean caladiños. Os nenos, un de cada tres, pasa fame, que importa, ¿que importa?, ¿que importa?, nada, Sr. Vázquez Almuíña, nada, pero non imos a consentir que nos digan o que temos que facer. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Vamos a votar, ¿hai algunha emenda, algunha proposta?, non hai ningunha. Pois votamos a Moción do Grupo Provincial do Partido Socialista relativa á retirada do anteproxecto de Lei orgánica, pola que se pretende revisar a Lexislación vixente en España sobre saúde sexual e reprodutiva e interrupción voluntaria do embarazo. ¿Votos a favor?. ¿Abstencións?. ¿Votos en contra?. Queda rexeitada. Pasamos ó punto seguinte. O Pleno acorda, por maioría de votos en contra do PP e cos votos a favor do PSdeG-PSOE e do BNG, rexeitar a Moción do Grupo Provincial Socialista, relativa á retirada do anteproxecto de Lei orgánica pola que se pretende revisar a lexislación vixente en España sobre saúde sexual e reprodutiva e interrupción voluntaria do embarazo. 5.6434.- MOCIÓN DO GRUPO PROVINCIAL DO BNG, RELATIVA Á SITUACIÓN QUE ESTÁN A PASAR OS EMIGRANTES RETORNADOS POLA ACTUACIÓN DA AXENCIA TRIBUTARIA Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moción do Grupo Provincial do BNG, relativa á situación que están a pasar os emigrantes retornados pola actuación da Axencia Tributaria. Don Cesáreo Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Gracias, Sr. Presidente. Bos días a todos e a todas. Ben, esta Moción foi presentada e en gran parte debatida no Pleno pasado, era unha Moción de urxencia, ó final, pois, foi así un Pleno, relativamente, alborotado, e, vamos, non se chegou a votar. A ver, procuramos, digamos, ser breves, o máis breve posible porque creo que a situación é coñecida, en todo caso, facer incidencia no contraste, no contraste que se dá no marco no que teñen que desenvolverse as tributacións dos emigrantes que, por unha razón ou por outra, por desgraza, tiveron que emigrar e que agora teñen algunha pensión, ¿non?. Dicía no Pleno pasado que, se o que está a pasar con estes emigrantes chega a pasar pois en Arxentina, en Venezuela, en Cuba, cando o Estado español ou a Xunta lle mandaban unha axuda, creo que eran cen dólares ó mes, ós nosos emigrantes en situación difícil, se chegan, se chegamos a decatarnos de que o estado alí lles rapiñaba parte desa axuda, vía impostos, pois supoño que as planas, as portadas, as declaracións, ían ser tremendas, ¿non?, ou sexa, pois “arxentinos arruínan ou rouban”, calquera burrada teriamos que ler, ¿non?, e demais. Bueno, pois iso é o que se está a facer cos emigrantes, coas pensións que os emigrantes están percibindo dos seus, vamos, dos estados nos que estiveron traballando, nos que estiveron emigrados, e con iso da división, de dous perceptores, non sei que, pois aínda empeora drasticamente, empeora drasticamente ó ter que facer a declaración por unha cantidade moito menor que si tiveran unha pensión única. Dicía no Pleno pasado que iso, que, alguén, un familiar meu, a miña nai en concreto, debía ser unha terrible defraudadora porque cobraba pois igual, antes de morrer, igual, 20€ creo que de Holanda e 50€ de Alemaña, ¿non?, porque meu pai estivera emigrado e non sei canto, total ó final xuntaba catrocentos e pico euros, debía ser unha defraudadora terrible, ¿non?. Bueno, francamente, é un disparate que a quen se lle ocorreu, debeu ser algún lexislador nun momento de quentura, así disto de febres agudas, e que despois, que estivo aí latente, ninguén o aplicou, supoño porque o sentido común, ás veces, pois manda sobre a norma. Pero agora, de repente, descubriron que o fraude non son as fortunas que están fóra, que se legalizan, non son os, vamos, a gran economía sumerxida, por certo, agora estamos dálle que che pego coa economía sumerxida, que creo que nas cifras que saen da economía sumerxida, entran cousas tan simpáticas como, se un produce leitugas para si mesmo, ó non declaralas é economía sumerxida. Bueno, francamente, un, vamos, de risa, ¿non?, é pero moi cruel o que estamos a ver con respecto ás tributacións, e, en concreto, con respecto ós emigrantes que están cobrando pensións doutros estados a situación é esa. Dende logo, agardo que se faga, vamos, se aprobe e que este asunto se resolva porque, xa digo, é absolutamente terceiromundista, é absolutamente terceiromundista, inxusto e, dende logo, non vai ser o problema do fraude, o problema da falta de recursos da Axencia Tributaria non é precisamente por isto. A propia demostración é que durante anos non se aplicou porque, alguén o puxo aí, se cadra tecnicamente, se cadra se deslizou ou se cadra a saber por que, pero, de repente, agora, nos topamos con que se aplica e repito, pensen, seriamente, que pasaría se as axudas que se estiveron, que incluso ían á ver, estas viaxes incorporados, ¿non?, que se estiveron dando ós emigrantes en Sudamérica, pois que o Estado lle procurara detraer unha gran cantidade substancial, ¿non?, iso que, vamos, eses viaxes que se pagaban dende a Xunta, por exemplo, eses había que declaralos, imaxinarvos a que se podía líar se é que resulta que o estado arxentino di “oiga, agora págame pola viaxe, porque é unha especie, págame pola viaxe e declárame parte con retrasos e multa”, bueno, e que podiamos aquí, bueno, en fin, e o terceiro mundo que cousas fai, por favor, por favor, sexamos un pouquiño obxectivos. Isto é un disparate. Moitas grazas. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Don Santos Héctor. Sr. Rodríguez Díaz.- Gracias Presidente. Bo día a todas e a todos. O Grupo Provincial Socialista, xa mostramos o noso apoio e respaldo, solidariedade, ó colectivo de emigrantes retornados no Pleno anterior, con presenza deles aquí, e tamén en distintas xuntanzas que vamos tendo en provincias ou de ámbito galego, polo tanto, reiterar aquí, dende logo, o noso respaldo. Pero queríamos, brevemente, deixar algunha cuestión clara, porque vemos que xa son milleiros os pensionistas que cobran pensión do estranxeiro, que están a recibir notificacións de Facenda, da Axencia Tributaria, onde se lle esixe que fagan os pagos de 2008 e ademais con fortes sancións. Estánselle reclamando a estas familias pois cantidades de cartos, pois moi difíciles de abordar por parte delas. Dende logo, o que non se pode é tratar a estes cidadáns, a estas persoas, pois como delincuentes, porque, en moitos casos e a preguntas deles e iniciativa deles, foron os propios servizos da Axencia Tributaria os que non incluíron as pensións do estranxeiro dentro das obrigas tributarias. E, vemos, como agora, os servizos de Facenda están notificando, como requirimento, o pago das declaracións complementarias, o que supón que os afectados teñen que aboar, ademais, unha multa polo retraso, ademais unha multa polo retraso. Vemos que este é un máis, dese afán recadador que ten o Partido Popular, recentemente, ademais en datas navideñas, sacaron tamén, que hai que cotizar polo bono da comida que as empresas dan ós seus traballadores, e aquí non podían ser menos tampouco, dentro deste afán, estes pensionistas que son emigrantes retornados. E quero deixar aquí, en nome do Grupo Socialista, moi claro, que durante o noso goberno, o goberno dos Socialistas no Estado, estes pensionistas non pagaron, non pagaron, durante dous anos, os anos que nós gobernamos, eles non pagaron, polo tanto, non se nos pode achacar a nós de que había unha Lei, nin moito menos. E ademais, e ademais, o Partido Popular leva gobernando dous anos e tivo tempo de sobra para cambiar a lexislación, para que estes emigrantes non teñan que pagar estes atrasos e estas multas. Nós estamos de acordo en que teñen que cotizar, dende logo, polo que cobren, pero non pagar por atrasos, os atrasos, nin as multas. Pois vemos, dende logo, nos sumamos ó emprazamento que fai o Bloque Nacionalista Galego, de emprazar tamén nós ó Partido Popular, que en moitos concellos teñen aprobadas mocións similares, no propio Parlamento hai aprobada unha moción tamén por todos os grupos, pois a que faga aquí, tamén, na Deputación, faga ese exercicio, tamén, de apoiar a esta moción, ¿non?. Polo tanto, nós vamos a votar a favor desta moción, aínda que cremos que podería ser mellorada, incluíndo algunhas cuestións das que xa figuraban, as que figuran no acordo do Parlamento galego, como é, o digo in voce, habilitar, para o caso de que teñan que afrontar pagos polas súas declaracións complementarias, períodos de pagamento máis longos que os estipulados habitualmente, e en aras de evitar un quebranto económico nas unidades familiares deses pensionistas; e dous, eximir do pago de sancións sobre as percepcións anteriores a decembro de 2012. Moitas grazas. Sr. Presidente (Figueroa Vila).- Moitas grazas, Don Santos Héctor. Ten a palabra Don José López Campos. Sr. López Campos.- Moi ben, moitas grazas Sr. Presidente. Compañeiros desta Corporación provincial, dicir, desde o Grupo Popular, que estamos creo que de acordo en moitos dos aspectos que se tratan e se trataron no propio debate desta moción, incluso na súa exposición de motivos, non en todos, como despois de forma breve intentarei subliñar, pero si é certo que ás veces un non deixa de saír da súa sorpresa, ¿non?, dende esa discrepancia, que creo que é boa sempre ter, pero sobre todo en cuestións que atinxen á superioridade moral que se arroga algún partido político, normalmente, Partido Socialista e BNG, en relación a determinados temas, ¿non?. Eu resístome e me revelo a esa suposta superioridade moral que teñen para vostedes e se arrogan vostedes para intentar defender algún debate ou algunha cuestión; e tamén me revelo, profundamente, e me sorprendo, fundamentalmente, de que declaracións como puido facer o Sr. Santos Héctor agora, que é o PSOE, o Partido Socialista, no que el milita, fai as leis para non cumprilas. Sabiamos que tiñan moitas capacidades vostedes de facer moitas cuestións que non nos deixan indiferentes á xente normal e corrente, pero o que non sabía eu da súa capacidade de aprobar leis parlamentarias co firme convencemento de que non as van a cumprir, e, por encima, chegar aquí, a esta sede, a unha sede democrática, como é a Deputación de Pontevedra e inchar peito dicindo que vostedes aprobaron unha Lei no Parlamento do Estado, no Congreso dos Deputados, cos votos do Partido Socialista, unha Lei que modificaba substancialmente as condicións do IRPF e que afectaba directamente ós pensionistas retornados, e que vostede veña aquí a dicir que aínda que a aprobaron, durante dous anos, vostedes nona cumpriron. Iso é, o máximo resume, e dende logo é unha situación que non é o normal e o habitual nunha sociedade democrática, pero vostedes, como teñen esa superioridade moral, aínda o poden dicir, se o dixera calquera outro seguramente se estaban rasgando as vestiduras, ¿non?. Por iso, se eses son os fundamentos deste debate nun tema, no que de fondo creo que todos estamos de acordo, creo pouco temos que debater nesta cuestión, ¿non?, me parece que todos estamos de acordo en que, e sobre todo os que somos alcaldes na provincia de Pontevedra e vivimos de forma moi cercana este conflito, os que mantivemos moitas reunións cos afectados pola cuestión das reclamacións da Axencia Tributaria, aqueles que nos tocou, de forma directa ou indirecta, nas nosas familias e nos nosos círculos máis cercanos, nas persoas coas que convivimos todos os días, nesa política local do día a día, de estar enriba dos problemas, sabemos que isto non é unha cuestión menor, é unha cuestión que afecta de forma, como dicía antes, de forma directa, a centos ou miles de persoas, ¿non?, que vemos as súas caras e convivimos co seu problema. E é certo que non foi unha decisión acertada, é certo que non foi unha xestión levada de forma adecuada, tendo en conta que era unha lei aprobada no ano 2008, como dicía antes, non, precisamente, polo Partido Popular senón polo Partido Socialista, e unha Lei que supoñía un cambio substancial na forma de tributación e que non foi debidamente comunicada ás persoas que ían a ser obxecto desa modificación. Aí si é certo que puido haber, no seu momento, unha mellor comunicación, que a Axencia Tributaria puido haber trasladado ese cambio, nese ano 2008 ou posterior e as afeccións ou as supostas repercusións que ía a ter, de forma individual, en cada unha desas persoas, si se podía haber remitido e é algo que nos achacan o colectivo de emigrantes retornados, unha comunicación por parte da Axencia Tributaria como noutros casos se ten feito para comunicar dese cambio substancial na lexislación, e, tamén, é certo que, posteriormente, discrepamos todos, fundamentalmente, de que estes señores sexan defraudadores ou houbera un dolo ou unha intención pola súa parte de defraudar. Seguramente, posiblemente, estamos todos convencidos de que foi pois un descoñecemento ou unha falta de información, o que os levou a non facer debidamente a súa tributación. Tendo en conta todo isto creo que, os postulados son claros e todos coincidimos no fundamental, polo tanto, seguiremos na liña do consenso neste tema, nos parece axeitada a Moción do Bloque Nacionalista Galego e as posicións que mantivemos en todos os concellos da provincia de Pontevedra, incluso no Parlamento de Galicia, polo tanto, creo que todos debemos seguir nesa dirección, intentar buscar unha solución adecuada a un problema real, existente na nosa sociedade, polo tanto, creo que aí debemos de, sobre todo no tocante, como dicía o Sr. Santos Héctor, ó tema das sancións que se establecen por parte da Axencia Tributaria, no cal creo que todos discrepamos, sabemos que a Lei obriga a que estas persoas tributen polas rendas mundiais no país de residencia, polo tanto, as pensións están recollidas aí; sabemos ademais, que posiblemente haxa que facer un traballo dunha modificación no que son os límites máximos de tributación por dobres ou por máis pagadores, entendemos que ó mellor esa limitación, de once mil douscentos euros, pode ser reaxustada para non prexudicar a estas persoas e a diferenza das persoas que reciben rendas no territorio español e rendas nacionais, e ademais de todo iso, dicir que non compartimos algún aspecto proposto na Moción do BNG, cando se refire a que, bueno, pois, o modelo de convenio, onde establece o modelo de convenio coa OCDE, no que as pensións e remuneracións similares pagadas con cargo a fondos creados por un estado no estranxeiro están exentas de tributación en España, non é así, a interpretación, e o digo porque é importante sabelo tamén, a interpretación que fai a Axencia Tributaria é que a tributación para residentes fiscais en España das pensións obtidas no estranxeiro, tributan de forma diferente, segundo sexan pensións públicas ou pensións privadas, e iso interprétase como pensións derivadas de traballos en administracións públicas ou de traballos en empresas privadas, e aí é onde está a diferenza coa Moción que presenta o BNG, pero en definitiva e, polo tanto, entendemos que as pensións que son percibidas por razón dun traballo nunha administración pública estarán exentas en España porque xa tributan no país de orixe, pero aquelas que sexan derivadas por prestacións de traballos en empresas privadas si tributarán no pais de residencia, e, polo tanto, si teñen que tributar en España. Pero aí é certo que na tributación hai moito que falar, a lei, coincido co Sr. Mosquera totalmente, non é unha lei ben fundamentada, non é unha lei ben pensada, non é unha lei que se fixera, expresamente, para ter en conta a situación especial deste colectivo de emigrantes retornados e aí, posiblemente, teñamos que insistir en que o Parlamento traballe nunha mellora en relación a esta cuestión no propio Parlamento, en sede parlamentaria, que esperemos que así sexa. Así que, pola nosa parte, tendo en conta estas consideracións e sendo consecuente co dito nas distintas reunións e polo, representado, por todos os alcaldes que hoxe forman parte desta corporación municipal, por suposto que apoiaremos a Moción presentada polo Bloque Nacionalista Galego. Moitas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias D. José López Campos. ¿Algunha intervención máis?. D. Cesáreo Mosquera. Si. Sr. Mosquera Lorenzo.- Ben, unha cuestión, dúas cuestionciñas, bueno, a exposición de motivos non se vota, polo tanto, non sería un termo, sería unha discusión moi xurídica iso dos convenio do OCDE e demais. Dúas cousiñas, unha, o BNG cando se discutiu esta Lei no Parlamento presentou unha emenda totalidade e mostrou a súa frontal oposición; e dúas, no espírito da Lei, creo, e na aplicación non digamos, creo que hai uns problemas tremendos. Non vamos a votar esta Moción, está como está, está redactada para intentar chegar a un acordo, pero creo que non é xusto que se alguén traballa nun estado estranxeiro ten un tratamento fiscal bastante máis favorable que se traballa aquí e resulta que está na súa vida produtiva, ganando o máximo e demais, e cando é pensionista ten un tratamento terriblemente peor que se é pensionista aquí. Algo deste calibre non é casual, non é casual, se cadra pois estase pensando que, pois certos empresarios ou deportistas fixen a súa residencia en Andorra pero non perdan a Nacionalidade, ben, ¡a saber!, ¡a saber!, pero desde logo non é casual, é meterlle o pau ó que non ten escapatoria, vamos, creo, senón se perdeu, creo que ata se se traballa en Ceuta e Melilla e antes en Canarias, había un tratamento fiscal bastante máis favorable, ata iso. Bueno, sería unha discusión que nos levaría bastante ó fondo, as solucións que están aportando de quitar os expedientes, non, hai unha inxustiza radical de fondo, pero radical, radical. Igual se está fomentando que a xente se marche para fóra, se traballa fóra ten un mellor tratamento fiscal pero cando volve aquí de pensionista, ¡traca!, non parece xusto. En todo caso, agradecer o voto favorable e nada máis. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Bueno, vamos a votar o seguinte acordo, “Mostrar a máis enérxica repulsa pola actuación da Axencia Tributaria e a solidariedade cos emigrantes retornados afectados por estas actuacións. Segundo, dirixirse á Axencia Tributaria e ó Goberno do Estado, para que, con carácter urxente adopte as medidas precisas e necesarias para rematar con esta inxusta situación. ¿Votos en contra?. ¿Abstencións?. Todos a favor. O Pleno, de conformidade co ditame da Comisión Informativa de Benestar Social e Muller, acorda por unanimidade, aprobar a Moción do Grupo Provincial do BNG relativa á situación que están a pasar os emigrantes retornados pola actuación da Axencia Tributaria. Dita Moción é como segue: “O Grupo Provincial do BNG na Deputación de Pontevedra, a través do seu Portavoz, presenta a seguinte Moción de Urxencia relativa á situación que están a pasar os emigrantes retornados pola actuación da Axencia Tributaria: EXPOSICIÓN DE MOTIVOS A intensidade dos fenómenos migratorios posteriores á Segunda Guerra Mundial e a posguerra española, particularmente intenso en Galicia, obrigou a establecer instrumentos xurídicos internacionais para respectar e protexer os dereitos adquiridos ó longo da vida laboral dos traballadores/as emigrantes, con independencia do estado onde se xerasen. Como resultado, existen convenios de Seguranza social asinados entre o Estado español e a maioría dos membros da OCDE onde houbo presenza significativa de traballadores/as emigrados con orixe no Estado español, que aseguraron o mantemento de prestacións sociais, entre elas as pensións de invalidez, xubilación e viuvez, unha vez rematada a vida laboral, así como o seu pagamento no lugar de residencia. Tamén se rubricaron convenios para regular os aspectos tributarios desas prestacións percibidas desde o estranxeiro, co fin de harmonizar o tratamento fiscal e evitar a dobre imposición. O modelo de Convenio da OCDE, adoptado na maioría destes convenios, exime “ás pensións e remuneracións similares pagadas por ou con cargo a fondos creados por un Estado, organismos autónomos, autoridades ou administracións locais” están exentas de impostos no outro Estado. Contrariando estes convenios e a xurisprudencia existente, a Axencia Tributaria está a perseguir ós emigrantes retornados que perciben algún tipo de pensión doutro estado estranxeiro. Estamos ante un comportamento cruel e indigno por parte do Estado español e da Axencia Tributaria. Nin tan sequera trata a estes emigrantes retornados coma ós demais contribuíntes en canto a mínimos exentos; cando se viron obrigados a emigrar, o Estado español viviu das remesas que enviaban. Agora pretende engordar o fisco expropiando parte das transferencias que os fondos de pensións dos estados receptores fan ós emigrantes retornados. Contrasta esta voracidade inxusta coas amnistías fiscais e as facilidades que se lle dan ós verdadeiros defraudadores. Por todo o exposto, sométese ó Pleno da Deputación o seguinte acordo: 1.- Mostrar a máis enérxica repulsa pola actuación da Axencia Tributaria e a solidariedade cos emigrantes retornados afectados por estas actuacións da AT. 2.- Dirixirse á Axencia Tributaria e ó Goberno do Estado para que, con carácter urxente, adopte as medidas precisas e necesarias para rematar con esta inxusta situación.” 6.6435.- MOCIÓN DO GRUPO PROVINCIAL DO PSdeG-PSOE, EN RELACIÓN CO MAPA SANITARIO DA PROVINCIA Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Pasamos ó seguinte punto da orde do día, a última Moción, que é, “Moción do Grupo Provincial do PSdeG-PSOE en relación co mapa sanitario da provincia. D. Santos Héctor. Sr. Rodríguez Díaz.- Bos días de novo. Presentamos dende o Grupo Provincial do PSdeG-PSOE esta Moción, que está ademais causando estas decisións da Xunta de Galicia, da súa Conselleira e do Presidente Feijóo, pois grandes contestacións na nosa provincia, porque vemos que as modificacións dos hospitais de referencia, que todos coñecemos como o mapa sanitario de Galicia, foise definindo ó longo destes anos con sucesivos decretos, primeiro foi no ano 1984 e último no ano 2005. Un mapa sanitario que ata agora segue en vigor, pero que se vai a modificar por mor dunha instrución da actual Conselleira de Sanidade, pasamos de regular por decreto a unha instrución algo tan importante como é a saúde dos homes e das mulleres da provincia de Pontevedra. Esta modificación dos hospitais de referencia desta provincia para certas patoloxías supón inconvenientes para os pontevedreses, ademais de asumir ós hospitais da provincia a ser de segunda. O reparto que propón a Xunta de Galicia, ofrece once referencias únicas: ó Complexo hospitalario universitario de A Coruña, dez ó Complexo hospitalario de Santiago, e tan só catro ó Complexo hospitalario de Vigo, prexudicando ó sur de Galicia cunha dotación sanitaria insuficiente a pesares de ter o maior número de habitantes. Así a área sanitaria coruñesa será de referencia para máis de un millón oitocentos mil habitantes, sumando o hospital de Santiago e tamén o de Coruña; e o hospital de Vigo quedará para en torno a novecentos mil habitantes. Na mentres, estase a facer un hospital en Vigo, un hospital privado con fondos públicos, que xa vai sufrindo recortes tras recortes e en canto as súas instalacións ó reducir o seu número de camas; iso si, vénse de asinar a hospitais coruñeses, tanto o de Coruña coma o de Santiago, que son públicos, as doenzas e probas máis custosas, para deixar para este hospital de Vigo, que vai a ter xestión privada, un hospital privado, as menos custosas, aquelas que son máis baratas de prestar e, polo tanto, con maior beneficio para as empresas que teñen adxudicado ese hospital. Ademais, esta nova distribución vai prexudicar ós doentes de Vigo, xa que, por un lado, van ter que asumir desprazamentos máis longos e, por outro, os profesionais da medicina pública de Vigo terán unha menor oportunidade de formación ó reducirse a poboación con patoloxías e probas diagnósticas e cirurxías complexas, diminuíndo a masa crítica de patoloxías complexas tratadas ou que repercuten na calidade asistencial. É o que está a ocorrer, tamén, en Pontevedra, o 28 de decembro de 2010 o Presidente da Xunta de Galicia, o Sr. Núñez Feijóo, presentaba o Proxecto do novo hospital de Monte Carrasco, aquí en Pontevedra, unha data moi significativa que xa facía prever o resultado, era antes de eleccións. O Partido Popular desbotaba así o proxecto de ampliación de Montecelo, que saía moito máis barato e máis operativo pero a realidade é que catro anos máis tarde e pese a innumerables anuncios e promesas de inicio das obras, non hai hospital en Pontevedra nin se lle espera. O mesmo ocorre con tan cacareada ampliación do hospital do Salnés, polo momento o único que hai é unha lameira que serve, que está servindo de aparcadoiro, por certo, unha inversión da Deputación de Pontevedra, porque a Xunta, igual que aquí no hospital de Montecelo, nin está nin se lle espera. E o hospital do Salnés, a día de hoxe, non deixa de ser un centro de saúde de gran tamaño. Estas son as realidades da asistencia sanitaria na nosa provincia, as inversións tecnolóxicas as leva A Coruña, e Pontevedra vai quedando residual, a medio prazo, estamos a sufrir unha descapitalización dos servizos asistenciais na provincia de Pontevedra, incrementando a fenda diferencial de financiamento con relación á provincia de A Coruña. Terá que explicar, tamén, aquí na Deputación, o Partido Popular, porque un veciño de Pontevedra ten que facer máis de 60 km ata Santiago e pagar unha autopista e por que non ten ese servizo en Pontevedra ou en Vigo, que está a 30 km. Tamén para, non só para os pacientes, senón para as persoas que acompañan ós pacientes, que teñen que facer uns desprazamentos moito máis custosos, que teñen que, ademais, para acompañar, nalgúns casos, ata facer pernota e dende logo, esta decisión, que é unha decisión meditada, ten unhas graves consecuencias económicas e tamén sociais, aquí nesta provincia. Repito, unhas graves consecuencias económicas e sociais. E vemos tamén, como se pasa de puntillas e parece que non sucedeu, como o famoso céntimo sanitario no combustible, é dicir, onde está o que se recada de impostos, porque non é un céntimo, son cinco céntimos, dous os implantou o anterior Presidente da Xunta de Galicia, o Sr. Fraga e tres os acaba de implantar o actual Presidente, Núñez Feijóo. Por iso, nós solicitamos, atendendo a todos estes argumentos, que o Pleno da Deputación de Pontevedra, que inste á Consellería de Sanidade a manter o actual mapa sanitario na provincia de Pontevedra e no punto dous, que se dea conta deste acordo á Consellería de Sanidade e ó Presidente da Xunta de Galicia. Moitas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moitas gracias. D. Cesáreo Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Grazas. Bueno creo que é un asunto suficientemente claro, suficientemente debatido, que se deu moita, vamos, xa moita argumentación, evidentemente nós non somos, non fomos nunca partidarios de que a sanidade se, bueno, aquela teoría que houbo en tempos que había que facer hospitais en todos lados, obviamente, non era viable, pero si aí houbo unha estruturación, uns servizos e un volume, que mirémolo como o miremos está descompensado, está descompensado, e que, cando menos non se descompense máis. A provincia de Pontevedra é a que ten a concentración de poboación maior en menor superficie e ten unha carteira de servizos, sempre podemos pedir que sexa máis e pedirémolo, pero home, polo menos que non se reste, que non se reste. Creo que tal como está a parte resolutiva da moción, que cando menos se manteña todo ese mapa sanitario, cremos que é un mínimo sensato, un mínimo sensato, que, bueno, pois se un mira a carteira de servizos, promesas, non promesas, non vamos a entrar aí, ¿non?, o que estamos agora discutindo é a modificación do mapa sanitario e, evidentemente, son temas moi sensibles, non son unha broma, non é igual en certas especialidades ter que ir a 60 km que a 20 e, como era aquilo, non, uns minutos, ata creo que houbo un anuncio, non sei de Sanidade ou do Ministerio, ¿non?, que era “os minutos salvan vidas” ou unha cousa así, ás veces sucede, bueno, pois xa sabemos que non están os tempos para grandes foguetes, para grandes cousas, para pedir agora grandes infraestruturas, que haberá que seguir demandándoas, polo menos que se enfoquen e demais, pero, cando menos, que se manteña o mapa sanitario actual. Creo que é unha Moción perfectamente asumible por todo o mundo e neste, agardo, digo, que sexa aprobada por unanimidade porque, creo que todos, en principio estamos, incluso a propia Consellería creo que dixo, bueno, pois se hai algún problema especial xa se deixa como está; algunhas declaracións hai por aí, ¿non?, bueno, creo que non o pensou moi ben antes de facelo, porque, xa nunha área xeográfica, ¿non?, neste caso a provincia e non toda, ¿non?, porque Cesures, Valga, A Estrada e demais, están máis cerca de Santiago, están en Santiago loxicamente, e, pois, bueno, o que estaba, hai unhas declaracións aí xa dicindo iso que agardemos que se cumpran de verdade, porque perder carteira sanitaria xa nunha situación en que comparativamente está peor que calquera outra área tan densamente poboada de Galicia, pois non parece razoable. Moitas grazas. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Si, bueno esta é unha moción recorrente dentro da liña do que dicía o noso compañeiro Vázquez Almuíña, de facer política, de facer política, de buscar fotos, de buscar votos e non pensar realmente no que necesitamos. E creo que se acaba de demostrar por parte dalgún intervinte, que o que preocupa é que seguramente o que vostedes non fixeron cando gobernaron. Vostedes cando gobernaron fixeron unha serie de propostas que non foron capaces de cumprir, estiveron boicoteando durante moito tempo, tanto a construción do hospital en Pontevedra como, sobre todo dunha maneira especial, e agora, claro, é unha evidencia o hospital de Vigo, porque é unha evidencia, vostede acaba de falar que é un hospital privado con fondos públicos. É dicir, vostedes cada día din unha cousa distinta segundo vaia a traxectoria dese hospital; cando estaba paralizado, que non había fondos, que non se ía a chegar a acordo coas empresas; cando se pon en marcha, dicían que se ía a reducir e agora non sabemos cal é a seguinte fase, pero o hospital de Vigo, cada día crece máis e esa obra é unha obra, eu fixen unha afirmación un día e a repito, un día, é a obra máis importante dos últimos tempos, na provincia de Pontevedra e en Galicia coa Ponte de Rande. Mire vostede o que significou a Ponte de Rande naquel momento de mobilidade para a nosa poboación, pois o hospital de Vigo é un hospital que vai a ser unha infraestrutura imprescindible e que vai a demandar toda a provincia, e sobre todo, pois todas aquelas persoas que o utilicen. E vostedes están buscando, bueno, pois, desviar a atención e iso son os argumentos que vostedes plantexan. Vostedes saben perfectamente que o Goberno Galego aprobou unha Lei de Garantías Sanitarias que permite que sexa o propio paciente o que elixa o seu hospital de referencia, polo tanto, a polémica que algúns queren seguir plantexando carece de vixencia, carece de sentido, porque se isto vai a suceder, se vai a ter a posibilidade de que cada un poida ser atendido. Esta é unha cuestión importante e fundamental, que vostedes no seu discurso non a din, é dicir, non lles interesa, evidentemente, e isto, bueno, pois, creo que é grave que se poida ocultar unha información destas características. Se o paciente quere ser atendido en Vigo vai a ser atendido en Vigo, o que fai que a Xunta estableza un protocolo de derivacións, loxicamente, que permita equilibrar a carga poboacional que atende cada hospital e axilizar a atención dos pacientes. Naqueles casos, tamén vostedes o saben e non o din, nos que haxa referencia do hospital por parte de pacientes, se derivarán a Santiago, porque van a ser atendidos antes. E tamén, con respecto a Pontevedra, en ningún momento esta redistribución significa que se deixe a Pontevedra de lado; polo tanto, Pontevedra vai a contar cun hospital, eu lle digo ós pontevedreses que, o discurso do Partido Socialista e dalgún grupo máis é o mesmo que fixeron en Vigo, durante o tempo que eles gobernaron fixeron maquetas, fixeron presentacións, non había nin unha soa obra, agora eu só, para os que non coñecen esa obra dese hospital, cando teñan a oportunidade de pasar polo segundo cinturón, paren dous minutos, fíxense e se darán conta da magnitude desa obra, que esa obra é unha realidade, é un feito dun goberno comprometido coa sanidade da nosa provincia e é un feito que está aí e que cada día crece máis a obra. E iso sucederá exactamente igual na cidade, na cidade de Pontevedra, aínda que algúns, bueno, pois pretenden que isto non suceda, loxicamente, pondo o pau na roda que é o que fan continuamente. Pero, nun momento de crise como o que estamos a vivir, fagan unha reflexión vostedes, a nivel nacional ou a nivel europeo, ¿que tipo de hospitais están facendo?. Pois aquí está o Hospital de Vigo rematándose, dentro dun ano e medio, está o crecemento do Hospital do Salnés, está o proxecto do Hospital de Pontevedra, como hospital único, que bueno, que loxicamente ten unhas diferenzas políticas, pero que nós seguimos apostando por esa solución, e polo tanto, eu creo que nun momento de crise que se estean facendo tantas inversións na sanidade pública, pois, loxicamente, eu creo que a vostedes o que lle preocupa, para vostedes canto peor mellor e iso é moi grave cando estamos a falar da sanidade, que canto peor mellor, eu creo que debíamos de ter un pouco de coidado con este sector, con este tema, e non estar facendo política continuamente con plataformas e intentando desviar a atención, permanentemente, cun obxectivo e unha diana clara, que é o Presidente Feijóo e o Partido Popular. Eu creo que temos que estar orgullosos do traballo que está facendo a Xunta de Galicia en canto á Sanidade, leva catro anos e medio, cinco, gobernando e en cinco anos puxo todas estas obras que, con referencia á provincia de Pontevedra, son importantísimas, a ampliación do Hospital do Salnés, o proxecto en marcha, da cidade de Pontevedra e a construción do Hospital de Vigo. Se vostedes encontran unha etapa onde as inversións e o compromiso sexa maior que esta, pois dígano, pero bueno, pero non fagan política porque coa sanidade é moi complicado facer política, porque ó final vamos a pasar todos por alí, como digo eu, vamos a pasar todos por alí e os que teñan unha desgraza de pasar antes, pois evidentemente queren canto antes esas instalacións. Eu creo que non se debían de por paus na roda, non se debería de facer demagoxia, non se debería de intentar paralizar estes proxectos senón todo o contrario, apoiar todos e, o Sergas, evidentemente, tamén ten que tomar decisións para resolver os problemas que se lle plantexan dos cidadáns nos lugares máis próximos, e isto é un tema que, evidentemente, ten a súa complexidade, pero eu creo que están acertando no enfoque que se lle están plantexando e que se lle está dando. Non se prexudica a ninguén, a lei de, como dicía anteriormente, a Lei de Garantías Sanitarias permite, permite e isto dígano claramente, porque é verdade, permiten que sexa o propio paciente o que elixa o seu hospital de referencia e polo tanto, non ten que haber polémica senón todo o contrario. Eu creo que é buscar eficiencia, buscar maior servizo e intentar que os pacientes, loxicamente, sexan atendidos o mellor posible en cada un dos hospitais a onde acudan. Eu creo que iso ten que ser o obxectivo, non nos quedemos na anécdota, porque se nos quedamos na anécdota, evidentemente, estamos todos prexudicando ó mapa sanitario e estamos todos prexudicando a un sector da sanidade, que xa ten a súa problemática e que ademais, bueno, pois que é imprescindible, necesario, para toda a poboación que vivimos nesta provincia. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Don Cesáreo Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- Bueno, vamos a, gracias, vamos a seguir o turno normal que neste caso, vamos, ó grupo, pois tócanos. Sr. Figueroa só tres cousiñas: A primeira, un panfleto sobre a brillante xestión, brillante non, lustrosa, extraordinaria, fantástica da Xunta na Sanidade na provincia de Pontevedra, bueno, pois se quere soltalo, pois sólteo, enche tempo e xa está, non estamos discutindo iso, estamos discutindo, exactamente, se se mantén, se se vai manter non hai ningún problema votar a favor, a carteira de servizos de sanidade nos complexos hospitalarios da provincia de Pontevedra ou, senón se vai manter, é o que estamos, é o que estamos discutindo. Segunda cuestión, ten a coletilla sempre, ten dúas coletillas, é que, digo, contraditorias, non, non, é que a política está moi desprestixiada e despois todo é facer política, oiga para iso estamos, pero facer política de tomar decisións ou o que sexa, non facer política. Bueno, non sei a que se está referindo con iso de facer política, francamente, non o sei, claro, eu pódolle falar máis claramente do, podía falar do de Vigo, que tamén a súa xénese tamén a coñezo, do hospital, que houbo que pelexar co Sergas, duramente, porque nin de broma quería facer un hospital, o de Pontevedra, mire, no ano 2004 o Sergas entendeu que o mapa de dotacións de Pontevedra estaba acabado e levan, leva o Sergas, leva o Sergas, a Consellería de Sanidade, leva, exactamente dez anos mareándonos, exactamente dez anos mareándonos, iso se quere é facer política da mala; primeiro era a cuarta fase, despois era o hospital único pero, despois chega e non, cando se deron conta que había que meter cartos, din non, pois non, pois non, entón vimos cun novo hospital, e non parará aí, ¡eh!, se isto se agudiza que hai que facer dentro de tres ou catro anos pois inventarán outro, o asunto é algún paso para non efectivizalo, bueno, pois moi ben. Xa sabemos, esta Deputación tivo que pararlle as obras, cando, cando necesitaban realmente ampliar Montecelo, ampliárono saltando por riba e construíndo encima dun vial da Deputación sen autorización. Cando entenderon que xa non había ningunha urxencia, pois a marear dez anos, exactamente levan, levan dez anos mareándonos. Iso si que é facer política da mala, que digan claro, non, non vai haber ou vaina haber en tal condicións, ¿non?, mareándonos. Ben, entón, paréceme moi ben ese optimismo de que se vai facer o Hospital de Pontevedra, eu creo que, postos xa, creo que había que facer dous ou tres, ou catro. Nunha entrevista co Presidente da Xunta, directamente dixo, mire, ampliaremos o Salnés e quedará todo como está. Bueno, así, con estas palabras, quedará todo como está, en todo caso, ó Provincial, haberá que meterlle algo cando se poida, punto. Está máis tomada a decisión hai tempo de que as dotacións son esas, que pouco, agora, publicamente hai que andar anunciando, ía estar no 2013, non sei cando estaba, creo que xa está feito, leva un ano en servizo xa, se se mira un os datos do que se anunciou porque o de Montecelo ía a estar no trece pero íase atrasar ó quince, e ese xa ía estar no trece, ou sexa, leva un ano en servizo o do Monte Carrasco, máis ou menos, ou sexa que, a ver, sexamos un pouquiño serios e centremos o debate. O que estamos discutindo agora é unha moción que di, exactamente: “o Pleno da Deputación de Pontevedra insta á Consellería de Sanidade a manter o actual mapa sanitario na provincia de Pontevedra”. Que non haxa recortes da carteira sanitaria, das prestacións sanitarias. Vótese a favor ou non se vote, obviamente, tal, da intervención do Sr. Figueroa dedúcese que votar en contra supón que vai haber recortes da carteira sanitaria e vostedes danlle cobertura aquí, non hai outra interpretación. Moitas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- D. Santos Héctor, para rematar. Sr. Rodríguez Díaz.- Si, eu creo que pretender simplificar isto, como facía vostede, Sr. Figueroa, creo que é non sei, non querer entrar, vou a utilizar isto, non querer entrar no fondo da cuestión. Mire, o Hospital de Vigo se se fixera a través da Xunta de Galicia, da Administración Autonómica, saldría, aproximadamente, o seu custe, en trescentos vinte, vinte e cinco millóns, facéndoo con capital privado, para que os exploten de forma privada as empresas que o están a construír, vai a chegar a máis de mil millóns, que vamos a ter que devolver, ó longo dos anos todos os galegos e galegas. Porque claro, a xestión económica que fai o Partido Popular na Xunta de Galicia, eu creo que hai que repetila, porque vostedes tamén o fan, e meten, entre moción e moción, van metendo as súas cousiñas. Cando o Sr. Feijóo chegou á Xunta de Galicia había catro mil millóns de débeda, desde o Sr. Albor, do Sr. Fraga, do Sr. González Laxe e do Sr. Touriño, catro mil millóns de débeda. En só seis anos, cinco anos, en só cinco anos o Sr. Feijóo, Partido Popular, foi capaz de ter unha débeda de nove mil millóns de euros, en cinco anos duplicou e inda encima mil millóns máis de euros. Pero sabe o peor disto, señores do Partido Popular, é que non se ve onde están os cartos, porque o Hospital de Vigo se está facendo con cartos de empresas que van explotar aquilo de forma privada; e os cartos escapáronse polo medio dos dedos, ¿onde están os cartos?, ¿onde están os cartos?. Porque estamos máis endebedados que nunca, é dicir, máis do dobre en cinco anos que en todo o período democrático da Xunta de Galicia. Segunda cuestión, segunda cuestión, o que nós manifestamos aquí, os Socialistas, é un apoio claro e rotundo á Sanidade Pública, claro e rotundo á Sanidade Pública, porque miren, non se pode andar desviando a atención dicindo de que se pode elixir hospital, no no, no no, no no, porque mire, vostedes teñen que dicir ós cidadáns que non se toca a área de referencia do Complexo Hospitalario da Coruña, que segue tendo exactamente a mesma poboación, que non se toca, para nada, a área de referencia de Santiago, que segue tendo a mesma poboación, pero a que se toca é a área poboacional desta provincia, que pasan trescentos mil, trescentos mil habitantes daquí para o norte, para a provincia de A Coruña, iso téñeno que dicir vostedes, cos efectos que ten cando fixen a primeira intervención. Pero claro, fíxense vostedes, as referencias, se eu quero elixir hospital, as referencias que teño no sur son catro, catro referencias; en Coruña teñen dez, once referencias, e en Santiago dez referencias. Por iso, que cando, é unha falacia que se diga que se pode elixir, é dicir, non me queda máis remedio que ir ás referencias que hai na Coruña ou que hai en Santiago, porque amais ó levarme trescentos mil habitantes de aquí, vai imposibilitar que se poidan ter aquí. E, amais, se poden detallar, mire, Vigo ten catro referencias únicas, é dicir, técnicas que só se practican en Vigo e que son, as de Vigo son, córneas, médulas, sen embargo, para os órganos máis potentes, corazón, pulmón, fígado, fanse na Coruña; riñón e páncreas, fanse en Santiago e a Coruña. Polo tanto, vemos unha clara discriminación señores do Partido Popular, pero, amais, todas estas referencias veñen acompañadas de que, de inversións, por iso lle dicía gran impacto económico e social, de inversións, de alta especialización e de alta tecnoloxía. E hai que desmitificar, porque vou a ser breve, hai que desmitificar, tamén, o que di a Sra. Conselleira de Sanidade de que con isto se rebaixarán as listas de espera, non é verdade, xustamente nesta nova ordenación de referencias sanitarias, xustamente, xustamente todas estas referencias, cirurxía cardíaca, plástica, pediátrica, torácica, neuroloxía, xusto nestas, en Vigo hai menos lista de espera que en Santiago, xusto nas referencias que se cambian hai menor lista de espera no Hospital de Vigo que no de Pontevedra. Polo tanto, non nos conten, non nos conten películas, polo tanto isto, hai que dicir e hai que recordar e o saben os expertos mellor que eu, que eu non me declaro experto nesto, pero si que a accesibilidade en servizos sanitarios non só é o tempo de espera, como eu lle manifestaba, senón tamén a distancia cando falábamos que van a ter que facer entre sesenta ou oitenta quilómetros. Polo tanto, vemos que é un agravio a esta provincia, e que, dende logo, aquí, os grupos que conformamos esta corporación, debíamos manifestarnos en contra desto porque é moi grave, é moi grave e ten un efecto, ademais, moi grave e moi duradeiro no que vai a significar a sanidade para aquí. E, como vostede moi ben dicía, Sr. Figueroa, tarde ou temprano todos terminamos indo por alí e afortunadamente podemos dicir de que gracias ós profesionais, gracias ós profesionais desa sanidade pública, universal, que por certo puxemos os socialistas, pública e gratuíta para todos, que a puxemos os socialistas, niso non somos todos iguales, en Madrid, gracias a un tribunal que non se privatizou, gracias ós tribunais e tamén á marea branca. Polo tanto, as cousas si que se poden, si que se poden cambiar, por iso digo que tarde ou temprano todos pasamos por alí e gracias a eses profesionais e ós seus esforzos somos moi ben atendidos, somos moi ben atendidos. Polo tanto, eu non me vou a meter coa última noticia da Conselleira de Sanidade, pero cando menos queda bastante desautorizada co que hoxe vén nos medios de comunicación. Eu lles pido que voten a favor desta moción, porque é votar a favor de todos os pontevedreses para que teñan unha mellor saúde e unha, unha mellor atención. Moitas gracias. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Votamos, ¿non?. Non hai máis intervencións. ¿Votos en contra?. O Partido Popular. ¿Abstencións?. E os demais a favor todos. O Pleno acorda, por maioría de votos en contra do PP e cos votos a favor do PSdeG-PSOE e do BNG, rexeitar a Moción do Grupo Provincial Socialista, en relación co mapa sanitario da provincia. 7.6436.- ASUNTOS FÓRA DA ORDE DO DÍA Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Moi ben, pois pasamos a asuntos fóra do orden do día. Non hai. Non houbo. b) Parte de información e control: 8.6437.- INFORME SOBRE CUMPRIMENTO DE PRAZOS POLA DEPUTACIÓN DE PONTEVEDRA E AS ENTIDADES LOCAIS ESCOLA DE ENFERMERÍA E CONSORCIO DE BOMBEIROS DURANTE O 4º TRIMESTRE DE 2013, EN RELACIÓN Ó DISPOSTO NA LEI 3/2004, DE 29 DE DECEMBRO, POLA QUE SE ESTABLECEN MEDIDAS DE LOITA CONTRA A MOROSIDADE NAS OPERACIÓNS COMERCIAIS Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Parte de información e control, punto oito. Informe sobre o cumprimento de prazos pola Deputación de Pontevedra e as Entidades Locais, Escola de Enfermería e o Consorcio de Bombeiros durante o 4º trimestre de 2013, en relación ó disposto na Lei 3/2004, de 29 de decembro, pola que se establecen medidas de loita contra a morosidade nas operacións comerciais. Bueno, dicir que a Deputación está pagando ós seus provedores na metade do tempo legalmente establecido, estábamos facendo un esforzo importante para garantir o pagamento ós provedores no menor tempo, porque consideramos que, é unha, gran importancia, fundamental, pois que estas empresas poidan cobrar o antes posible, e os datos do 4º trimestre demostran que a Deputación paga xa na metade do tempo establecido, é dicir, o período medio de pagamento sitúase en quince días, fronte ós trinta que marcaba a Lei de loita contra a morosidade. Aboaranse un total de catro mil oitocentas noventa e nove facturas por un importe global de algo máis de nove millóns de euros. Eu creo que, bueno, estamos avanzando neste tema, cada día máis, eu creo que hai que felicitar ó Sr. Interventor e ós servizos técnicos, polo traballo que se está a facer con respecto ó pago de facturas. ¿Algunha intervención?. O Xefe do Servizo de Contabilidade elaborou sendos informes nos que figuran o conforme de Tesourería e Intervención en relación co cumprimento por parte da Deputación de Pontevedra e as Entidades Locais Escola de Enfermería e Consorcio de Bombeiros durante o cuarto trimestre do ano 2013, dos prazos previstos na Lei 3/2004, de 29 de decembro, polo que se establecen medidas de loita contra a morosidade nas operacións comerciais. Os detalles máis relevantes dos informes en canto o cumprimento dos prazos de pago previstos son os seguintes: 1. Con referencia á data de rexistro da factura.  Pagos realizados: Pagos realizados Período Medio (días) Período Medio pago excedido(días) Pagos realizados no período Dentro Período Legal Prazo Fóra Período Legal Prazo Nº Pagos Importe Total Nº Pagos Importe Total Deputación 15 19 4.860 8.809.507,73 € 39 210.031,99 € Escola de Enfermería 12 7 19 10.640,14 € 3 455,53 € Consorcio de Bombeiros 29 22 20 856.531,36 € 2 106.908,95 €  Facturas pendentes de pago: Facturas pendentes de pago Período Medio (días) Período Medio excedido (días) Pendentes de pago no período Dentro Período Legal Prazo Fóra Período Legal Prazo Nº Operacións Importe Total Nº Operacións Importe Total Deputación 18 93 1.548 4.169.620,53 € 8 5.773,13 € Escola de Enfermería 0 0 0 0,00 € 0 0,00 € Consorcio de Bombeiros 5 0 1 219.368,11 € 0 0,00 € 2. Con referencia á data da factura.  Pagos realizados: Pagos realizados Período Medio (días) Período Medio pago excedido(días) Pagos realizados no período Dentro Período Legal Prazo Fóra Período Legal Prazo Nº Pagos Importe Total Nº Pagos Importe Total Deputación 33 33 3.774 6.406.395,83 € 1.125 2.613.143,89 € Escola de Enfermería 21 12 17 10.273,99 € 5 821,68 € Consorcio de Bombeiros 31 7 15 611.979,57 € 7 351.460,74 €  Facturas pendentes de pago: Facturas pendentes de pago Período Medio (días) Período Medio excedido (días) Pendentes de pago no período Dentro Período Legal Prazo Fóra Período Legal Prazo Nº Operacións Importe Total Nº Operacións Importe Total Deputación 34 57 1.190 2.940.462,56 € 368 1.249.145,09 € Escola de Enfermería 0 0 0 0,00 € 0 0,00 € Consorcio de Bombeiros 5 0 1 219.368,11 € 0 0,00 € 3. Intereses de demora pagados. Intereses de demora pagados Número de pagos Importe total intereses Deputación 0 0,00 € Escola de Enfermería 0 0,00 € Consorcio de Bombeiros 0 0,00 € 4. Facturas con máis de tres meses da súa anotación no rexistro de facturas e pendentes de recoñecemento da obriga. Facturas con máis de 3 meses da súa anotación no rexistro de facturas pendentes do recoñecemento da obriga Período medio de operacións pendentes de recoñecemento da obriga (PMOPR) (días) Pendentes de recoñecemento de obriga no período Nº operacións Importe total Deputación 0 0 0,00 € Escola de Enfermería 0 0 0,00 € Consorcio de Bombeiros 0 0 0,00 € O Pleno queda enterado do contido do devandito informe. 9.6438.- DAR CONTA DAS RESOLUCIÓNS PRESIDENCIAIS Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Dar conta de resolucións presidenciais. Sr. Secretario.- Si. Las resoluciones dictadas entre el veinte de diciembre y el veintisiete de enero. Queda enterado o Pleno das seguintes: - De extractos de Resolucións Presidenciais ditadas pola Presidencia entre os días 20 de decembro de 2013 e 27 de xaneiro de 2014 e que foron trasladados ós Voceiros dos distintos grupos políticos. 10.6439.- ROGOS E PREGUNTAS Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Rogos e preguntas. Don Cesáreo Mosquera. Sr. Mosquera Lorenzo.- A ver, o rogo ou pregunta, como se queira, vai en relación a algo que sucedeu o luns da semana pasada, que se deran os premios Cidade de Pontevedra, que se lle entregaban, neste caso, ó Conservatorio e máis ó Campión do Mundo de Maratón de Remo e, nas intervencións houbo un acto moi, moi, digamos, ben, cumpridor, bonito e demais, e houbo unha intervención do Director do Conservatorio, que fora proposto para o premio polo, pola Polifónica e, pois un pouco fóra de tono, fóra de tono no sentido de que, no sentido de que, manifestou publicamente a súa queixa, porque o Director da Polifónica, que era, non puidera asistir, bueno, o Director da Polifónica, que quería ir, que propuxera ó Conservatorio, era Carlos Valle, o seu Director do Museo. É cousa que, bueno, Director ou Presidente da Polifónica, non sei exactamente cal é o cargo, que afea un pouco e que, parece ser, pola información que temos que, expresamente, no Museo se lle prohibiu asistir a ese acto. Vamos, nós quedamos sorprendidos pola intervención do Director do Conservatorio, é dicir, que non pode estar aquí é unha maneira bastante, en fin, áspera, áspera digo para o tipo de acto, ¡eh!, e resulta que, parece, vamos, a información que temos é que non se lle permitiu, por parte, agora o Museo xa non é un organismo autónomo senón que é parte desta Deputación, non se lle permitiu asistir a, digamos ó acto, que tiña unha participación directa desde o momento en que foran os propoñentes, era horario laboral, home, pero un Director dun Museo que non poida asistir, sorpréndeme, non sei se hai algunha explicación, quen dou a orde, quen non a dou, ou se, ou que sucede, pero, francamente, sorprende. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Sr. Mosquera, recollemos a súa pregunta, buscaremos a información e lla trasladaremos, porque se é así, evidentemente, bueno, pois, vamos a ver como foi o tema e buscaremos toda a información. Es igual, se la damos, la información. ¿Quieres darla?. Escóitase falar a algún ou algunha Sr./a. Deputado/a pero non se percibe o que din. Sr. Presidente (Sr. Figueroa Vila).- Bueno, non vamos a discutir agora ese tema, buscamos a información e lle trasladamos ó Sr. Mosquera toda a información do que sucedeu. ¿Máis asuntos?. Non hai, pois moitas gracias. E non habendo máis asuntos que tratar, polo Sr. Presidente, sendo as trece horas e trinta minutos do expresado día, dáse por rematada a sesión e dela esténdese a presente Acta, que asinará o Ilmo. Sr. Presidente comigo, o Secretario, que dou fe. O Presidente, O Secretario, Asdo. Rafael Louzán Abal Asdo. Carlos Cuadrado Romay

Área de documentación

• Existencia e localización de copias Enlace para escoitar o audio da sesión do Pleno

Área de notas

• Nota

Puntos de acceso

• Puntos de acceso de topónimos

• Nome dos puntos de acceso Deputación de Pontevedra. Pleno (Tema)

Área de control da descrición